"ACITIYORSA,AŞK DEĞİLDİR...🥀"
🥀
Sevgili okurlarım biraz rahatsızım bölümler az gelecek. Ama atabildiğim kadar atacağım.
Birde okuduktan sonra oy verirseniz çok sevinirim...
❤️
İYİ OKUMALAR DİLERİM...
❤️
(Elena Edwar'dan devam...)
Yanan bir yüreğim vardı.
Acısı dinmeyi bilmiyor.
Tüm acılara rağmen atmaya devam eden bir kalbe sahibim ve bu kalbimin ne kadar güçlü olduğunu anladım.
İnsanlara faydam olsun diye uğraştım,mutlu etmek için çabaladım ve istedikleri olsun diye kendimi hep yordum.Ama hiçbiri hiçbirşeye değmedi.Geldiğim nokta bana gösterdi ki,bu hayatta hep kendime hakkısızlık etmişim.
İnsanları memnun etme adına kendimden çaldığım zamanımış.
Düşünmekten kafayı yiyecek dereceye geldiğim anlar,uyumadığım zamanlar oldu.Değmiyor farkındayım.
Bende kimse için çabalamıyorum.
Birde şu var;Aramız bozulmasın diye uğraştığım insanlar bencillişti.
Zor anında yanına koştuklarım nankörleşti.
Yüzüne gerçekleri vurmayıp susmayı tercih ettiğim herkes kendini haklı sandı.
Aramız iyi sandığım insanlar aslında ben çabaladığım için iyi olduğumuzu ben çabalamayı bıraktığım da,yanımda sandığım insanlarında aslında yanımda olmadıklarını onlara koşmayı bıraktığımda anladım.
Geç kalınmış ama insanı
güçlendiren bir farkındalık bu.
Kime iyi olduysam,kimin yardımına koştuysam ,kime dost olduysam,hep hatalı ben oldum.
Ben yokkum siz olun.
Bana söylenen onca şeyden sonra affetmem sadece bir mucize olabilir.
Çünkü sığıntı gibi olacağım bir kalpte,evde asla durmam.
Aşıksam kalbimi sökerim,arkadaş yada arkaşsam duygularımı söküp atarım.
Ama bir sığıntı gibi yaşamam.
Birşey yapmamışken haksız yere suçlandım,hor görüldüm,kırıldım,yıpratıldım.
Affedeceğim şeyleri ben yapsaydım yüzüme bakmazlardı.
Keşke,keşke gerçekten nasıl hissetiğimi bilseydiler...
Albert,farklı hissetirmiş olabilir ama farklı da vurdu.
Bu hayatta affedemeyeceğim tek kişi kendim,çünkü her zaman diğerlerine zaman verdim kendime vermedim.
Acıtıyorsa aşk değildir.
Kalbinizi değil aklınızı dinleyen.
O gün bayıldığım ya da öldüğüm yerde ne oldu bilmiyorum.
Benden sonra neler oldu bilmiyorum.
Kim öldü kim yaşadı bilmiyorum.
Kim küstü kim barıştı.
Kim mutlu oldu kim pişman oldu bilmiyorum ama tek birşey biliyorum.
Yaşarsam eğer eski elena olamam onu anladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANKA KUŞU'NUN KIVILCIMI(BİTTİ)
JugendliteraturElena,Soysuz ve kimsesiz bir terzici. Her iki yılda bir yapılan Festivale yakın ve tek arkadaşının zorunluluğuyla gittiğinde,beklemediği bir olay yaşar. Aniden ve çıkmayı bekleyen bir "Güç dalgası." Bu güç bedenini Alev alıp adetta yuttu.Bu a...
