Acısı Dinmeyen İzler

Yakamoz

                              İYİ OKUMALAR ❤️‍🩹

Olaylar hiç bir şekilde gerçeği yansıtmamaktadır bu sadece askeri bir kurgudur.

****************

"Sonrada beni bu günlere kadar yetiştirip büyüttüler onlar sayesinde hayatın, yaşamanın, özgürlüğün ne olduğunu öğrendim." Şekerin şu an bana anlattığı hayat hikayesinin karşısında ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

Bir yurtta büyümüş 12 yaşında gördüğü kötü muamelelere dayanamayıp kaçmış, çocuk aklı işte sonrasında bir kaç gece sokaklarda kalmış. Dönmek istemiş ama yolu bulamamış polise gitmekse aklının ucundan bile geçmemiş.

Sokakta kalmasının üçüncü günü açlıktan ağlamaya başlamış ücra bir sokakta saatlerce ağlamış, onun sesini duyan 40'lı yaşlarda bir çift bulup sorgulamadan evlerine götürmüş onu temizleyip yemeğini yedirmişler.

Çift genç kızı yetimhaneye götürmek istememişler hele ki şekerin yetimhanede yaşadıklarını duyunca onu geri vermemek için her şeyi yapmaya göz karartmışlar.

Bu güzel çiftin Altemurun annesi ve babası olması beni şaşırtmıştı. Kolay kolay kimse tanımadığı birisini evine alıp temizleyip yedirip içirmezdi. Timdekiler dahi şekerin soy adının farklı olmasına rağmen komutanın kardeşi olarak bilir ve öyle sayarlarmış.

Şeker deyip durduğuma bakmayın asıl adı Pelin, çok güzel ama ben ona şeker demeye çok alışmıştım.

Alfa timi göreve gideli tam bir ay olmuştu evet üç günlük dedikleri görevden bahsediyorum. Bir ayda şekerle çok yakınlaşmıştım. Azizin refakatçisi olmayı çok istemişti ona gözü gibide bakıyordu. Yiğidi öldür hakkını yeme.

"Sence Aziz nasıl biri?" Şekerin sorusuyla ona döndüm. "Onu uzun zamandır tanıyan kişi sensin bunu benden daha iyi bilmen gerekmez mi?" Söylediğim cümleyle şekerin yüzü düşmüştü.

Arada Azizi kontrol için odaya girdiğimde birbirleriyle tartıştıklarını görüyordum. Bazen Aziz uyurken şekerin onu izlediğini bazen de şeker uyurken Azizin onu izlediğini yakalıyordum. Uyanıkken aralarında aşılamaz bir duvar olan bu iki insan ancak uyurken o duvarları yok ediyorlardı.

"Aramızda 7 yaş var, ona abi dememi istiyor." Burukça gülümsedi. "Olması gereken bu değil mi şeker?" Gülümsemesi soldu. "Günçeye bile abi demek içimden gelir ama benim içimden Azize abi demek gelmiyor Alin." Cümlesiyle kafamda dolanan tilkiler gitmeye başlamıştı.

"Altemur Azize abi demek istemediğini öğrense ne olur şeker?" Ciddiyetle söylediğim cümleye karşı pelin alayla güldü. "Onu en uzak yerlere sürgün eder. Tim kurulalı dört yıl oldu olmadı ama herkesin birbirine bağı çok sıkı." Zorla yutkundu. "Civan abim Azize kardeşi gözüyle bakıyor anlayacağın bana nasıl bakıyorsa ona da öyle bakıyor." Dedi.

Demek istediğini anlamıştım fazla üzerine gitmem iyi olmayacaktı. Konuyu değiştirme kararı aldım. "Altemura neden civan diyorsun?" Diye sordum. İkinci adı olmadığını biliyorum çünkü künyesinde yazmıyordu aynı şekilde askeri kartında da yazmıyordu.

Şekerin modu yerine gelmiş gibiydi gülümseyerek cevap verdi. "Civan abimin annesi Nil teyzem isminin yanına civan eklemek istemiş o zamanlar kaynanası izin vermemiş tabi Adem amcama da söyleyememiş ama Altemur doğduğunda imamı tembihlemiş. 'Adını kulağına okurken Altemur Civan diye oluyacaksın' demiş. Altemuru sadece çok yakından tanıyan insanlar ona Civan der o yüzden rahatsız olmaz."