Namorn Academy (Sylverian Series 3)

Chapter 18

Ngunit hindi na mukha ni Loren ang nakatingin sa akin ngayon, napalitan ito ng babaeng nakangising nakatanaw sa akin sa malayo.

Tahimik akong napakuyom. I didn't expect this.

Pilit ko namang ginagalaw  ang paa ko sa ilalim dahil pawang naka dikit ito sa mga bato na tila may humihila sa akin pababa. Napatingin naman ako sa kanya at napakunot ang noo, "What do you want?"

Ngunit tumawa lang ito ng malakas, "You're so dumb. Do you really think I'm Loren?" saad niya at ngumisi sa akin.

I sighed. "You looked like Loren? What do you expect me to believed for?" walang-gana kong saad sa kanya.

"Wag ka nang bumalik sa Akademya!" napalitan naman ng inis ang boses nito.

I silently smirked about what she said. Is this some kind of drama where the heroine was trap inside the forest?

"Maawa ka sa akin, tulungan mo ko dito." nagsusumamong saad ko.

Gusto kong tumawa sa uri ng tingin na ginawad nito sa akin pagkatapos kong sambitin 'yon, tila nasisiyahan ito sa nangyayari sa akin ngayon.

"Why would I? Sino ka ba ha?! Bakit nakakausap mo si Loren at Ethan?!"

Tumaas ang sulok ng labi ko. Well, that was her reason. Tumawa ako.... tumawa ako na parang wala ng bukas. Napahawak pa ako sa tiyan ko dahil sa labis na kasiyahan,  bakas naman ang pagkalito sa mukha niyang nakatingin sa akin. Tumitig ako sa mata niya, at dahan-dahan na tumayo sa ilog, kita ko ang pagkabigla sa mata niya, napaatras ito habang dahan-dahan akong umahon sa ilog.

"H-how did you surpass my power?"

Pagak akong tumawa, "Was that your magic? Hindi ko man lang naramdaman."

I knew it, kapangyarihan niya ang pilit humihila sa akin sa ilalim? Was it gravity magic? Ginamit ko pa ang buong lakas ko para lang maihakbang ko ang paa ko.

Patago akong napabuntong-hininga, mabuti nalang kong gayon dahil kung ibang kapangyarihan, hindi ko alam kong anong gagawin ko.

Kita ko kung paano nagkasalubong ang kilay nito, kaya mas lalong tumaas ang sulok ng labi ko, "To answer your question, I'm Constance.. and I'm...."

"...special."

"Who are you?" malamig kong saad.

Kita ko namang napaatras ito ngunit inis parin na nakatingin sa akin, "Isa lang naman akong myembro ng La Vosta..."

Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya, our realm? Tiningnan ko ng mabuti ang mukha niya, hindi  ko siya kilala.

Pagak naman itong napatawa, "...We're in the same realm, the same boat, the same cabin. B-but why? Bakit hindi nila ako napapansin? And you! Kabago-bago mo lang ngunit kung umasta ka parang matagal ka na dito!" dagdag niyang sigaw.

Tumitig ako sa kanya nang walang eskpresyon, "Does  it concerns you? Do you want to be me?" malamig na sagot ko sa kanya.

Hindi naman ito makasagot at tanging nakatitig lang sa akin, bigla namang nag-iba ang ekspresyon nito at napalitan ng pagkunot ng noo.

"I know something was off with you, now I know why."

Walang gana akong tumingin sa kanya, "What do you mean?" tanong ko.

Sarkastiko naman itong tumawa, "That look! You captivate people with your beautiful face, and they believe in your character! Was it funny to play with their feelings?!" muling sigaw nito.