SEV BENİ

22. BÖLÜM

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın
aşklarımmm

Profilimde yeni yazdığım bu tarzda bir kitap daha var aşklarım. (Sözleşme)

Duyurulardan haberdar olmak için takip etmeyi unutmayın beybiler.

İyi okumalar....

Ben bunca yıl sevdiğim adama yeni kavuşmuşken onu yüzüstü bırakıp gidecektim.

Ben Arslandan acımadan ayrılacaktım.

"Ahu biraz düşüneyim tamam mı Arslanla konuşma bebeğim düşünmem lazım biraz bekle." Bekleyemem Savaş bey.

"Sizi öldürür." Dediğimde sesleri çıkmadı.

"Öldürür sizi ayrılırım ölemezsiniz."  Ahsen hanımın hıçkırığını duyduğumda ayağa kalktım.

"Benim gitmem lazım bugün yaşananları oğullarınıza bile anlatmayın Savaş bey. Ben size bir şey olmaması için elimden geleni yapacağım siz o ikisini tanımıyorsunuz dediklerini yaparlar biliyorum, üçümüzden başka kimse bilmesin ben Arslanla konuşup sevmediğimi söyleyeceğim." Savaş bey yere bakıyordu.

Ahsen hanımda ellerini yüzüne almış ağlıyordu.

"Ben..gidiyorum sonra konuşuruz." Dediğimde Savaş bey ayağa kalkıp bana sarıldı. Kollarımı ona dolayamadım.

Ruh gibiydim.

"Ben de elimden geleni yapmaya çalışacağım ayrılmanızdan kısa süre sonra ortaya çıkartıcam gerçekleri tamam mı Arslan anlayacaktır merak etme." Başımın üzerinden öpüp konuşuyordu.

İkisine karşı savaşamaz biliyorum.

"Ahu güzel bebeğim benim annem." Bu seferde Ahsen hanım sarılıyordu.

"Arslanla..ko..konuştuktan sonra buraya gel tamam mı ne yapacağımızı konuşalım olur mu annem lütfen gel yalvarıyorum sana." Başımı salladım.

"Gelicem zaten gidecek başka yerim yok." Ahsen hanım tekrardan ağlayarak sarıldı.

Onlarla vedalaştıktan sonra taksiye binip evin önüne gelmiştim. Savaş bey arabayla gitmeme izin vermedi.

Taksiden inip eve girdiğimde salondan sesler geliyordu ama koşarak odama çıkıp kapıyı kilitledim.

Ağlamaya başlamıştım o evdeydi.

Arslan buradaydı.

Kapı tıklatıldığında ellerimi ağzıma bastırdım.

"Ahu, bir tanem geldin mi kaç kere arıyorum niye açmıyorsun güzelim." Konuşamadım.

"Ahu." Tekrardan sesini duyunca konuştum.

"Duşa girip geliyorum." Sesim çatallı çıkmıştı.

"O ses ne duşa girmeden göreyim bi seni aç." Kapı kulpunu çevirip konuşmasıyla yanaklarımdan yaşlar akıyordu.

"Arslan bornozlayım çıkıcam hemen."

"Sikerim bornozu ne oldu söyle." Anlamıştı. Bugün konuşursam anlar mıydı.

"Arslan boğazım ağrıyor zaten yarım saat sonra çıkıcam hadi giriyorum." Kapının arkasından ettiği küfürleri duyuyordum.

Banyoya geçip halime baktım. Gözlerimin içi kıpkırmızı yanaklarım ağlamaktan kıpkırmızı saçlarım karman çorman berbat bir haldeydim.

Banyoda kendimi sıkarak ağlamamaya çalıştım ama pek başarılı olamadım.

Arslan anlayacaktı. Ağladığımı..çok ağladığımı anlayacaktı.