En Büyük Hayalimdin Sen -Tamamlandı-

34. Sen Yoksun

Foto:Güneş

Lanet olsun tam Hayal ile aramda her şey bu kadar güzel giderken neden bunlar olmak zorundaydı ki? Belki de her mutluluğun bir bedeli vardı. Bizim mutluluğumuz için de bunu yaşamamız gerekiyordu. Henüz bunu bilmiyordum. Ama yakın zamanda öğrenecektim. 

Hayal'in saçlarında ellerimi gezindirirken "Saçmalama." diye fısıldadım. "Sadece her şey o kadar hızlı oluyor ki yarın uyandığımda rüya olacak diye korkuyorum." dediğimde gözlerini yüzüme çevirdi.

Dikkatli bir şekilde baktıktan sonra "Ama her şey gerçek." dedi.

Onu kırmadan nasıl ikna edeceğimi bilemiyordum. Gerçekten bilemiyordum. Eğilip Hayal'in dudaklarına küçük bir öpücük kondurduktan sonra "En azından bir hafta flört etsek?" diye sordum.

Aptal aptal bir süre bana baktıktan sonra güldü. "Bunu genellikle kadınların istemesi gerekmez mi?" dedi alayla. Evet ama aklıma gelen tek şey buydu. Hayal'e yardım isteyen bir bakış attığımda gülümsedi.

"Pekala öyle olsun. İstersen kendi evime de gideyim." 

"O kadarına gerek yok. Beraber uyuyabiliriz." dediğimde başını salladı uslu bir çocuk gibi.

"Pekala, geceliğimi giyeyim bari. Odamdaydı sen de o arada giyinirsen mutlu olurum." dedikten sonra odadan çıktı.

Hayal gittikten sonra iç geçirdim. Bir hafta sonra ne halt yiyeceksem? İçimden dokularımızın uyuşması için dua ediyordum. Bir mucize olsa da dokularımız uyuşsa... Onu kaybetmek istemiyorum. Bu kadar geç kazanmışken kaybetmeyi hiç istemiyorum. 

Yazar notu: Bu hikayeyi şu dönemde yazsaydım kök hücre terapisi, 3 boyutlu yazıcı ile organ üretimi, doku mühendisliği gibi konulardan bahsederdim. 2 yılda sağlık alanında teknolojiler ne kadar gelişmiş siz düşünün :) 

***

Hayal

Odadan çıktığımda Demir'in kararsız hallerine bir anlam veremiyordum.  Bu adam neden birden böyle olmuştu? Flört etmek ha? Bunun için çok fazla geç kalmamış mıydık? Biz evliydik hem de aylardır. Bir anlam veremesem de yüzümde aptal bir gülümseme olduğunu biliyordum. 

Odaya gittiğimde dolabı açıp geceliklerime baktım. Bir an özel geceler için olabilecek geceliklere baksam da Demir öyle istediyse ona saygı duymam gerektiğini düşündüm. Rahat edebileceğim pijamalarımı aldıktan sonra hızla giyindim. Saat uyumak için çok erkendi. Böyle olacağını bilseydim tabi ki bu saatte odaya gidelim demezdim. Demir ve onu anlayamayan hallerim işte.

Demir'in odasına girdiğimde Demir başını kolunun üstüne koymuş tavanı izliyordu. Onu bu kadar zaman uzaktan seyrettikten sonra şimdi gidip kollarının arasında uyuyacak olmak kalbimin fazlasıyla hızlı çarpmasına neden oluyordu. Neden ona ekranlardan bile olsa deli gibi aşık olduğumu şimdi daha iyi anlıyordum. O ulaşılamaz olan adam şimdi bana aşık olan adamdı ya daha ne isteyebilirdim ki?

Demir beni fark edip bana döndüğünde gülümsedi. Gözleriyle beni süzerken nedense garip hissettim. Bu adam bakışlarıyla bile insanı deli etmeyi başarabiliyordu. Gülümseyerek yatağa oturduğumda uzanıp uzanmamakta kararsızdım. Açıkçası Demir son anda fikrini değiştirirse ne yapardım onu da bilmiyordum. Az önceki cesaretim sanki uçup gitmişti. 

Demir bana neden uzanmadığımı sorar gibi baktığında utanarak yatağa uzandım. Kolunu başını altından çekip beni kendine çektiğinde kalbimin yerinden çıkmadığına şaşırmıştım. 

"Sonunda evli bir çift gibi uyuyacağız." dediğinde gülümsedim. Başımı kaldırıp ona baktım. O kadar mutluydum ki sanki rüyada gibi hissediyordum. Bir kere daha ona sahip olduğumu düşünürken kaybedersem delirirdim. "Bu sefer oyun yok değil mi Demir?" diye sorduğumda başını iki yana salladı.