"Beni bırakırsanız istediğiniz kadar para verebilirim"
"istediğim şey para değil bay Lee"
(...)
Felix gözlerini kapatmıştı adamın nefesini yüzünde hissediyordu. Dudaklarına değen dolgunlukları hissetmesi çok sürmemişti...
NOT:
Fic eskiden kaldığı...
İçimdeki duyguları biraz sakinleştirdikten sonra aşağı indik. Saat çok geç olmuştu bizde burda kalmaya karar verdik. HYUNJIN İLE AYNI EVDE AAA. Tamam tamam sakinim 3 ay zaten bu evde beraber kaldınız demeyin aynı şey değil.
Hyunjin kalmam için başka bir oda hazırlıyordu. Ben ise hala beni çizdiği resimlere bakıyordum. Hepsi birbirinden güzeldi.
"Civc- FELIX BURDA NAPIYORSUN"
"Çizimlere ba-"
"Felix çıkar mısın burdan lütfen resimlere daha fazla bakma"
"Ama neden çok güzeller, yoksa benden saklamak istediğin bir şey mi var"
"Y-yok ondan değilde"
"En fazla ne çizmiş olabilirsinki bir şey olmaz"
Çizimlere tek tek bakmaya devam ettim Hyunjin hala beni durdurmaya çalışıyordu ama takmıştım kafama bulucaktım onu yada onları. Üst üste atılmış resimler vardı tek tek kaldırarak incelemeye başladım. En altlarda büyük bir poşetle sarılmış bir kaç resim vardı ilgimi çektiği için açıp baktım. Keşke bakmaz olaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özelliklede sonuncusu. Çok gerçekçi çizilmişti...
Hyunjin hemen hepsini elimden çekiştirerek aldı. Arkamı döndüğümde onları yakmak için çakmak çıkardığını gördüm. Koşarak Hyunjin'i durdurdum.
"Hyunjin yapma"
"Özür dilerim bunları hiç çizmemeliydim"
Aslına bakılırsa o kadarda kötü değillerd-. Felix imana dön Felix KENDİNE GEL FELİX.
"Hayır sorun değil gerçekten kalsınlar"
"Seni çok seviyorum civcivim" (Bana sarıldı) "Bende seni sevgilim"
Biri bana bunu söylemediğimi söylesin çabuk. Ben napıyorum ya. Ne diyorum ben.
Hyunjin biraz geri çekildi. Çok uzun zaman sonra o dolgun dudaklarını tekrardan görüyordum. Her zaman bu kadar mükemmel miydi? Kesinlikle, her zaman mükemmeldi sadece ben farkında değildim, karşımdaki mucizenin.
"Uykun geldi mi civcivim"
Gerçekten çok yorulmuştum ve çok uykumda vardı ama Hyunjin'i bırakmak istemiyordum.
"Seni bırakmak istemiyorum. Sanki sabah kalktığımda burda olmıyıcakmışsın yine beni bırakıcakmışsın gibi geliyor"
"Seni asla bırakmıyıcam ne olursa olsun artık hep seninleyim"
"O zaman gecede benimle olmalısın değil mi?"
"Sen hiç uslu durmucaksın değil mi"
Hafif sırıtarak hayır anlamında kafamı salladım ve odaya gittik. Ben yatağın bir ucuna yattım Hyunjin ise diğer uçtaydı. Benden yine uzak duruyordu. Bu gece biraz cesaretliyim.
"Rolleri mi değiştirdik"
Dedim ardından hyunjin'e (sırtına) sıkıca sarıldım. Halinden memnun görünüyorduki hiç sesini çıkarmadı. Kendimi o kadar güvende hissediyordumki nasıl oldu bilmiyorum ama bir zamanlar yüzüne baktığımda bile beni hayattan soğutan adamın şuan dibindeydim ve kendimi olabilicek en güvenli şekilde hissediyordum. Sanırım aşk böyle bir şeydi.
●●●●●●● Artık sonlara çok yaklaşıyoruz sanırım diğer bölümu final yapıcam. Eğer istemezseniz biraz daha uzatmaya çalışırım ama çok gidiceğini sanmıyorum.
