Gerçek Ailem

30

Hafta sonunu halam ve dedemle geçirmek çok iyi gelmişti. İlk gün yaşadığım o sinir boşalması şimdi üstümden kocaman bir yük kaldırmış gibiydi. Uzun zaman sonra neşeli olmak, bilmiyorum geçici belki ama bende yeniden umut ışıklarını yakmıştı. Pazartesi günü okula eski evimizden geçip, dönüşte yeniden çiftliğe dönmüştük. Eve girdiğim anda herkes bendeki değişimi hissetmiş gibiydi çünkü gözlerine kadar ulaşan samimi mutluluğun farkındaydım. Kontrolsüz bir biçimde karşılık veriyordum.

"Oo yeğenlerim mi gelmiş benim?" diyen Kuzey amcam neşeyle salona girmiş, ikimize de aynı anda sıkıca sarılmıştı. "Hoş geldiniz pıtırcıklar?"

"Pıtırcık mı?" diyen Sedef şakacı bir ifadeyle kaşlarını çatarken Ege de "Pıtırcık Sedef." Diye fırsatı kaçırmadan dalgasını geçmişti. Bense gülmekle yetindim. O sırada salona giren Murat abim gelip beni ve Sedef'i iki kolunun altına alıp, üçlü koltuğa yönlendirdi.

"Bırak da önce abileri bir ilgilensin."

"Abiler kalabalık, aradan kaynak yapmazsam sıra falan gelmez bana."

Onlar atışırken salonda bir köşede telefonu ile ilgilenen Melis gözlerini devirerek bize bakmış, geri ekrana dönmüştü. Melis seninle de ilgileneceğim ben. Bu kız iyi biri ama salak bir hırs yüzünden kendini yakmak istiyor. İzin verir miyim? Zor.

"Ee halanlar nasıl? İsterlerse bir İstanbul turu yaptırayım ben?" diyen Kuzey amcama ters ters baktım ama gülmemek için de kendimi zor tutuyordum. O sırada içeri giren Hakan babam da gelip bizle görüştü ve Kuzey amcama baktı ters ters.

"Oğlum başka kız mı yok?" derken bizden dolayı çok açık konuşmasa da demek istediğini anlamıştım. Savcının kardeşiydi halam, yasak bölge yani ama Kuzey amcamın da işin dalgasında olduğunu görmek zor değildi. Daha görmemişti bile halamı...

Babamı düşündüm de, bir de kardeşi bu aileye gelin gitse adam mahvolurdu. Yok yok bu iş olmaz.

"Yasak ya, ilgisini cezbediyordur." Diyen Caner abime Kuzey amcam da gülerek karşılık vermişti.

"Ulan daha görmedin bile!" diyense Murat abimdi. Yaş farkları çok fazla olmadığından aralarındaki iletişim de daha çok arkadaş gibiydi.

"Bölüyorum ama halam hakkındaki bu muhabbetler bir tık canımı sıkmaya başladı."

"Aynen." Diyerek Sedef'e katılırken aslında ikimiz de rahattık. Bu insanlara alışmıştık ve konuşulanların şakadan ibaret olduğunu biliyorduk. Yine de uzatmayın mesajını da verdik. Böylece konu kapandı ama o anda da halam beni aramıştı. Açıklama yaparak salondan çıkarken ufak tefek gülüşmeler olmuştu tabii.

"Efendim hala?"

"Ya Yeşim, ben bu deden olacak adamı tutamıyorum. İlla gelip sizin kaldığınız yeri görecekmiş."

Hadi bakalım, Hakan babam da bayılır ya babam ve ailesine... Ama dedem de haklıydı.

"Bilmiyorum ki hala-"

"Ben henüz erken dedim ama dinlemiyor, laz damarı tuttu. İstersen telefonu vereyim sen konuş."

"Aslında biraz beklersen Hakan babamların nabzını yoklayayım ben. Ona göre arayayım. Olur mu?"

"Tamam canım."

Telefonu kapatıp salona geçtiğimde evdeki herkesin burada olduğunu gördüm. Hafifçe öksürüp dikkatleri üstüme çektim.

"Dedem ve halam bu akşam gelip, kaldığımız ortamı görmek istiyorlarmış." Dedim direkt ve Hakan babamdan gelecek tepkiyi bekledim ama ondan önce Mehtap annem davrandı.