BENİMLE OYNAMA | yarı texting

1.2

30.07.2023

BENİMLE OYNAMA | TEXTİNG

yorumlarınızı eksik etmeyin. favlamayı da unutmayın. öpüldünüz. 💋

1.2

"Annem, ben bugün maça gideceğim Kaanla birlikte. Haberin olsun." Telefonu kulağımla omzum arasına sıkıştırıp kupaya çay doldurdum. Çayı masaya bıraktıktan sonra telefonu tekrar elime aldım.

"Tamam annecim. Dikkat edin bak o kalabalıkta birbirinize." Dediğine güldüm. Annem fazla kalabalık yerlerden korkardı. Ben kalabalıktan korkmazdım aksine kalabalık bana güven verirdi. Ben tenhadan korkardım. Tenha yerden ne çıkacağı belli olmazdı.

"Gülme bakayım. Anne sözü dinle biraz." Daha çok güldüm. "Deli kız ya. Seni aradığımda ulaşacağım Masal. O telefonu sessize alma kızım. Yüreğimi ağzıma getirme benim sonra akşam akşam." Annemle her zamanki konuşmamızı yapıyorduk. Ya da annem her zamanki konuşmasını yapıyordu ben de onu uslu uslu dinliyordum.

"Çiçeğim sen beni o kalabalıkta o gürültüde arasan da duymam ki telefonu." Çayımdan bir yudum alıp ağzıma bir tane zeytin attım.

"Ben bahane kabul etmiyorum. Titreşime al pantolonunun arka cebine koy o zaman. Ulaşacağım diyorsam ulaşacağım." Annem böyleydi işte. Her zaman pamuk gibiydi ama konu yapmam gerekenler olunca dikenlerini batırmaktan asla çekinmeyen bir kirpiye dönüşüyordu.

Annemi onaylamak mecburiyetinde kalıp telefonu kapayıp cebime koydum. Dizi eşliğinde yaptığım kahvaltıyı bitirdikten sonra bulaşıkları makineye dizdim. Sofrayı toparlayıp hemen ardından dişlerimi fırçaladım. Kendimi yatağa bıraktığım an cebimden telefonu çıkarıp Kaan'ı aradım. Telefonu açar açmaz konuşmaya başladım.

"Kaaniko benim formam yok ne yapacağız?" Telaşlı çıkan sesimi duyunca kahkaha attı.

"Sana da günaydın Masaliko, sana da günaydın." dedi uykulu çıkan sesiyle. Günaydını mı kalmıştı? Saat on birdi.

"Kaan bana yeni uyandım deme sakın. Saat kaç olmuş maça gideceğiz bugün." dedim hevesle. Normalde olsak kazanmak o kadar da umurumda olmazdı, çok da takip etmezdim böyle şeyleri ama şimdi işin ucunda bana yapılacak bir sürpriz vardı. Sürpriz yapılması da önemli değildi önemli olan bu sürprizi Selim'in yapacak olmasıydı.

"Maç akşam Masal. Saatler var daha. Ayrıca tam olarak telefonuna uyandım. Bugün cumartesi, yani haftasonu bu beden uyku istiyor." Görmesem de ağzını kocaman açtığını bildiğim bir şekilde esnedi. "O yüzden ben biraz uyuyayım. Sen de formayla gelmesen de olur." Son kelimelere doğru sesi iyice kısılmaya başlamıştı çünkü uyuma moduna geçiyordu.

"Kaan çabuk kalkıyorsun ve benimle alışveriş merkezine geliyorsun." Ses gelmeyince bağırmak zorunda kaldım. "Kaan diyorum! Uyuma bak çabuk kalk bana forma, atkı, başka ne lazımsa alacağız." Telefonun diğer ucundan hışırtılar gelince kalktığını anlamıştım.

"Kızım ne alaka ya? Söylediğime söyleyeceğime pişman ettirdin beni şu an bir hafta sonum vardı uyuyacak onu da aldın elimden. Hainsin sen, hainsin." Oflayıp puflamaya devam etti. "Tek maç için formaya da gerek yok zaten. Ne yapacaksın sonra o formayı? Gereksiz." Görmeyeceğini bilsem de gözlerimi devirdim.

"Galatasaray maçına formasız gitmeyeceğim Kaan. Bunu beni maça davet ederken düşünecektin. Gidecek başka biri mi bulamadın da bana söyledin sanki ya?" Kısa bir sessizliğin ardından bana son sürat cevap vermeye başladı.