¿Cómo pasó esto? || Pablo Gavi

«34»

Wygoniłam go z pokoju poczym wybiegłam z niego i krzyknęłam

-GAVIRA ZACZEKAJ- on odwrócił się i zobaczyłam jego smutną buźkę w łzy w oczach. Podeszłam do niego i przytuliłam go mocno

-Zrobimy coś razem?- zapytałam a na twarz chłopaka wpłyną uśmiech

-No nie wiem- powiedział. Poczułam że jego dłonie wylądowały na mojej tali- co dokładnie chcesz robić?

-Nie wiem. Może to co kiedyś?

-Czyli mamy leżeć wtuleni w siebie przez cały dzień?-powiedział na co pokiwałam głową- wchodze w to

Weszliśmy do jego pokoju i chłopak położył się na łóżku tak abym ja mógła wygodnie ułożyć się na nim.

Tak bardzo mi tego brakowało. Tego ciepła, bliskości, czułości. Brakowało mi Jego. Brakowało mi pięknych perfum, miękkich ust, czekoladowych tęczówek, jego ciepłego torsu do którego mogłam się w każdej chwili przytulić.

Po chwili poczułam jak zimne dłonie chłopaka weszły pod moją bluzę i zaczęły pozwoli jeździć co raz wyżej.

-Masz zimne ręce- powiedziałam

-Przyzwyczaisz się słońce- na te słowa zrobiło mi się cieplej. Tak dawno nie słyszałam jak mówił do mnie w ten sposób, taki delikatny kojący.

Siedziałam na niego w rozkroku i przytuliłam sie do jego nagiego torsu. Poczułam że brunet składa delikatny pocałunek na moim czole.

Może się z nim troche podrażnić?  Od razu zaczęłam ruszać biodram. Chłopak kiedy to poczuł wykorzystał to że jego dłonie były pod moją bluzą i rozpią mój stanik i zsuną go. Złączył nasze usta i zaczął bawić się moimi piersiami. Wtedy znienacka do pokoju wpadł Pedro.

-Widzę że się pogodzilście? Cieszę sie i to bardzo. Oglądamy coś razem ?

-Jasne przyjacielu tylko mógłbyś wyjść na  chwile?

-No okej- wyszedł

-Ściągaj bluzę zapnę ci stanik

-Dam rade sama nie zdejmując bluzy- powiedziałam. Po kilku nie udanych próbach zdjęłam ją i odwróciłam się plecami do chłopaka.- zapinaj to już

Pablo zrobił to co kazałam i przy okazji zostawił na mojej szyi kilka malinek.

-Już Cię naznaczyłem skarbie. Jesteś moja