ෂියානා සහිත වීදුරු පෙට්ටිය අවශ්‍ය තැනින් තිබ්බට පස්සෙ හැමෝම තම තමන්ගෙ ගෙවල් වලට ගියේ පහුවෙනිදා නැවතත් හමුවෙන අදහසින්. මීලඟ දවසේ ඉඳලා තීරණාත්මක දේවල් රැසකට මුහුණ දෙන්න වෙන බව නම් ඔවුන්ට වැටහුනා.
ජංගුක් හිටියෙ ඔහුගේ ගෙදරට ඇවිත්. කාටවත් වැඩි අවධානයක් යොමු නොකර හෙමින් සැරේ ගේ ඇතුලට යන්න ගියත් ඔහුට නැවතෙන්න වුනේ නම්ජුන් කොල්ලව ඇදගෙන එලියට ගිය නිසා.
"ජංගුක්...... තමුන් කොහෙද ගියේ? ක්ලබ් ගියා කියලා බොරු නම් කියන්න එපා. අන්න හීෂා ඇවිල්ලා ඉන්නවා... එයා උදේ ඉඳන් ඔයාව හොයනවලු."
"මට ටිකක් පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න හ්යොන්ග්."
"පාඩුවේ ඉන්න.... මොකද මනුස්සයො මේ මූනත් රතු කරගෙන. ඔහේ ඇඬුවද?"
නම්ජුන් ආයෙ ආයෙත් අහද්දි ඒ කිසිවක් ගණන් නොගත්ත ජංගුක් ගේ ඇතුලට ගියේ ඔහුට ටිකක් නිදහසේ ඉන්න ඕන කියලා දැනුන නිසා. ඒත් ඔහුගේ නිදහස තිබුණෙ තවත් ගොඩක් දුරින්. ගෙට ඇතුල් වෙනකොටම ජංගුක්ට කතා කලේ ඔහුගේ අප්පා.
"ජංගුක්..... තමුන් මොනාද මේ කරන වැඩ? පිස්සෙක් වගේ හැසිරෙන්න පටන් ගත්තද ඒපාර?"
"ප්ලීස් අප්පා..... අපි වෙන වෙලාවක කතා කරමු."
ජංගුක් හිටියෙ ඔලුව බිමට හරවගෙන. ඔහු නැවත ඉහල මාලයට යන්න සූදානම් වුනත් ඔහුගේ අප්පා හිටියේ මේ ප්‍රශ්නය අදම ඉවර කරගන්න තත්වයක.
"ආයෙත් වෙන වෙලාවක කතා කරන්න දෙයක් නැහැ ජංගුක්.... අපි වෙඩින් එක ඉක්මන් කලා. ලබන සතියෙ වෙඩින් එක තියෙනවා. තමුන් හීෂා එක්ක ඒ දේවල් හදාගන්න ඕන."
"ප්ලීස් අප්පා..... ප්ලීස් මාව තේරුම් ගන්න.... මට හීෂාව මැරි කරන්න බැහැ. ප්ලීස් මට බල කරන්න එපා."
"ඇයි දැන් තමුන් බඳින්න බෑ කියන්නෙ? මාස හයකට පස්සෙ මොකක්ද එකපාරටම වුනේ? තමුන් බඳින්න බෑ කියන්නෙ අර හිඟන කෙල්ල නිසාද ආආ?"
ජංගුක්ගෙ අප්පා තදින් කියද්දි ඔහු අනිත් පැත්ත බලාගත්තෙ ඇස් වලින් වැටෙන කදුළු අනිත් අයගෙන් හංගන්න ඕන නිසා. ජංගුක් එක පාරින්ම තේරුම් ගත්තා ඔවුන් හිඟන කෙල්ල කිව්වෙ කාටද කියලා.
YOU ARE READING
Until We Meet || JJK ✓
Fanfictionඇය වසර සියයක් පුරා සිය ආදරය වෙනුවෙන් බලා සිටින අමරණීය දේවතාවියක්. ඔහු ඇයට ආදරය පමණක් ලබා දුන් අයෙක්. මේ ඔවුන් නැවත හමුවන තුරු කතාවයි. |Until We Meet Sinhala |This is my original work so don't copy my works!
