back to him

2.1K 44 12
                                    



I took my eyes off the book on my lap when I felt an intense gaze on me. Nang iangat ko ang tingin ko ay nasalubong ko ang tingin ni Ivan. He was just entering the cafeteria with his friends. He winked at me, making me chuckle.


The endless chatter around me continued. But it all became a buzz when I became aware of Ivan's presence.


Like always, he made a detour and walked by our table. He took the long way just to be able to pat my head and run his fingers through my hair before proceeding to go to the counter to get his lunch.


No one seems to notice. Even my friends. They're used to it so hindi naantala ang pag-uusap nila. Parang dumaan lang talaga si Ivan.


I smiled to myself, continuing on with my book.


After lunch, afternoon classes began. With the school year nearing its end and our graduation coming up, the workloads are starting to pile up. Rare times na nakakakain kami ng lunch nang walang kaharap na laptop dahil may deadline na hinahabol. Napakabusy talaga kapag end of school year.


Nang matapos ang buong araw na klase ay nag-uwian na rin.


"FaceTime nalang later, Val," paalala ni ni Carl sa akin nang palabas na kami ng main building.


"Make sure may gagawin talaga kayo ah," may pagbabanta kong sabi.


"Oo, don't you worry." Ethan waved his hand dramatically. "May matatapos kami. Kahapon nga 'di ba may progress kami? Right, Nards?"


Narda shook her head, chuckling at Ethan's words. "Wala ka naman halos natulong."


"Hoy, hindi naman!"


"Let's just admit it, Ethan. Sa presentation ka lang magaling pagdating sa research. Hindi ka sanay maghanap ng studies," Mary told him.


"At least nabubuhat ko kayo sa presenting." Ethan grinned.


Nailing nalang ako sa kanilang apat. "I checked the Docs. May edit na 'yun. Sa tawag ko nalang sasabihin 'yung iba pang kulang."


"Roger that, Miss Leader!" Ethan saluted at me like a kid. Nailing nalang sila Narda at iniwan ito.


"Bye, Val. Rest well," paalam nila.


Kumaway na ako sa kanila at humiwalay papunta sa entrance ng school. Papunta kasi sila sa bahay ni Carl to do our research. Kasama dapat nila ako but they insist that I just go home because I was sick yesterday. They want me to rest. Kahit I said na wala na akong lagnat, hindi pa rin sila nakinig at sinabihan pa rin akong huwag na muna sumama sa kanila. In the end, napapayag nila ako so here I am.


I waited in the entrance of the school for Mom who said she'll pick me up today. Nakaupo ako sa waiting shed doon nang biglang may tumabi sa akin. I do not need to turn and look because sa sapatos palang ay kilala ko na ang katabi ko.

where will destiny take us?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon