උදේ පාන්දරම හැමෝම ලෑස්ති වෙලා හිටියෙ ජොන්හ්වන් මාලිගාවට යන්න. ඒත් හරි වෙලාවටම අවශ්‍ය තැනට යන්න හැමෝම අතර තිබුණෙ කලබලයක්. මොකද හරි වෙලාවට එතනට නොගියොත් දොරටුව විවෘත කරගන්න බැරි වෙනවා වගේම සමහරවිට ඔවුන් යන්න කලින් ෂියානා තද නින්දට වැටිලා ඉන්න පුළුවන්.
"ටේහ්යොන්ග්..... ස්වානාගෙ ගෙදරට ගිහින් එයාව එක්කන් එන්න වෙයි. පාන්දර පහට ගෙදරින් එලියට එන්න දෙන එකක් නෑ එයාට."
ජිමින් කිව්වෙ පාරට වෙලා එහෙට මෙහෙට ඇවිදින ගමන්. ඒ දෙන්නා හිටියෙ විශ්ව විද්‍යාලය ලඟ පාරට වෙලා. කලින් දවසෙ කතා වුන විදිහට එයාලට තිබුණෙ හරි වෙලාවට එතනට ඇවිත් මාලිගාවට යන එක. හැබැයි ටේ ජිමින් දෙන්නා ඇරෙන්න අනිත් දෙන්නා ඇවිත් හිටියෙ නැහැ. ස්වානා ගෑනු ළමයෙක් වුන නිසා ඇයට ගෙදරින් එන්න අමාරු බව තේරුනත් ජංගුක් පරක්කු වෙන්නෙ මොකක් නිසාද කියලා ඔවුන් දැනගෙන හිටියෙ නැහැ.
"මං ස්වානාව එක්කන් එන්න යන්නම්. එතකොට ජංගුක් මොකද තාම නැත්තෙ?"
"සමහරවිට නිදි කුමාරයා තාම කොට්ටෙ බදාගෙන නිදිද දන්නෑ."
ජිමින් කිව්වෙ පාර දෙපැත්ත බලන ගමන්. දැනටමත් ඔවුන් ටිකක් පරක්කුයි. ඒත් ජංගුක් ඇත්තටම මොකද කරන්නෙ?
ඇත්තටම කිව්වොත් ජංගුක් හිටියෙ ලොකු ප්‍රශ්නයක. කලින් දවස් වල ඔහු හීෂාව මඟෑරපු නිසා හීෂා ඔවුන්ගේ ගෙවල් වලට මේ ගැන කියලා තිබුණා. ඔවුන් ජංගුක්ට අවවාද කළත් ඔහු කිව්වෙ මේ විවාහය කරන්න ඔහුට දැන් අවශ්‍ය නැති බවක්. ඉතින් ඒ නිසාම ඔහු ගෙදරින් එලියට යන එක සීමා කරන්න අනිත් අය උත්සාහ කලා.
"ආශ්.... දැනටමත් මම පරක්කුයි. මොකක්ද දැන් කරන්නෙ? ආආආ... කවුරු හරි දැක්කොත් ඉවරයි."
ජංගුක් කියන්නෙ පෝසත් පවුලක කෙනෙක් නිසා එකපාරටම එලියට බැහැලා එන එක ලේසි වැඩක් වුනේ නැහැ. ඒ නිසාම ඔහු මූණ වහගෙන මුළු ඇඟම වැහෙන්න ලොකු රෙද්දක් පෙරවගෙන හොරෙක් වගේ ගෙදරින් එලියට ආවා. වටපිටාව හොඳට සෝදිසි කරලා එලියට බැස්සත් ඔහු දැක්කෙ උදේ පාන්දරම ගහක කොල කඩන ගමන් ලොකු වැඩක හිටපු ඔහුගේ සහෝදරයා.
YOU ARE READING
Until We Meet || JJK ✓
Fanfictionඇය වසර සියයක් පුරා සිය ආදරය වෙනුවෙන් බලා සිටින අමරණීය දේවතාවියක්. ඔහු ඇයට ආදරය පමණක් ලබා දුන් අයෙක්. මේ ඔවුන් නැවත හමුවන තුරු කතාවයි. |Until We Meet Sinhala |This is my original work so don't copy my works!
