Today different will happen~Hyunlix

28

"Hyunjin her şeyi öğrendiğine göre bende Felix'i görmeye gele-"

"Hayır"

"Neden izin vermiyorsun? Felix de çok sevinicektir abisini görünce"

"Bu halde olmaz. Biraz zaman geçsin iyileşsin ondan sonra, ayrıca daha halletmemiz gereken çok şey var"

"Aklından ne geçiyor Hyunjin"

"Minho Hyung sana zorla hırsızlık yaptıran mafyanın hakkında ne biliyorsan hepsini tek tek anlatıcaksın. Artık ondan kurtulmanın zamanı geldi"

Minho'nun anlattığı tek tük bilgileri bir kenara kaydettim. Bu işi tek başıma halletmem imkansızdı bu yüzden liseden arkadaşım Chan'ı aradım. Bu işlerde çok iyiydi.

"Merhaba Chan"

"Konuşmayalı uzun zaman olmuştu hangi rüzgar attı seni"

"Uzun hikaye sonra anlatırım
Bana şu adamı bulabilir misin?"

"Tabi ama işim biraz sürebilir"

"Tamam teşekkür ederim"

Jisung'un yanına döndüğümde Minho çoktan gitmişti. Saatde geç oluyordu bizde Felix'in yanına gittik. Hala uyanmamıştı.

(...)

Gözlerimi açtığımda Felix'in bana zorla seslendiğini duydum. Dün gelir gelmez odadaki koltuklarda uyuya kalmıştık. Hemen Felix'in yanına gittim. "Felix iyi misin? Acıyan bir yerin var mı?"

"Kalbim acıyor Hyunjin, a-abim beni yine terk etti" Felix'in gözleri dolmuştu bile.

"Şshh ağlama civcivim abini bulduk hatta hastaneden çıkınca yanımıza gelicek"

"Bulduysak neden şimdi gelmiyor hemen gelsin çok özledim onu"

Kalın sesini yok sayarak Felix yine bir çocuk gibi davranıyordu. Cidden o kadar tatlıydı ki normal zamanda ki ciddiyetinden eser kalmıyordu.
"Bebeğim abinin işi olduğu için gelemeyecek ama söz veriyorum eve gider gitmez ilk işim abini çağırmak olucak"

"Off tamam"

"Karnın acıktı mı?"

"Evet, hemde çokk"

"Tamam bekle geliyorum"

Hastanenin yemek saatleri çoktan geçmişti o yüzden bahçedeki kantinden bir şeyler almaya gittim. Sırada beklerken yandaki banka gözüm kaydı. Bankta oturmuş eğilerek yerdeki kediyi seviyordu Minho.

Sıradan çıktığım gibi yanına gittim. "Minho delirdin mi ne yapıyorsun burada"

"Kedi seviyorum"

"ŞAKA MISIN SEN BURDA OLMAMAN LAZIM YA BİRİ SENİ TANIRSA"

"Tanımaları imkansız. O haber yayınlandığı gün kaldırıldı ve suçlunun görülmediği şeklinde değiştirildi. Haberleri hiç mi takip etmiyorsun Hyunjin. O kadar iddalı konuştuktan sonra senden hiç beklemezdim"

"Nasıl oldu bu?"

"Başımdaki piç ilk defa bir boka yaradı oda kendi paçasını kurtarmak içindi de benimde işime geliyor işte"

Kısa bir sohbetin ve ikna etme çabasının ardından başka bir yere gitmesini sağlamıştım. Akşam geri geleceğine emin olsam da.

Felix'i yeterince bekletmiştim zaten o yüzden yanına gittim. Gittiğimde Jisung da uyanmıştı. Hep beraber yemek yedik.

(...)

Felix'in anlatımı

Abimi görücek olmamın heycanı yüzünden bir hafta bir yıl gibi geçmişti. Bu gün taburcu olucaktım ve çıkar çıkmaz abime sarıkıcaktım. Jisung benimle beraber taburcu olmamı bekliyor Hyunjin ise çıkan haberler ile uğraşıyordu.

O gün çekilen video o kadar yayılmıştı ki sayısız haber kanalında gösterilmişti. Hyunjin ise her an yeni teoriler uyduran fanlar ile uğraşıyordu.

Evet ünlü ve zengin olmak güzel ama sıradan bir hayat yaşamayı tercih ederdim sanırım. En basitinden ruh eşimin beni kaçırması ile onu tanıdım. Derken Hyunjin içeri girdi.

"Ee civcivim hala hazırlanmamışsın. Abini görmek için heyecanlı değil misin yoksa?"

"Ne yani gidebilir miyiz şimdi?"

Hyunjin gülümseyerek kafasını onaylar anlamında salladı. Yattığım yerden fırladığım gibi ikisini de odadan kovdum. Üstümdeki hastane kıyafatinden büyük bir mutlulukla kurtuldukdan sonra geri oturdum ve Hyunjin ile Jisung'un gelmesini bekledim.

Doktor ile son kez konuşup geldiklerinde resmen yerimde durmuyordum. "Artık gidiyor muyuz Hyunjin?"

"Bebeğim biraz sakin ol, dışarı çıkmadan önce ağrım var diyodun"

"Hiç bir şeyim kalmadı mükemmelim şu ann"

Hyunjin yanıma geldiği gibi beni  kucağına aldı. "Yaa indir beni kendimde giderim"

Hyunjin kafasını bıraz eğip burnumu öptü "ama kucağımda gidiceksin itiraz istemiyorum"

Hastaneden çıktığımızda gözler üzerimize dikildiğinde çok utanmıştım. Bir de yetmiyormuş gibi fotoğraflarımızı da çekiyorlardı.

Arabaya bindiğimizde Hyunjin ile Jisung'un "arabayı ben kullanıcam" adlı şiirini dinledikten sonra Hyunjin'in kazanması ile Jisung yan koltuğa geçti.

İnanamıyordum abimi görücektim ya ve bir daha ayrılmamız da gerekmiyicekti. Tabi işlediği suçları halledebilirsek.

Hala neden yaptığını anlayamıyordum biricik abimi ne hale getirmişti bu acımasız dünya oysa tek istediği bana güzel bir hayat sunmaktı ama bu isteğini ben onun yerine gerçekleştiricektim

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Bitiyoorr çok az kaldı sanırım 1-2 bölüm sonra final vericem bunun da sonuna geldik be