En Büyük Hayalimdin Sen -Tamamlandı-

35. Deneyelim mi?

Foto: Ömür

Ne yani bu adam beni ameliyat günümde yalnız mı bırakmıştı? Yanımda duran insanların bir önemi yoktu ki o olmadıktan sonra. Ah Demir ah sen beni neye sürüklüyordun böyle? Farkında olmadan yanağımdan bir damla yaşın süzüldüğünü Güneş yanağımı silerken fark ettim. Herkes bana acıyarak bakıyordu farkındaydım. Demir'in zorla evlendiği ve bundan haberi olmayan karısıydım ben. Ve sevdiğini söyleyip belki de hiç sevmediği karısı. Ne acınası değil mi? Demir bana beni sevdiğini söylerken ciddi miydi acaba? Belki de bu ameliyatı kabul etmem için oyun oynamıştı. Ne bekliyordum ki hayatının en önemli kararında oyun oynamıştı bu adam bana. Şimdi de benim bu önemli zamanımda yanımda değildi. Seven bir adam bunu yapar mıydı gerçekten? Güneş elimi tutunca ona baktım.

"Beni gerçekten sevmiyordu değil mi?" diye fısıldadığımda herkes bana bakıyordu ama bu umrumda bile değildi. 

Güneş "Bunu onunla konuşursun canım ama ben ona inanıyorum." dediğinde başımı iki yana salladım. 

"Ben inanmıyorum." Hemşire odaya girip artık zamanın geldiğini söylediğinde Güneş'e baktım. Bir insanın böyle durumlarda yanında birinin olmaması ne kadar da acınasıydı. Kimsesiz bir şekilde ameliyata gidiyordum sanki. Kardeşim gibi hissettiğim Esra'dan da aylardır haber yoktu.

***

Demir

Hastane yatağında uyandığımda başımda Ilgın vardı. Gözlerimi kırpıştırıp ona baktığımda gülümsedi. "Uyandın." dedi neşeyle.

"Hayal nasıl?" aklıma ilk gelen şey buydu. Onun iyi olmasını çok istiyordum. Hatta şu an istediğim en büyük şey buydu.

"İyi olacak, ameliyatı çok iyi geçmiş." dediğinde huzurla başımı salladım. Kendimi fazlasıyla uyuşmuş hissediyordum. Kafamın içinde bir kafa daha vardı sanki. "Bir şey ister misin?" diye soran Ilgın'a bakıp başımı iki yana salladım.

"Hayal uyanmış mı?" diye sorduğumda telefonuna mesaj gelmiş olacak ki ona baktı. 

Gülümseyerek "Güneş mesaj attı. Hayal de şimdi uyanmış." Onun iyi olduğu düşüncesi bile yetiyordu."Yanına gitmek ister misin? Rica edebilirim." 

Başımı iki yana salladım. "Gerek yok Ilgın. Bir hafta sonra her şey normale dönecek."

Ilgın endişeli gözlerle bana baktıktan sonra "Abi onu kaybediyorsun." diye fısıldadı.

Ameliyatta yeni çıktığım için olacak kafam karışmıştı. Anlamamış bir şekilde Ilgın'a bakınca Ilgın elimi tuttu. "Abi ona söylemen lazım. Anlıyorum hayatı boyunca sana borçlu hissetmesini istemiyorsun ama yanında olmadığın zaman da onu kaybedeceksin."

"Bunu daha önce konuşmuştuk." dediğimde Ilgın iç geçirdi.

"Hayal ameliyatta ona bir şey olursa vicdanın rahat olması için onu sevdiğini söylediğini düşünse bile mi?" 

Yutkundum. Böyle mi düşünmüştü gerçekten? Şu an onun yanında olmak için ölüyordum ama yapamazdım işte. Bir şey söylemem için Ilgın bana bakarken "Yorgun hissediyorum. Sonra konuşalım." dedim. Bir yandan da aklım Hayal'deydi. Gerçekten her şeyi silip atmış mıydı beni yanında görmediği için? Yine yalan söylediğimi mi düşünmüştü?

***

İşte evime dönme zamanı. Hayal birkaç gün önce hastaneden çıkmıştı ama ben gidecek bir yerim olmadığı için hastanede olmayı tercih etmiştim. Onu deli gibi özlemiştim ama elimden bir şey gelmiyordu. Onu defalarca aramama rağmen telefonu açmamıştı. Güneş'in yanında olduğunu bildiğim zamanlarda Güneş'i aradığımda da konuşmak istememişti. O cadı bile Hayal'i ikna edemediyse çok zor durumdaydım. Eve geldiğimde Hayal'in balkondan baktığını gördüm. Göz göze geldiğimizde başını çevirdi. Onun bana bu kadar yakın ama aslında bir o kadar da uzak olmasına katlanamıyordum. Her şeyi bir kenara bırakıp ona sarılamaz mıydım sanki? Kapıyı açan Oya Hanım bile bana kırgın bir şekilde mi bakıyordu bana mı öyle geliyordu? Hayal'in odasına yavaş yavaş gittiğimde Hayal hala balkondaydı. Kendi odasında olmasını yine buraya taşındı diye yorumlamıştım. Balkona gidip yanında durduğumda yüzüme bile bakmadı. Onun bu halini hiç sevmiyordum.