BERİA

7.BÖLÜM

Emniyetin kapısında durmuş girip girmemek arasında kalmıştım. Olacaklardan kaçamayacağımı biliyordum o yüzden derin bir nefes alıp içeri girdim. Konuyla ilgilenen polislerden biri beni farkedip oturmam için önündeki koltukları gösterdi.

" Siz burada bekleyin Beria Hanım, biraz sonra suçluyu getirecekler."

Dizlerimin titremesini zapt edemiyordum. Korkum Begüm'ün haklı çıkmasıydı. Belki de birazdan karşıma gelecek kişi oydu.  Ne yapardım ne söylerdim bilmiyordum tek duam onun gelmemesiydi. 

İki dakikalık beklememin ardından polislerin kollarının arasında geliyordu. Nefesimi  tutup daha çok yaklaşmasını bekledim. Sonunda tam karşımda durduğunda ağlasam mı gülsem mi bilemedim. O değildi... ama karşımdaki adamın bakışları tuhaftı. İnatla tam gözlerimin içine bakıyordu. Bakışları beni daha da geriyordu ama bende inatla gözlerimi çekmedim. Derdi her neyse eminim söyleyecekti. 

" Beria Hanım, hala şikayetçi olma kararında mısnız?"

 Bu sorunun cevabını ben de bilmiyordum. Şikayetçi olsam büyük ihtimalle birkaç ay yatıp çıkardı. Tekrar karşımdaki adama baktığımda kaşlarını yukarı kaldırıp hafifçe başını sağa sola salladı. Tavrından ötürü şikayetçi olmak istesem de  içimdeki ses yapmamam gerektiğini söylüyordu. 

" Hayır, şikayetimi geri alıyorum."

Karşımdaki adamın dudaklarında cevabımdan ötürü memnun olduğunu belli eden gülüş vardı. Anlık pişmanlık yaşasam da geri adım atmadım. Bu adamdan öğreneceğim şeyler vardı hissediyordum.

imzalamam gereken evrakları getirmek için yanımızdan ayrılan polisle birlikte direk sorumu yönelttim.

" Seni kim yolladı benim evime?"

Pişkin pişkin gülüp beni izliyordu.

" Yakından tanıdığın biri. " 

" İsim ver."

" Sanırım bunu söyleyemem"

İsmini söylemeyeceğini biliyordum elbette. Onu yollayan kişiye sadık olmasa bunlara kalkışmazdı. 

" Söylemezsen şikayetçi olacağım."

" Bir kaç ay dinlenmiş olurum bana fark etmez"

Piç herif. Kendinden emin tavrı sinirimi bozsa da sakinliğimi korumaya kararlıydım. 

" Yüzümdeki morluk ve vücudumdaki izler sayesinde alacağım darp raporuyla sanırım birkaç ayla kurtulamazsın. "

Değişen yüz ifadesiyle amacıma ulaşmıştım. Yüz ifadesinin verdiği memnuniyetle arkama yaslanıp tepkilerini izlemeye başladım.  Söylediklerimde haklı olduğumu oda biliyordu ve şuan ihtimalleri düşünüyordu.

" Haklı olduğumu biliyorsun. Allah göstermesin kaza falan yaparım senin üstüne kalır. Sonra o güvendiğin kişi bile seni kurtaramaz. O yüzden her kimse söyle seni rahat bırakayım."

Ağzının içinden küfür savurup pantolonunun küçük cebinden çıkardığı kağıdı üstüme attı.

" Bu yeterli olur daha fazla bir şey sorma."

Kağıda bir göz atıp çantama koydum. Her ne yazıyorsa canımın sıkılacağı kesindi.

Sonunda emniyetten çıkmıştım. Arabaya bindiğimde gözüm çantama kaydı. Notu hala okumamıştım ve şuan okumaya niyetimde yoktu. Okur muydum onu da bilmiyordum. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp Begüm'ü aradım. En iyisi onunla konuşup bir karar vermekti.