"ඇයි මට යන්න බැරි? මං විතරයි මෙතන ආදරේ නොකරන කෙනෙක්ට ඉන්නෙ."
"එහෙම කරන්න බෑ ටේහ්යොන්ග්. මට හේතුවක් තියෙනවා එහෙම කියන්න."
ජංගුක් කිව්වෙ බිම බලාගන්න ගමන්. ඔහුට වුවමනා වුණා ටේහ්යොන්ග් ඇවලෝන් විල තරණය කරන්න යන ගමන නවත්තන්න. ඒත් ඔහුට ඇත්ත හේතුව කියන්නත් බැරි නිසා ජංගුක් ගොඩක් අසරණයි. අවසානයේ ඔහු තීරණයකට ආවා.
"අපි හැමෝම යමු ස්වානා.... පුළුවන් තරම් පරිස්සම් වෙමු."
"හරි එහෙනම්... අපි හතරදෙනාම යමු. හැබැයි ඔයාලා මතක තියාගන්න මම කියපු දේවල්."
ස්වානා කියද්දි හැමෝම බැරෑරුම් විදිහට මූණ හදාගත්තා. ඇත්තටම ඔවුන් කරන්න යන්නෙ ලේසි දෙයක් නෙවෙයි. ඒත් ජිමින් වෙනුවෙන් ඔවුන්ට මේක කරන්නම වෙනවා. තවත් ටික වෙලාවකින් ඔවුන් අවශ්‍ය තැනට යන්න සූදානම් වෙලයි හිටියෙ. නමුත් ජිමින්ට එක්වරම යොන්හාව අතහැරලා පිටත් වෙන්න පුළුවන් වුනේ නැහැ. තවමත් ඔහුගේ හිතේ ලොකු ආදරයක් නැති වුනත් ඇය ඔහු වෙනුවෙන් මාස ගණනාවක් බලාසිටි නිසා ඔහුට ඇයගේ ආදරය බැහැර කල හැකි වුණේ නැහැ.
"මං ගිහින් එන්නම් මැණික.... ඔයාට ඉක්මනටම හොඳ වෙයි. බයවෙන්න එපා... මං ඔයාව අතාරින්නෙ නෑ."
ජිමින් කිව්වෙ යොන්හාගෙ නලල සිප ගනිමින්. ඉන් අනතුරුව සිය කම්මුල් වල වියලී ගොස් තිබුණු කඳුළු අත්ලෙන් පිස දමා ඔහු අනිත් අය සමඟ එකතු වුනා. ඔවුන්ට ඇවලෝන් විල අසලට යනකම් අසු පිට යාමට සිදු වන නිසා අශ්වයන් දෙදෙනෙක්ව නිවස පිටුපස සූදානම් කර තිබුණා. දැනටමත් මහ ඇමතිතුමාගේ සෙබළුන් ඔවුන්ව හොයන නිසා ඉදිරිපස මාර්ගයෙන් ගමන් කිරීම අවධානමක් වුන නිසා ඔවුන් තීරණය කලා පිටුපස මාර්ගයෙන් කැලෑව හරහා ගමන් කරන්න.
"මම ජිමින් එක්ක එක අශ්වයෙක්ගෙ පිටේ යන්නම්. ටේට පුළුවන් නේද අශ්වයො පදින්න?"
ජංගුක් ඇහුවෙ ඔලුව කසන ගමන් අශ්වයා දිහා බලාගෙන හිටපු ටේහ්යොන්ග්ගෙන්. ඇත්තටම ඔහු අශ්වයන් පදින්න දැනගෙන හිටියත් මේ වගේ ඇත්තටම ඒක කරන්න පුංචි බයක් ඔහු තුල තිබුණා.
YOU ARE READING
Until We Meet || JJK ✓
Fanfictionඇය වසර සියයක් පුරා සිය ආදරය වෙනුවෙන් බලා සිටින අමරණීය දේවතාවියක්. ඔහු ඇයට ආදරය පමණක් ලබා දුන් අයෙක්. මේ ඔවුන් නැවත හමුවන තුරු කතාවයි. |Until We Meet Sinhala |This is my original work so don't copy my works!
