Scribbles

Hardlopen

Met dank aan xofangiirl een kleine schrijfsessie zomaar op de zaterdagavond :)

——————————

"Als jij deze heerlijke garnalen proeft, ga ik mee hardlopen."
Het had hem een vrij veilige deal geleken; de kans dat Eva iets van zijn experimentele kookkunsten wilde proeven was al klein. Maar als het dan ook nog om vis of schaaldieren ging, was die kans helemaal zo goed als nihil.
Wat hij even vergeten was in te calculeren, was Eva's koppigheid en eigenwijsheid. Zodra ze ook maar een hint van de uitdagende blik in zijn ogen had gezien, was ze vastberaden geweest hem niet te laten winnen.

Hij had met verbazing en verwondering naar haar gekeken toen ze doelbewust haar bord naar zich toe had getrokken en zonder het oogcontact te verbreken de vier gamba's zo op had gegeten. Met een triomfantelijke lach had ze hem aangekeken en haar armen over elkaar geslagen. "Dus," had ze gevraagd. "Wanneer was meneer van plan een rondje van 10 kilometer te gaan doen?"

In de dagen die volgde had hij zich er uit proberen te kletsen, maar Eva hield voet bij stuk. "Afspraak is afspraak, Wolfs," had ze gezegd toen hij voor de zoveelste keer met een excuus aan kwam zetten. "Morgenochtend vroeg, voor het ontbijt, gaan we."
Even had hij nog tegengesputterd dat rennen op een lege maag een slecht idee was, maar Eva had hem direct afgekapt en gegrapt dat hij een banaan kon eten voor ze vertrokken. "Morgenochtend 7 uur. En als je niet klaar bent, kom ik je persoonlijk uit je bed halen."

———

Toen hij die ochtend wakker werd, had hij even getwijfeld of hij zou blijven liggen. Zijn gedachten waren afgedwaald naar hoe Eva geïrriteerd zijn slaapkamerdeur zou openzwaaien en met kordate passen naar hem toe zou lopen. Haar hardloopoutfit perfect passend om haar mooie lichaam, haar haren in een hoge paardenstaart die mee zou zwiepen met elke stap die ze zette. Hoe ze zijn dekbed van hem af zou slaan. Hoe hij haar met beide armen in zijn bed zou trekken, de dekens terug zou slaan en ze een hele andere zondagmorgen zouden hebben.

Zijn gedachten worden verstoord door Eva's geklop op zijn deur. "Kwart voor zeven! Moet ik vast een emmer koud water pakken?"
"Nee, nee!" roept hij terug, maar al te goed wetende dat ze het nog echt zou doen ook. "Ik kom eraan!"
Meteen springt hij uit bed, en haast zich naar de badkamer waar hij snel zijn tanden poetst en zijn sportkleding aantrekt.

Een paar minuten later stapt hij de keuken in en hij ziet Eva haar flesje vullen met water. De zijne staat al klaar op tafel. Naast een banaan. "Zo, klaar voor?" vraagt ze opgewekt, zin om haar dag op haar favoriete manier te starten. "Uhm, ik denk het," antwoordt hij en hij pakt het water en het fruit. "Doe je wel een beetje lief voor me?"
"Ik doe altijd lief voor je!"

———

"Kom eens op met dat ouwe lijf van je, joh!"lacht Eva als ze zich omdraait en ziet hoe Wolfs mopperend en hijgend met een bezweet hoofd de laatste meters omhoog komt joggen. Als hij boven aankomt en haar ontspannen en met een voldane blik op haar gezicht zich uit ziet rekken, is hij even bevangen door haar schoonheid. Haar huid glimt in de opgekomen zon en haar haar danst vrolijk in de zachte, koele zomerbries.

Zijn ademhaling heeft hij nog niet echt onder controle en ook zijn hartslag is nog niet op het normale tempo teruggekeerd, maar of dat nou alleen door het hardlopen komt weet hij zo net nog niet. Hij zakt door zijn knieën en veegt de zweetdruppels van zijn voorhoofd.
"Zo erg was het toch niet?" vraagt Eva als ze een slok water heeft genomen en breed grijzend naar hem kijkt terwijl hij gehurkt op de grond aan het bijkomen is.

"Nee, nee," wuift hij haar insinuatie ademloos weg. "Beetje kramp het laatste stukje."
"Mhm vast, knikt ze ongelovig en ze knielt naast hem. "Zal ik het even wegmasseren? Waar zit het? Hier?"
Ze laat haar hand over zijn kuit gaan en kietelt hem plagerig in zijn knieholte.
"Ah! Niet doen!" Hij probeert haar hand te grijpen, maar ze is hem te snel af.
"Niet daar dus. Hier dan?" Haar vingers prikken in zijn andere knieholte en ze port om hem extra te jennen nog even hard in zijn zij.

Het gekietel maakt dat zijn spieren reageren zonder dat hij er wat aan kan doen en hij voelt hoe zijn enkels beginnen te wiebelen en hij smeekt haar te stoppen. Op het moment dat hij haar hand te pakken heeft, verliest hij zijn balans en valt achterover. Voor hij het weet ligt hij languit op zijn rug met Eva half op en half naast hem in het vochtige gras.

Ze kijken elkaar even verward aan, maar schieten dan beiden in de lach. Eva veegt haar haren uit haar gezicht en helpt hem half overeind. Hij heeft zijn hand nog steeds de hare en met zijn andere plukt hij een grassprietje van haar licht bezweette wang. Hij voelt hoe haar huid nog meer begint te gloeien als hij haar aanraakt en hij kan zich niet langer inhouden. Hij buigt voorover en plant een vluchtige kus op haar lippen.

Ze voelt haar mondhoeken onbedoeld omhoog krullen als hij haar plotseling kust en ze sluit haar ogen. In de split second dat ze verbonden zijn lijkt de wereld om hen heen stil te staan. In die ene tel vindt Eva de bevestiging van wat ze al jaren voelt en krampachtig probeert weg te duwen. Dit is de man met wie ze haar werk en haar leven deelt, maar het is ook de man met wie ze al haar dagen door wil brengen. De man waar ze nooit meer zonder kan.

Als Wolfs de kus verbreekt ziet hij hoe Eva is bevangen door een gelukzalige berusting en hij weet dat ze op dat ene moment precies hetzelfde voelde als hij. Ze opent haar ogen en kijkt hem lachend en ontwapenend aan.
"Zie je nou wel. Zo erg is dat dit toch niet?"
"Dit niet nee. Alleen dat hardlopen hoeft niet zo nodig wat mij betreft."
"Ah joh, is hartstikke goed voor je."
"Als je maar niet denkt dat ik dit elke zondagochtend ga doen!"