BENİMLE OYNAMA | yarı texting

1.4

11.08.2023

BENİMLE OYNAMA | TEXTİNG

yorumlarınızı eksik etmeyin. favlamayı da unutmayın. öpüldünüz. 💋

1.4

"Şşşşşşşşşşşşşşş... Oooooooooooooo... BİR Kİ ÜÇ! CİMBOMBOM! CİMBOMBOM! Lay lay lay lay lay lay lay lay laaaaaaay... OOOOOO CİM-BOM-BOOOOM."

Bir yandan kolunu omzuma atmış olan Kaanla birlikte zıplıyor bir yandan da bağıra bağıra tezahürat yapıyordum. Maç boyunca hop oturup hop kalkmıştım, Kaan'dan hayatımda duymadığım küfürler duymuş ve ona şaşkınlıkla bakmıştım, bir noktada kendimi de küfrederken bulmuştum en çok da buna şaşırmıştım.

İnkar edilemez bir gerçek vardı ki buranın atmosferi çok farklıydı. Böyle bir ruhu olduğunu içine girmeseydim asla bilemezdim, bir an için sürekli dalga geçtiğim o insanlara dönüşmüştüm.

Evden çıkarken boynuma sardığım ama maçın başından beri elimde salladığım Galatasaray atkısını daha büyük coşkuyla sallamaya devam ettim çünkü maçın seksen beşinci dakikasındaydık ve iki üç dakika sürecek uzatmaları saymazsak maçın bitmesine beş dakika kalmıştı.

Galatasaray 3-2 öndeydi. Kazanmamıza çok az kalmıştı. Hatta kazanmışız gözüyle bakıyordum ben artık. İçimde öyle büyük bir sevinç vardı ki başta gol atanlar olmak üzere bütün ter döken futbolculara tek tek sarılmak istiyordum.

Top Beşiktaşlı bir futbolcuya geçtiğinde son hızla kaleye doğru koşmaya başladı. Kalbim ağzımda atarken gol olmasın diye içimden dua etmeye başlamıştım. Ellerimi birbirine kenetleyip çenemin altına yerleştirdim ve dudaklarımı kemirerek topu gözlerimle takip etmeye devam ettim. Bir an sonra topu ayağında çeviren ama ismini bilmediğim Beşiktaşlı futbolcu Galatasaray'ın ceza sahasının içinde sertçe yere düşmüştü.

"Hay ben böyle işin amına koyayım." Kaan yanımda küfrettiğinde sıkıntıyla ona baktım. Fanatik değildim ama futbol hakkında bilgim elbette sıfır değildi, Kaan gibi bir arkadaşım varken zaten bu imkansızdı. Hakeme baktığımda penaltı işareti verdiğini görmüştüm. Oflayarak burnumun kemerini sıktım, seksen sekizinci dakikada Galatasaray'ın böyle bir şey yaşamasına hiç şaşırmamıştım çünkü burada ben vardım, ben. Ben! İşim ne zaman istediğim gibi gitmişti ki?

"Kendini yere attı, yere. Gördüm ben." diye bağırdım Kaan'ın kulağına doğru uzanarak. O kadar sinirliydi ki beni duyduğunu sanmıyordum. İçinden bildiği bütün küfürleri ettiğine adımın Masal olduğu kadar emindim.

"Pis hakem ya. Hayallerimin katilisin ya. Of sürprizim ellerimin arasından uçup gidecek resmen." Elimdeki atkıyı boğazıma sıkıca dolayıp kendimi nefessiz bırakmak istiyordum. Hayat benim yüzüme sadece bir kere olsun gülse olmaz mıydı? Daha penaltı kullanılmamıştı ama hakem penaltı işareti verdiği an bu maçın berabere biteceğine emin olmuştum içten içe.

Dakikalar seksen dokuzu gösterirken yere düşen ama bence kendini yere atan Beşiktaşlı futbolcu topu penaltı noktasındaki yuvarlağa yerleştirdi ve birkaç adım geri çekildi. Yuhalamalar ve küfürler öyle bir noktaya ulaşmıştı ki konuşsam kendi sesimi duyamazdım. Ben bana bu kadar küfür edilse mesela çok sinirlenirdim. Topu falan unutur üç beş kişiyle kavga ederdim, öyle şeyler de denmezdi yani. Alt tarafı bir maçtı.

Beşiktaşlı futbolcu ayağının içiyle topa vurduğunda benim de kalbim göğüs kafesime hızlı hızlı vuruyordu. Şimdi herkesin gözü aynı noktadaydı. Top sağa doğru ilerlemeye başladığında kalecimiz de sağa doğru yatmış ve topu iterek kurtarmıştı. Gözlerimi kocaman açtım, yerimde sevinçle zıplayacakken Beşiktaşlı başka bir futbolcu topun uzaklaşmasına izin vermemiş, sertçe vurduğu topu ağlarla buluşturmuştu.