Elena,Soysuz ve kimsesiz bir terzici.
Her iki yılda bir yapılan Festivale yakın ve tek arkadaşının zorunluluğuyla gittiğinde,beklemediği bir olay yaşar. Aniden ve çıkmayı bekleyen bir
"Güç dalgası."
Bu güç bedenini Alev alıp adetta yuttu.Bu a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar :)))
🍂
(Albert'den devam...)
Issız ve karanlık bir ormanda tek başımı yürüyordum.
Her yer sessizdi.
Nereye gittiğimi bilmiyorum.
Ama sanki gidiceğim yeri biliyor gibi emin adımlarla bir yere gidiyordum.
Yürüdükçe yürüdüm.
O an ise çığlık sesleri duydum.
İnsan çığlıkları,hayvanların sesleri...
Bu sefer koşmaya başladım.
Ucu görünen uçuruma vardığım an gördüğüm manzarayla kaskat kesildim.
Elenanın bedeni tamamen alev almıştı ve havada öylece duruyordu.
Alevin ışıkları bir umut gibi solmuş ağaçları canlandırıyordu.
bedeninde ki alev ise bir elektrik akımı gibiydi.
Parlıyordu.
Alev resmen bedenini yutmuştu.
Göğüs kafesinin hemen üstünde ise büyük bir anka kuşu sembolü vardı.
Bir insan siluet vardı ve kırmızı,turuncu renklere hakimdi.
Kulak arkası ise parlıyordu.
Sembolü, parlıyorsa büyük bir felâket bizi bekliyor demektir.
Anka kuşunun sembolü olan kulağımda bir yanma hissetim.
Elim oraya gittiğinde elena çığlık attı.
Hemen elimi çektim.
Korkuyla ona baktım.
Çok özlemiştim onu.
Ona sarılıp sonsuza kadar öyle kalabilirim.
Kokusu ise onca uzaklıktan bile burnuma kadar geliyordu ve bu bana huzur veriyordu.
"Elena!" dedim bağırarak.
Bakışları anında beni buldu.
Dudakları yukarı sinsice kıvrıldı.
Kahverengi Gözleri ise kırmızı oldu.
Duygusuzca bana bakması canımı yakmıştı.
İçimde ki ruh hayvanım elenanın ruh hayvanına ulaşabilmek için debeleniyordu.
Sonra ise arkasında anında ruh hayvanı berildi.
Büyük bir kükremeyle elenanın bedeninden çıktı.
O sırada ise kanatları olmayan elenanın kanatları çıktı.
Çok güzeldi!
"Sıkıntı güzel olmam mı albert kendall?" dedi soğuk ve çatalmış sesiyle.
Bir an içim ürperdi.
Bu çilek kokulum mu?
Değil kesinlikle bu benim güzelim olamaz.
"Elena'm?" dedim ona doğru yaklaşarak.
O ise güldü.
"Ah! Üzgünüm ama ben bana hatta yapanlarla işim olmaz.Direk yok ederim,çünkü benim tabiatımda hattaya ve affa yer yok!" dedi sona doğru bağırarak.
Bağırmasıyla üzerime doğru hızlıca gelen ruh hayvanı Johnun çıkmasıyla ikisi kavga etti.
John özlemle elenanın ruh hayvanına giderken,elenanın ruh hayvanı öfkeyle gidiyordu.
Elena üsten bana bir bakış attıp gökyüzüne süzüldü.
"Elena! Bırakma beni elena!" dedim bağırarak ve yere çöktüm.
"Gitme!"
"Elena?Elena!" dedim bağırarak ve hızlıca olduğum yerde doğruldum.
Nefes nefese kalmış kan ter içindeydim.
Saçlarım alnıma yapışmıştı.
"Albert!" diyen babaanneme baktım.
"Sakin ol,sakin ol bir kabustu." dedi babaannem ve bana sarıldı.
"Babaanne elena gidiyordu. Beni bırakıyordu.Onu bulamalıyım." dedim hala kabusun şokunu atlatmadan.
Babaannemden ses gelmedi.
Etrafa baktığımda üzülerek bana bakan rose ve Michaeli gördüm.
"kendim öğrenirim!" diyip kapıya gidiceğim an Michaelin üzgün ve tok sesiyle olduğum yere mıhılandım.
"Elena kayıp yada ölü."
Kapının kulpuna giden elim öylece kala kaldı.
Bakışlarım donuklaştı.
"Elcis bir felâket ortasında ve bu elenaya yani tanrıçaya bağlı.Tanrıça olmadan elcis yok demek,tanrıça olmadan tanrı yok demek,tanrıça olmadan düzen,hayat yok demek.Herşey bozuldu.Tek ümüdimiz tanrıçanın bulunması yoksa bu hepimizin sonu olur." diye devam etti Michael.
Ayaklarım beni taşıyamadı ve dizlerimin üstüne çöktüm.
Hepsi benim yüzümden eğer ki ona öyle davranmasaydım böyle olmazdı.
"Benim yüzümden,kahretsin! Benim yüzümden!" diyip saçlarımı çektim.
"Oğlum!" diyen babaanneme bakamadım.
Şuan onun kokusuna,aşık dolu bakışlarına ihtiyacım var!
Kalbim ağrımaya başladı.
"Elenamı getirin! Onu istiyorum!" dedim ve haykırarak yumruklarımı yere vurmaya başladım.
Sesler birbirine girdi.
"Elena!" dedim özlem ve acıyla.
"Bedeni ruh eşini istiyor!Kriz geçiriyor! Bu yüzden onu uyutmamız lazım yoksa tek umudumuzuda kaybedebiliriz!"
