Mercedez 3: Wildfire Games

18

Post

Nahihilong isinandal ko ang ulo sa balikat ni Ylan. Pumipintig na ang sintido ko. Mukhang nasobrahan na yata ako ng inom.

"Haliya, you're wasted!"

I hummed. I tugged on his sleeve with lips protruding.

"Ylan, can't—" sininok ako. "Can't take this... no more. Anymore. Oh gosh!" Napasapo ako sa noo. "Home. Uwi. Please."

Everything went blurry. Naramdaman ko nalang na may matitipunong mga brasong pumulupot sa katawan ko saka ako binuhat. I even chuckled and stretched my arms so wide as I exclaimed, "Wiii! I'm flying!!!"

I heard Ylan saying goodbye to our peers, acquaintances and friends. And while I feel him walking, bigla kaming nahinto dahil sa malakas na impact. Mukhang nakabangga si Ylan. Humigpit ang kapit ko sa kaniya, gano'n din ang pagkakahawak niya sa akin, para hindi ako mahulog.

"Oh, shit! Sorry, miss." I heard Ylan apologizing. He groaned.

"All good. Uhm, is this..."

"Ah, yes. Yes. That purse is ours. Thank you."

A cheerful voice of a woman replied a brief 'you're welcome' then I felt something being placed on top of my stomach.

I whined.

Did he carry me in a bride style way so he can put things on top of me?! Grr!

Then I was inside his car. He was fixing my seat belt for me. Lupaypay na kasi ako at wala na sa hulog. Nakasalampak na lamang ako sa upuan.

"Damn, when did you learn to get drunk like this? Not so you, Haliya."

I let out a slurry laugh.

"Not so you, Haliya..." I echoed.

He snorted. "Let's get you rested. My place, hm? I don't think you can provide me your unit code in this state."

Kinaumagahan ay nagising ako na iniinda ang sakit ng ulo. Damn. Umiikot pa nga ang paningin ko kaya inilubog ko lalo ang mukha sa mabangong unan. It's a familiar scent, but definitely not mine.

I heard the door creak open. Nanatili akong nakatalukbong sa kumot.

"Your hangover soup is here," pumaibabaw ang mababang boses ni Ylan.

I only groaned.

Masakit talaga ang ulo ko, grabe! Hindi na ako iinom kahit kailan!

Charot lang.

"'Yan kasi. Sige pa, maglasing ka pa," he scoffed.

"Oo, maglalasing pa," I uttered in a hoarse voice.

"Tsk. Bangon na!"

Mabigat sa loob akong gumalaw sabay buntong hininga. Napasapo ako sa ulo ko nang umikot ulit ang paligid. Gusto kong maiyak sa sobrang hilo!

"Nasusuka ka?"

"Hindi naman. Nahihilo lang..."

He heaved a deep sigh.

"Kumain ka muna, saka mo inumin itong mga gamot."

I obliged.

Kahit na nahihirapan ay pinilit ko ang sariling kumain. Nakasandal lamang ako sa headboard habang nilalantakan ang soup na gawa ni Ylan. Pinatungan niya lang ako ng bed table sa ibabaw ng aking mga binti para hindi na ako umalis pa ng kama. Kaunting rice lang din ang kinain ko at baka magsuka ako pag marami.

Iniwan ako ng kaibigan sa kwarto dahil may gagawin daw muna siya. Hinayaan ko nalang din since kumpleto naman na ang kailangan ko rito. Pagkain, gamot, baso at pitcher ng tubig.