Scribbles

Posten

Wat good old-fashioned 18+ fleva.
Iets met wishful thinking ofzo...
Niet dat ik dit soort gedrag aanmoedig hoor in de baas z'n tijd xD

——————————

"Ik heb hier zo'n ongelofelijke hekel aan!" Eva zucht en ze legt haar armen dramatisch over het stuur. Naast haar kijkt Wolfs vanaf de passagiersstoel op van zijn boek en kijkt haar vanuit zijn ooghoeken aan, gniffelend bij het zien van haar verveelde blik.
"Aan posten? Dit is toch zalig," zegt hij terwijl hij zijn boek dichtklapt en op het dashboard legt. "Maar Eva, kijk nou wat een fantastisch uitzicht we hebben!" Met zijn arm gebaart hij naar buiten, naar de rij vervallen en grotendeels verlaten loodsen, die door de dichtgepakte, grijze wolken en stromende regen nog troostelozer lijken dan anders.
"Lekker gezellig weertje erbij, wat wil een mens nou nog meer?"
"Tss," hoont Eva en ze rolt met haar ogen. "Het is maar wat je gezellig vindt."
"Goed gezelschap..." gaat Wolfs verder met een knipoog en ze hoort de dubbelzinnige toon in zijn warme stem.

Ze voelt onmiddellijk hoe haar wangen rood worden en in een poging zijn blik te ontwijken, pakt ze snel de verrekijker van haar schoot en richt hem recht vooruit. Ze weet dat ze een lach niet gaat kunnen tegenhouden als ze zijn twinkelende ogen ziet en hoewel ze de laatste weken geen van beiden ook maar iets van avances gemaakt hebben, blijft de spanning tussen hen onveranderd voelbaar en aanwezig.
Een paar minuten blijft ze strak naar buiten kijken en pas als ze merkt dat Wolfs zijn boek weer opgepakt heeft, durft ze de verrekijker te laten zakken. Ze zucht overdreven luid en zet weer een chagrijnig gezicht op.
"Ik zeg het je, die Simmens is niet binnen. We zitten gewoon onze tijd te verdoen hier."

Wolfs heeft ondertussen besloten het spelletje mee te spelen. Wat het precies is weet hij niet, maar een knorrige Eva zorgt er op de een of andere manier altijd voor dat de kriebels in zijn onderbuik direct losbarsten. Misschien omdat hij weet dat hij met slechts een paar goed gekozen woorden dwars door haar nukkigheid heen prikt. Dat de lach die dan op haar gezicht verschijnt, en de pretlichtjes in haar ogen, nog zoveel mooier zijn dan anders. Hij weet dat hij even mee moet gaan in haar gemopper, en gooit met een net zo gemaakte zware zucht zijn boek op de achterbank. Hij tilt zijn arm langzaam op en kijkt op z'n horloge.
"Pff, nog ruim drie kwartier voordat we afgelost worden door Jeroen en Stijn. Denk je echt dat onze man niet binnen zit daar?"
"Heb jij in het afgelopen uur ook maar iets van activiteit gezien daar?"
"Dat niet. Maar als we nu weggaan en er gebeurt wel wat krijgen we Mechels op ons dak. En als het effe kan, wil ik dat voorkomen." Hij lacht en ziet ook Eva's mondhoeken voorzichtig omhoog krullen.
"Dus het wordt gewoon nog bijna een uur een beetje naar buiten staren? Of heb je een beter idee om de tijd te verdrijven?"

"Spelletje doen?" vraagt Wolfs en hij draait zijn hoofd richting haar, zijn onmiskenbaar ondeugende blik in z'n ogen.
"Een spelletje?" Eva kijkt hem verbaasd aan.
"Ja, 'doen, durven of de waarheid' of zoiets..."
"Kom op, Wolfs! Serieus? We zijn toch geen pubers meer?"
"Nee, als we een stelletje pubers waren geweest, alleen, in een auto, ergens op een afgelegen industrieterrein, hadden we hele andere dingen gedaan."
"Oh ja?" vraagt Eva met suggestieve stem. Het is alsof haar rothumeur als sneeuw voor de zon is verdwenen nu ze doorheeft wat Wolfs van plan is. De pretlichtjes die hij al had verwacht, lichten op in haar blauwe ogen.
"Wat voor dingen dan bijvoorbeeld?"

Er valt even een stilte in de auto terwijl hij zich langzaam naar haar toe buigt en voorzichtig zijn hand op haar been legt.
"Nou..." begint hij, maar nog voor hij verder kan gaan hebben hun blikken elkaar gekruist en heeft Eva haar handen om zijn gezicht gelegd. Haar lippen vinden de zijne en binnen no time verandert de voorzichtige kus in een passionele zoen. Hun tongen dansen om elkaar heen terwijl hun handen kriskras over elkaars lichaam en door elkaars haar gaan.

