SEV BENİ

33. BÖLÜM

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın aşklarımm..

Oy sınırı 400
yorum sınırı 300 bebeklerim (gerçek yorumlar)

⚠️: Emeklerim için oy verir misiniz lütfen

Diğer bölüm alıntısı için / İnstagram: minabuse_

İyi okumalar..

"Ahu hanım konuştu sıra ben de." Dedi yüzümü ellerinin arasına alarak.

"ŞİMDİ SEN BENİ DİNLEYECEKSİN." Gözlerimi kapatıp onun öfkesini kusmasını bekledim.

"Anıl su getir Ahu'ya." Kollarımdan tutup koltuklara Tuana'ların karşısına Arslanla beraber oturduk.

"Anıl diyorum hadi lan.!" Arslan'ın bağırmasıyla Anıl kendine gelip oturduğu yerden zor da olsa kalktı.

Nefes nefese Arslan'ın kollarında oturuyordum.

"Seni affetmeyeceğim." Dedim halsiz sesimle.

"Ben de kendimi affetmeyeceğim ama seni de affetmeyeceğim Ahu, şimdi suyun gelene kadar sus." Dedi kolumu okşarken.

"Arslan sonra konuşun Ahu iyi değil." Onur'un beni düşüyormuş gibi çıkan sesiyle güldüm.

"Ya Onur bir siktir sus." Tuana nın ağlaması kesilmişti kurduğum cümleyle.

"Sana mı soracağız ne zaman konuşup konuşmayacağımızı." Diye devam ettim.

"Hasbinallah Hasbinallah." Onur'un sesi kısıktı. Arslan'a çevirdim başımı onun da bakışları hemen beni buldu.

"Onur'a dedim ki öğrendiğini Arslan'a söyleme aynı günün akşamı geldi sana anlattı." Son cümlelerimde Onur'a dönmüştüm.

"Sen." Diyip sustu.

"Ben değil sen Onur, sen tam bir pisliksin." Dedim.

Daha demin Onur'u istemsiz bir şekilde Arslan'a şikayet etmiştim.

Oturduğum yerden kalkmaya çalıştığımda Arslan belimden tutup geri oturttu.

"Otur şuraya Ahu bir yerinde dur." Dedi Arslan sert sesiyle.

Anıl içeriye geldiğinde suyu bana uzattığında elinden alıp hepsini yüzüne fırlattığımda Arslan ayağa kalkıp kolumu tuttu.

"Ahu.!" Dedi Arslan.

Anıl sesini çıkartmadı.

"Bana iftira attı Arslan ben o kızı havuza itmedim Anıl bunu görüp bana iftira attı.!" Benim de sesim yüksek çıkıyordu.

Arslan öfkeli gözleriyle Anıl'a bakmaya başladı.

"Sen benim o kıza elime sürmeyeceğimi bilmiyor musun Arslan ya o kıza değil ben düşmanımı bile havuza atmam APTAL MIYIM BEN." Arslan tekrardan yanıma oturup başımı göğüsüne yasladı.

Bir elim göğüsünde gömleğindeydi. Diğer elim kucağımda.

"BANA KAŞAR DEDİ." Cümlemden sonra gözyaşlarım tekrardan akmaya başlamıştı.
Anıl'ın önceden söylediği cümleyi sesli söylemek içli içli ağlamamı sağlamıştı.

Arslan'ın başımın üstündeki çenesi hareket etti. Sıkıyordu.

"Asıl kaşar sensin köpek." Dedim Anıl'a karşı.

"Bırak sen de beni Arslan dokunma bana sen bana bundan sonra mümkünse dokunma yanıma yaklaşma." Dediğimde anında cevap verdi.

"Mümkün değil."