Hyunjin diz çöküp yaramın üzerine pansuman yapıp sardı. Ardından ikisi beraber kahvaltı hazırlamaya gittiler. Bende televizyonu açıp izlemeye başladım.
Haberleri açıp gördüğüm şeye attığım çığlıkla bütün ev yankılandı resmen. Hyunjin ve Jis koşarak yanıma geldiler.
"Civcivim iyi misin!?"
"Felix ne oldu?"
ikiside endişeli gözler ile bana bakıyordu ben ise donmuş bir şekilde televizyona bakıyordum gözümu alamıyordum haberlerden. Hyunjin televizyonun önüne tam karşıma geçti.
"Felix ne oldu benle konuş bak korkutuyorsun bizi yarana bir şey mi oldu yoksa"
Diyip yarama baktı ama ben hala televizyona bakmaya çalışıyordum. Bunu farkeden Jisung Hyunjin'e çekilmesini söyledi. Ikili televizyona bakıyordu ama sadece bankadan para çalan bir adam vardı. Felix buna niye bu kadar şaşırmıştı ki?
Bütün dikkatler Felix'in bayılması ile ona çevrildi. Hyunjin telaşla Felix'i kucağına aldı ve Jisung ile beraber arabaya bindiler.
"Jisung hızlı sür şua arabayı FELİX UYANMIYOR"
Son hızda hastaneye gidiyorlardı. Ambulans çağırsalar gelmesi çok daha uzun sürerdi bu yüzden kendileri götürdüler Felix'i hastaneye.
"Ne gördüki haberlerde bu hala geldi"
Dedi jisung.
"Bilmiyorum belkide başka bir şey olmuştur ama şuan önemli olan hastaneye yetişmemiz hadi daha hızlı sür"
"Felix civcivim hadi uyan. Beni bırakamazsın Felix uyan lütfen"
Diye yalvarıyordu Hyunjin. Ne olduğunuda anlamıyordu. Ya bir hastalığı varsa? Ya çok ilerlediyse? Ya Felix ölürse?
En kötüsünü düşünen insanlardandı Hyunjin hele konu Felix olunca düşünmeden edemiyordu. Gözleri dolmuştu çoktan.
"Hadi Hyunjin geldik in aşağı"
"Tamam"
Dedi Hyunjin ve Felix'i kucağına alıp hastanenin acil bölümüne gittiler.
"Ne olursun biri baksın, o bayıldı uyanmıyor"
Diye Hafif ağlamaklı sesi ile bağırdı Hyunjin. Hemşireler gelip Felix'i sedyeye yatırdı.başına doktorlar toplandı. Ardından Felix'i bir odaya götürdüler. Hyunjin yere diz çökmüş ağlıyordu. Çok korkuyordu sevgilisine bir şey olucak diye. Daha yeni kavuşmuştu ona. Ya bir daha kaybederse sevgilisini bu sefer onsuz ne yapardı? Başka kimsesi yoktu Hyunjin'in ne annesi ne babası ne de bir arkadaşı sadece Felix vardı onun hayatında oda giderse biterdi hayatı onun için.
Jisung geldi sarıldı sırtından ona. Hyunjin ile tanışalı 1 gün bile olmamıştı ama onu o halde yalnızda bırakamazsı olabildiğince destekledi onu. Oda çok korkuyordu aslında. Felix onun içinde çok önemliydi. Felix ailesiydi onun için. Sonunda tutamadı Jisungda göz yaşlarını ağlamaya başladı Hyunjin'e sarılarak.
Aslında büyütüyorlardı biraz daha hiç bir şey belli değildi sonuçta ama sakin kalmak imkansızdı onlar için. En değerlilerinin hayatı tehlikedeydi. Bir kaç dakika boyunca sadece oturup ağladılar hastanenin ortasında. Sonra jisung yavaşça kaldırdı Hyunjin'i ve biraz sakinleşip Felix'i aldıklari odanın yanına gittiler.
Gider gitmez bir doktot geldi yanlarına
"Bay Felix'in yakınları siz misiniz?"
"Evet biziz ne oldu durumu?"
"Merak etmeyin sadece anlık bir şok geçirmiş bir kaç saate uyanır. Bayılmadan önce gördünüz mü onu neye bu kadar şaşırmış"
"Bizde bilmiyoruz televizyona bakıyordu ordaki bir haberi görünce çığlık attı sonrada bayıldı"
Dedi jisung ve Hyunjin atladı
"Onu görebilir miyiz?"
"Sadece biriniz gidebilirsiniz uyandığında kalabalık olursa daha çok strese girebilir"
"Hyunjin sen gir yanında seni istiyicektir"
Dedi Jisung Hyunjin kafasını sallayıp girdi Felix'in yanına
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Today different will happen~Hyunlix
Fanfiction"Beni bırakırsanız istediğiniz kadar para verebilirim" "istediğim şey para değil bay Lee" (...) Felix gözlerini kapatmıştı adamın nefesini yüzünde hissediyordu. Dudaklarına değen dolgunlukları hissetmesi çok sürmemişti... NOT: Fic eskiden kaldığı...