Even verbreekt Eva de zoen en duwt hem terug in zijn stoel. Wolfs opent zijn ogen, verrast door het feit dat ze de controle schijnt te willen nemen. Hij ziet hoe ze haar haren losgooit, voorzichtig over de middenconsole heen klimt en op zijn schoot gaat zitten. Onmiddellijk slaat hij zijn armen om haar heen en duwt zijn lippen weer haastig op de hare.
Terwijl hij haar rug streelt, hebben haar handen de gesp van zijn riem bereikt en ze maakt hem los. Op de tast doet ze de knoop en rits open en laat haar vingers over de rand van zijn boxer gaan. Hij kan een zachte grom niet onderdrukken als hij voelt hoe ze steeds verder gaat met strelen. Haar hand verdwijnt onder de zwarte katoenen stof en ze voelt hoe hij al behoorlijk stijf is. Ze slaat haar vingers om zijn erectie en begint zachtjes op en neer te bewegen.
"Eef..." fluistert hij zwaar ademend terwijl hij zijn gezicht in haar hals begraaft en haar vertrouwde geur in zich opneemt.

Beiden gaan ze zo volledig op in elkaar en het moment dat ze niet merken dat er een auto naast hen komt staan. Pas als Wolfs' telefoon gaat, schrikken ze beiden op uit hun roes.
"Shit," hijgt Wolfs en hij vist onhandig zijn telefoon uit zijn broekzak. "Stijn! Ja? Nu al? Nee, prima."
Eva laat hem los en klautert snel terug in haar eigen stoel en kijkt haastig om zich heen. Gelukkig heeft de stromende regen en hun lichaamswarmte ervoor gezorgd dat de ramen dusdanig beslagen zijn, dat al zouden hun collega's naar binnen hebben gekeken, ze niks hadden kunnen zien.

"Oké, bedankt man." Wolfs hangt op en kijkt opzij naar Eva die met het schaamrood op haar kaken op haar lip bijt. "We, uh...we zijn net afgelost. Ze waren al klaar op het bureau en ze weten wat voor een hekel jij hebt aan posten dat ze dachten dat we het wel fijn zouden vinden als we wat eerder mochten gaan zei 'ie." Als ze elkaar aankijken barst Wolfs in lachen uit en kan ook Eva haar lach niet inhouden. "Vind ik het eindelijk een keertje leuk, worden we te vroeg afgelost," grinnikt Eva. "Hebben wij weer hoor."
"Deze," wijst Wolfs met veelbetekenende blik op de overduidelijke bobbel in zijn broek. "Die houdt het nog wel vol tot we thuis zijn hoor, mochten we willen afmaken waar we aan begonnen waren..."

Zonder wat te zeggen start Eva de auto en rijdt het industrieterrein af. Hoewel de rit naar de Ponti niet meer dan 10 minuten duurt, kan ze niet wachten tot ze thuis zijn. Terwijl ze de Maasboulevard opdraait, legt ze haar hand op de binnenkant van Wolfs' dij en begint hem opnieuw zachtjes te strelen.
"Hmm, niet doen, Eef," kreunt Wolfs als ze haar vingers over zijn nog steeds harde geslacht laat glijden. "Wacht...thuis...wil je...Stoppen Eef, alsjeblieft."
Hij legt zijn hand op die van haar en houdt hem vast. Ze voelt hoe zijn heupen beginnen te schokken en hoe hij moeite doet om zijn lichaam weer onder controle te krijgen.

"Nog één bocht," fluistert ze plagend als ze de straat inrijdt. "Hou je dat nog, denk je?"
Wolfs antwoordt niet en kijkt haar bewust ook niet aan. Zodra ze op de parkeerplaats aankomen en uitstappen, lopen ze beiden zo snel als ze kunnen richting de voordeur. Eva steekt de sleutel in het slot en opent de deur. Nog voor ze twee stappen in de gang heeft gezet, voelt ze Wolfs' handen onder haar oksels en zijn lippen op haar mond. Moeiteloos tilt hij haar op en als ze haar benen om zijn middel heeft geslagen, loopt hij vlug de trap op.

Hij duwt de eerste de beste deur op de overloop open en haast zich naar het bed. Voorzichtig legt hij haar op de dekens en voor ze het weten, liggen hun kleren op een hoopje op de grond. Wolfs klimt op het bed en terwijl hij Eva's hals kust, laat ze haar benen open vallen voor hem. "Ik wil je, Flo," fluistert ze ademloos, haar handen al in zijn warrige haar. "Vrij met me..."

De kamer vult zich met zacht gekreun en gehijg als hij bij haar binnenglijdt en langzaam en diep begint te stoten. Het duurt niet lang voor hij voelt hoe zijn climax nadert. "Eef, sorry..." gromt hij. "Ik hou het niet meer..." Hij wil zijn bewegingen afzwakken maar Eva trekt hem dichter naar zich toe en ze slaat haar benen om hem heen, hem dieper in haar dwingend.
"Ik ook niet," kreunt ze, haar ademhaling steeds gejaagder en luider. "Kom met me..."

———

Buiten adem maar allebei met een gelukzalige glimlach op hun gezicht, liggen ze even later in elkaars armen bij te komen.
"Nog steeds zo'n hekel aan posten?" vraagt Wolfs met een knipoog.
"Nou," lacht Eva en ze kruipt dichter tegen hem aan. "Hier kan ik wel mee aan wennen."