BERİA

19.BÖLÜM

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...

Keyifli okumlar🔥🔥

Hissizleştiğimiz anlar olur bazen, ne yapacağımızı bilmediğimiz, ne hissettiğimizi bilmediğimiz anlar. Ben de öyle bir andaydım.

Beni öpen bu adama ne karşılık veriyordum ne de itiyordum. Vücudum uyuşmuştu. O ise beni mümkünmüş gibi daha çok kendine çekiyordu.

En sonunda nefessiz kalıp benden ayrıldı. Gözlerindeki isteği görebiliyodum. Alnını alnıma yaslayıp derin derin nefes aldı. Saçlarımda gezinen eli az önce hiçbir şey olmamış gibi şefkat bahşediyordu.

"Seni öpmeyi ne kadar özlediğimi bilseydin benden uzak durduğun her ana lanet ederdin."

"Beni öldürecektin." Bu gerçeği görmesi lazımdı, şu an bile hayatım güvende değildi.

"Sinirlendiğimde neler yapabileceğimi ben bile kestiremezken sen beni delirtmek için elinden geleni yaptın hemde uyarmama rağmen."

"Senin sinirin benim hayatıma mâl olacaktı ve sen hala kendini savunuyorsun."

"Beria... olanlara rağmen yinede susmuyorsun. Sana zarar vermek istemiyorum eğer bu tavırlarına devam edersen kalbimi asla dinlemem."

Söyliyceklerini söyleyip gitti. Bu kalbini dinlemiş haliyse dinlemeyen halini merak ediyorum.

Yaşadığım korku çok ağırdı. Yorgunluğumu atmak için duş alıp uyumam lazımdı. Yukarıya çıktığımda Yekta'nın odasından gelen seslerle o tarafa yöneldim. Ne dediği çok anlaşılmıyordu. Telefondaki her kimse iyi şeyler söylemediği odadan gelen kırılma seslerinden belli oluyordu. Gitmek üzereyken duyduğum tek şey emir veren cümlesiydi.

"O iti hastaneden ölü çıkaracaksınız."

-------------------------------------

Sabah üstümde hissettiğim ağırlıkla açtım gözlerimi. Gözümün önüne gelen siyahlığı ilk başta anlamasamda Yekta'nın sesini duymamla bütün uykum açıldı.

"Seninle uyumayı özlediğimi söylemiş miydim?"

Hızla yataktaktan kalkmaya calışsamda nafileydi. Bacaklarını benim bacaklarıma dolamış, kollarıysa belimi sıkıca sarmıştı. Kapana sıkışmış şekilde yatıyordum.

Ben kalkmak için hareketlendikçe daha çok baskısını arttırıp üstümde yayılıyordu.

"Kalk üstümden hemen!"

Söylediklerimi duymamış gibi başını boynuma yaslayıp uykusuna devam etti.

"Sana diyorum, kalk hemen üzerimden! "

Yine cevap vermiyordu. Sabrım beni zorlasada sakin olmaya çalışıyordum. Aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim.

Son kez kolumla dürtüp tepki vermesini bekledim ama yine tık yoktu. Madem kalkmıyordu yapacağım bir şey kalmamıştı.

Bütüm gücümle omzuna dişlerimi geçirdim. Bağırmasıyla yataktan kalkması bir olmuştu. Sonunda derin nefes alabilmiştim.

Yekta aynanın karşısında kolundaki ize bakıyordu. Çok kötü ısırmıştım büyük ihtimalle kolunda izi bile kalırdı.

Aynadan göz göze geldiğimizde kırmızı görmüş boğayı andırıyordu ve benim kendimi savunacak bir şeyim yoktu.

İçimden üçe kadar sayıp yataktan atladığım gibi tuvalete koşup kapıyı arkamdan kilitledim. Güvenli olmasa bile sakinleşmesi için zaman kazandırırdı.