"ရပြီဗျ CEO။ "
နေ့ရက်တွေက တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်လည်ပတ်နေရင်း ခုဆိုရိပေါ်အလုပ်ဝင်တာ ဆယ်ရက်ပင်ပြည့်ပြီ။
နေ့စဥ်မနက်တိုင်းလို ဦးရဲ့ဝေယာဝိစ္စတွေနဲ့လဲ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့တယ်။
အခုလဲ ဆံပင်သုတ်ပေးပြီးပြီးစီးကြောင်းပြောကာ အဝတ်လဲဖို့ကာကူလိုက်တယ်။
ဒါပြီးရင် ကြီးမေလက်ရာ ဖက်ထုပ်ပူပူလေးသွားစားရမယ်။
ဒီနေ့မနက်စာဖက်ထုပ်ပါတဲ့။ရိပေါ်လေးသိပ်ကြိုက်ပဲ...
"ဟေ့... ဘာတွေတွေးပြီးပြုံးနေတာလဲ ။ကိုယ့်အကျီကြယ်သီးက ပြုံးစရာပါနေလို့လား...."
ကြယ်သီးကိုခပ်မြန်မြန်တပ်နေရင်း ဖက်ထုပ်စီအာရုံရောက်သွားသည်မို့ ပြုံးနေမိသည်ကိုဦးကသတိထားမိစွာမေးလာတဲ့အခါ...
" ကြယ်သီးကမပြုံးရပါဘူးနော်။ ဖက်ထုပ်မြန်မြန်စားချင်နေပြီမို့ပါ..."
ရိပေါ်မကျေမနပ်ဖြေသံကိုဦးက ခေါင်းအသာယမ်းရင်း နာမ်စားတစ်ခုမှည့်ပါတယ်။
"အစားပုတ်လေးပဲ။ သွားတော့အောက်ထပ်မှာစောင့်နေ။"
"ဟုတ်ကဲ့..."
လှစ်ခနဲပါပဲ။ ပြေးထွက်သွားပုံက နောက်ကကျားလိုက်နေသလို ဆင်လိုက်နေသလိုပုံနဲ့။
ဝမ်ဘေဘီတို့များ အစားသောက်ဆိုသွက်လက်နေရော....
ပိန်ပါဦးမယ်အဲ့ပါးဖောင်းတွေက...!
မနိုင်စွာခေါင်းအသာယမ်းမိရင်း ရှောင်ကျန့်သေချာပြန်ပြင်ဆင်လို့သူပါအောက်ထပ်အမြန်ဆင်းရတယ်။
ဘေဘီဗိုက်ဆာနေရင် ဒုက္ခ။
ပြောမဲ့သာရှောင်ကျန့်ကပြောနေတာ ဝမ်ဘေဘီအတွက်ဆို တစ်မိနစ်ပင်နောက်မကျစေရသူ။
ကြီးမေလက်ရာ ဖက်ထုပ်ပေါင်းရှယ်ဆွဲလာခဲ့သည့်ရိပေါ်ကို ရှောင်ကျန့်မှာအစာကြေဆေးပါတိုက်ယူရတယ်။
အများကြီးစားထားတော့ အစာမကြေမှာသူစိုးရိမ်ရပါတယ်။
ရုံးခန်းရှိရာအထပ်သွားဖို့ သီးသန့် Elevator ရှေ့အရောက် ဘေးတစ်ဖက်ကဝန်ထမ်းသုံး Elevator နားမှာရပ်နေသူကိုရိပေါ်သတိထားမိသွားရတယ်။
YOU ARE READING
ဦးရဲ့ နှလုံးသားငယ်(Complete)
Fanfictionဦးနဲ့စခဲ့တဲ့အချစ်တွေဟာ သံသရာအဆက်ဆက် မြဲနေဦးမှာပါ.... Baby က ဦးအတွက် လွတ်လမ်းမရှိတဲ့ ထောင်ချောက်ငယ်....
