Today different will happen~Hyunlix

12

Felix anlatımı

Bir kaç dakika sonra kendime geldim.
"Ben b-ben KURTULDUM" tam çıkıcaktımki aklıma Mars geldi ve hemen onuda kucağıma aldım ardından dışarı çıktık. Temiz havayı güzelce içime çektim. Ardından zaman kaybetmeden Hyunjin'in söylediği patikada ilerlemeye başladım. Yarım saat kadar sonra araba sesini duymaya başlamıştım. Koşarak sesin geldiği yere doğru gittim.

Evet otobanı bulmuştum. Hemen yolun kenarına geçtim ve beklemeye başladım. Belliki pek kullanılan bir yol değildi 5 10 dakikada anca 1 2 araba geçiyordu ve hiç biri durmadı. 1 saat kadar sonra bi araba durdu ve içinden inen adam şok içinde bana bakıyordu. Adamı görünce hayal gördüğümü sandım çünkü bu Jisung'du.

Üniversitede Jisung ile yakın arkadaştık. Tek gerçek arkadaşım denebilirdi. Onu görünce koşarak sarıldım. ikimizin de gözleri dolmuştu.

"F-Felix sen YAŞIYORSUN"

O kadar heycanlanmıştıki kekeliyordu.
Şoku biraz atlattıkdan sonra merakla sordu

"Ne oldu? Bu güne kadar nerdeydin? Hyunjin denen adam sana ne yaptı? Nasıl ölmedin? Herkes seni öldü sanıyo cenazen bile yapıldı biliyor musun?"

Bu kadar soru üstüne yolun kenarında konuşmaktansa bir yere gidip oturmayı teklif ettim. Yakınlarda eskiden kalma park gibi bir yer bulduk. Gidip bir banka oturduk ve anlatmaya başladım.

Yaşadığım her şeyi tek tek Jisung'a anlattım şaşkınlıkla beni dinliyordu. Anlatmamı bitirdikden sonra bana bir daha sarıldı

"Seni çok özledim Felix"

"Bende seni"

Hava kararmaya başlamıştı bizde arabaya bindik. Yolda aklıma bir şey takılmıştı

"Jisung aklıma takıldı da sen bu ıssız yerde ne arıyorsun?"

"Sen öldükten sonra daha doğrusu bu yalan haber çıktıktan sonra bunu bir türlü kabullenemedim. Sen benim tek arkadaşım kardeşim ve hatta ailemdin. Seni kaybetmiş olmaya dayanamıyordum. Sokağa her çıktığımda arkadaşın olduğum için nerdeyse sokakta beni gören herkes gelip bana soru soruyordu. Her defasında insanların yanından ağlayarak ayrılmaktan bıkmıştım.

Bende şehirden uzaklaşmaya karar verdim ve buranın yakınlarında sahil kenarında bir ev tuttum. Evin ihtiyaçları bittiğinde eve yarım saat uzakta olan bir market var oraya gidiyordum. Sonrada geri dönerken senle karşılaştım işte"

"Sana çok zor zamanlar yaşatmışım özür dilerim"

"Böyle bir durumda bile beni düşünme senin suçun değildi."

"Birde karakola gitmek ister misin? O hyunjin pisliğini hemen yakalasınlar istiyorum"

"Bu gün gitmesek gerçekten çok yoruldum"

"Sen nasıl istersen"

Aslında karakola gidicek halim vardı. İstesem hemen gider her şeyi anlatırdım ama bilmiyorum. Nedense Hyunjin'in tutuklanmasını istemiyordum. Bana ne kadar kötü davransada o...
o beni seviyordu her şeyi bu yüzden yapmıştı değil mi? Düşünceler arasında kaybolmuşken arabanın durması ile kendime geldim.

"Bakalım evimi beğenicek misin?"

Mars'ı da alıp arabadan indim. Tam denizin karşısında küçük tatlı bir kulübe duruyordu karşımda.

"Jisung burası çok güzell"

"Bide içini gör sen"

Eve girdik küçük ama güzel bir evdi. Ama ben çok yorgundum Jisung'a nerde yatıcağımı sordum ve bana bi oda gösterdi. Çok geçmeden yattım. Kaç gündür olmadığım kadar huzurlu ve mutluydum. Gece boyu aralıksız uyudum.