Bölüm Şarkıları; Mor ve Ötesi - Küçük Sevgilim Emre Aydın - Belki Bir Gün Özlersin Şebnem Ferah - Yalnız
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. BÖLÜM
Eski bir inanışa göre insanlar ilk önce 4 kol ve 4 bacakla yaratılmış, ruh eşleri ile bir bedene sıkıştırılmıştı.
Ve yine o inanışa göre, insanlar Tanrı'ya isyan etmiş, Tanrı ceza olarak insanları iki farklı bedende, bir ruha çevirmiş ve insanlar bütün ömürlerini diğer bedeni arayarak geçirir olmuştu.
Kimisi ruh eşlerini bulmuş, bu hayatın bütün mutluluğunu alarak göçüp gitmişti hayattan. Kimisi ise aramaktan yorulmuş, pes etmeyi seçmişti.
18 yıl boyunca Prens'imi beklemiştim ve bu diğer insanlara göre çok kısa bir zamandı. Zira Prens bana 25 yılın sonunda kavuşmuştu.
Tanrı'ya binlerce kez şükrediyordum ki, Prens'imi bulmuş, akan bütün göz yaşlarımın karşılığını mutluluğum olarak kucaklıyordum.
Beni Rapunzel'in kulesine götüreli, dört ay olmuştu. Tam dört ay.
O şarkıyı; o şarkıda ettiğimiz dansı, hissettiklerimi, ağlayışımı ve bir an bile bana sarılmayı bırakmayışını... Hepsini, o günden beri göz kapaklarımın harelerimi her örtüşünde tekrar izliyordum.
Beni götürdüğü kule, Kral Alfred Kulesi'ydi. Beni götürdüğü kule, Rapunzel'in gerçek dünyadaki kulesiydi.
Dansımız bittikten sonra, ben O'nun kollarında hüngür hüngür ağlarken, varlıklarını unuttuğum insanlar bizi alkışlamış, hatta kimileri bizimle birlikte dans etmişlerdi.
Oysa şimdi fark ediyordum, o şarkı, dans şarkısı olamayacak kadar yaralıydı.
Sende o şarkıda dans edemeyecek kadar yaralı değil miydin, Aslı?
Evet, öyleydim.
Prens benim ilacımdı ama ilaçlar bazen yeterli olmazdı. Bazı yaralar iyileşmez, bazı anılar unutulmaz, bazı insanlar affedilmezdi.
Her ne olursa olsun.
O gün, Rapunzel'i kilitlediğim odanın kilidi düşmüş, Rapunzel kendi kulesine koşmuş ve ölü bedeniyle Prens'ini beklemeye başlamıştı.
Ben Rapunzel'i o gün zihnimin dehlizinden çıkartmış, O'nu orada bırakmış ve O'ndan kaçmıştım.
Şimdi Rapunzel ait olduğu yerdeydi. Bende öyleydim ve artık zihnim, kan kokmuyordu.
Şimdi, Rapunzel'in gerçek kulesinden çok uzakta, kendi ülkemizde, kendi şehrimizdeydik.
