RAMSEY [TDH - V]

Chapter 9

LETIZIA AMANDA

Nagising akong nilalagnat dahil sa nangyari sa amin kagabi. Wala na si Mr. Andreas sa tabi ko, hindi ko rin magawang tumayo dahil sa panginginig ng mga tuhod ko. I lost a lot of energy last night and I'm stuck here laying on the bed with the hopes that my fever will subside as soon as possible.

I laid on the bed all day, may mga iilan na kumatok sa pinto, at miski sumagot ay hindi ko magawa dahil sa lagnat ko. I was extremely sore down there, I look so awful right now.

Ilang oras na ang lumipas at nakahilata pa rin ako sa kwarto kaya kahit pa hinang hina ang katawan ko ay pinilit kong tumayo at tumawag gamit ang telephone. Nagpahatid ako ng gamot at pagkain dito sa kwarto. I couldn't stay like this while Andreas is away.

Naligo ako at saktong pagkatapos ko ay dumating na rin ang inorder kong pagkain. Inuna ko nang kumain kesa magbihis para makainom na agad ako ng gamot.

Matagal bago ako natapos kumain dahil bukod sa walang gana ang sikmura ko, nanginginig ang kamay ko tuwing sinusubuan ko ang sarili ko ng pagkain.

I am so weak right now, and it's all because of what we did last night.

Kung alam ko lang na ganito pa lang ang dadanasin ko kapag nakipagtalik, sana pala ay tumakas nalang ako kasama ang kapatid ko no'ng mga araw na wala si Mr. Andreas.

Uminom na ako ng gamot at namili ng isusuot na damit. Kinalkal ko ang maleta pero puro lang ito dress, may above the knee, knee-length, at may below the knee rin. Hindi yata nila alam ang salitang shirt at shorts kung kaya't puro dress ang pinamili.

Umirap nalang ako at sinuot ang puting dress. Pa-ika ika ako kung maglakad, siguro kung may nanonood sakin ngayon, baka tinawanan na ako.

Humiga ako sa kama at nagpahinga ulit. Nakatulog ulit ako sa pagod.

MAKALIPAS ANG ILANG ORAS ay nagising ako at medyo wala na ang sakit ng ulo ko pero mahapdi pa rin ang ibabang parte ng katawan ko. Ayos na ito kesa kanina na halos umikot ang mundo ko sa sakit na nararamdaman ng buong katawan ko.

Tinignan ko ang orasan at pasado 7 P.M na ng gabi.

Bumaba ako patungo sa restaurant at kumain ng dinner. Maraming mga tao ngayon na kumakain kaya roon na ako pumwesto sa may gilid. Nilapitan ako ng isang waiter at kinuha ang order ko, umalis kaagad siya nang mailista na ang order ko.

Mabilis na sinerve ang mga pagkain kaya kumain na ako.

Honestly, this was another boring day for me. But, I am grateful because there was no trace of Andreas who makes me anxious all the time.

Nakuha na niya ang virginity ko, I don't have anything to lose now. He is in possession of me and there's no going back from this.

Natapos na akong kumain at napagdesisyonan kong maglakad lakad sa tabi ng dagat para ma-relax ang sistema ko. Hindi pa rin ako fully recovered sa nangyari kaya kailangan kong aliwin ang sarili.

Himala lang at wala akong ni-isang tauhan ni Andreas na nakita buong araw. Siguro ay inabandona na nila ako rito. Huwag naman sana.

Malayo ang tingin ko habang nakatayo sa tabi ng dagat. There was big yachts from a far and I'm curious who are inside that biggest yacht.

Baka sila Andreas?

Who knows?

Papalapit na pala ang yacht dito sa shore at duda ko'y dadaong na ito roon sa may daungan ng mga boat.

Malamig na ang simoy ng hangin kaya naglakad ako patungo sa may bench, hindi ko napansin ang isang malaking bato kaya natisod ako at nagkasugat sa may tuhod. Nagdurugo ito kaya tumayo ako kaagad at pumasok muli sa hotel.

"Hello po, may first aid kit ba kayo?" tanong ko sa receptionist habang iniinda ang sugat.

"Wait a second, Ma'am." ani ng babae at umalis saglit. Mabilis siyang nakabalik at inabot niya ang kit sa akin. Nilibot ko kaagad ang paningin sa buong lugar para maghanap ng pwesto para magamot ko ang sugat.

Doon sa may lounge area nila. Maraming mga upuan doon kaya tinungo ko iyon at umupo sa isa sa mga couch. Binuksan at nilapag ko ang kit sa may mini-table, kumuha ako ng cotton at alcohol para ilagay sa sugat ko.

Napadaing ako sa hapdi. Huminga ako ng malalim at pinahid ang mga dugo gamit ang cotton. Inihipan ko iyon para hindi masyadong humapdi.

"Letizia," narinig kong may tumawag sa pangalan ko kaya nilingon ko agad ang paligid para malaman kung sino iyon.

"Sir," si Andreas pala. Inayos ko ang paa ko at itinago ang sugat.

"What are you doing?" he raised a brow and examined my state.

"Wala po, Sir." pagsisinungaling ko.

"Where did you get your bruise?" walang emosyon niyang tanong at nilapitan ako.

Lumuhod siya sa harap ko at tinignan ang sugat ko. Medyo malaki iyon. Nagulat ako nang siya na ang gumamot sa akin. Binalot niya na rin ito no'ng white na gamit para sa sugat. Wala akong kaalam alam sa pinaggagawa niya, hinayaan ko nalang siyang gamotin ako kesa naman paulanan niya ako nang maraming tanong.

"There." aniya pagkatapos akong gamutin.

"Thank you, Sir." bahagya akong ngumiti at dahan dahang tumayo. Pa-ika ika pa rin ako sa paglalakad at nakita kong kumunot ang noo ni Andreas nang makita ang gano'ng lakad ko.

"Why are you walking like a penguin?" he sounded irritated.

"Sorry." tanging naiwika ko. "Masakit pa po kasi ang ano..." hindi ko na naituloy ang sasabihin dahil sa hiya.

"We're supposed to attend an event, but you look miserable." wika niya. "I'll leave Klaud with you, he's gonna send you back at the house. You're of no use to me while we're here if you stay in that case, Letizia."

Medyo nasaktan ako sa sinabi niya. Kung sa ganitong nagkasugat lang ako at nagkasakit dahil sa ginawa niya sakin ay wala na akong silbi pa sa kanya, paano nalang sa mga susunod na araw?

"Okay po." I had no energy to talk to him that's why I replied dryly.

Gusto ko na ring umuwi nalang, mas maigi pa iyon dahil wala siya sa bahay at marerecover ko pa ang lakas ko. Wala rin naman akong gagawin dito kaya maayos na rin at papauwiin niya na ako.

Dumiretso na kami sa itaas at pumasok sa kwarto. I was silent while I getting my clothes out of the luggage where Andreasʼ clothes were placed.

Kinuha ko na rin ang mga gamit na naiwan ko sa bathroom at nilagay iyon sa paperbag.

Mabuti nalang at may isa pang maliit na suitcase ang dinala ng tauhan ni Andreas kaya doon ko nilagay ang mga damit ko, pati na ang mga lotion at kung ano anong bagay na para sa akin.

Naligo na si Andreas sa loob ng bathroom at maya maya pa ay natapos na ako sa pageempake.

I let out a deep breath and looked at the night sky for seconds before standing up and readied myself to leave.

Inisa ko na ang hawakan ng maleta at naglakad na palabas ng kwarto. Bumukas ang pinto ng bathroom at iniluwa niyon ang walang saplot na si Andreas.

"Letizia," he called out my name. This time, his voice was way deeper than the usual.

"Hm?" I gazed at him.

The next seconds, he pinned me on the wall and kissed me. We were responding to each other's kisses and temporarily forgot to breathe.

Mapusok ang bawat halik niya sa akin at nang maghiwalay ang mga labi namin ay pareho kaming abot abot ang aming mga hininga.

He made me bend over the wall and parted my panty so he could let his manhood enter my hole.

"A-aray!" daing ko dahil medyo mahapdi pa rin talaga ang hiyas ko.

And just like that, he owned me again. He fucked me behind the wall and it was another pleasure that I enjoyed.

He was so good at fucking that I almost forgot this was just a contract I needed to fulfill for him.