Hindi ko na inisip na nasa section 3 siya at dumeretso na ako sa classroom namin. I'm sure nandun yun, as if pupunta yun sa boyfriend niyang pinagtatabuyan siya. Marami pa ring nakatingin sa akin na para bang may ginawa akong mabigat na kaso and they disgusted the shit out of me. I don't care tho, they don't know kung anong nangyayari sa amin. Nang makarating sa classroom ay nandun nga sila, nagtatawanan na para bang walang nangyari. Karly is.. happy? She's laughing with her, nakalimutan niya na ba lahat ng sinabi niya sakin?
"Kel, bakit ka pumasok?" jace approached me. Tumingin ako sa kanya at binalik na ang tingin sa kanila. They stopped laughing at tumingin sa akin. Nawala lahat ng emotion nila, shisly crossed her arms, dray put his left hand in his pocket, si karly naman ay tiningnan lang ako-no emotion, si cloe naman ay natigil sa pagdaldal niya. Damien showed up sa likod nila at pumunta sakin.
"I told you to stay at home muna. Tsk tigas talaga ng ulo mo." sinamaan ko siya ng tingin. I looked at leandale at para bang takot na takot ito. Naglakad ako palapit sa kanya at humarang naman si dray.
"Don't you ever lay your hands to her." ang oa naman neto.
"Move valencia." bumuntong-hininga ako nang hindi siya gumilid. "I just pity you leandale. You're acting na para bang biktima ka rito for what?"
"Anong pinagsasabi mo kel?" i smirked.
"Sabagay, you're that obsessed eh. You're that insecure."
"Nababaliw ka na kel." dray said.
"Oh c'mon valencia, you're the one who's insane here! That girl is cheating yet you still like her? That girl is obses-" natigil ako sa pagsalita nang sabuyan ako ng tubig ni leandale.
"Baliw ka na talaga! Inggit ka lang kase sakin nagkagusto si dray! Inggit ka lang dahil lahat ng kaibigan mo sa akin nakampi!" that's when i slapped her, real hard. Hindi lang isa kundi dalawang kamay.
"Ramirez!" naramdaman ko nalang sarili ko na lumapat sa sahig matapos akong itulak ni dray.
"Hoy dray! Baka nakakalimutan mong kaibigan mo rin to." damien interfere.
"Hindi na."
"Ano?" singhal ni damien sa sagot ni karly.
"Ayoko makipag-kaibigan sa hindi kayang tanggapin na hindi ko siya kayang magustuhan!" tumayo ako at sinampal siya.
"I didn't said na you must reciprocate my feelings, sabi ko hayaan mo lang ako na mahalin ka at ipakita sayo kung bakit kita gusto! Wake up dray, when will you do that??" wala na akong maramdamang sakit, ni-luha walang pumatak sa mata ko. "That girl needs a treatment, that girl is not well, bakit ayaw niyo akong paniwalaan??"
"So what kung ganyan nga siya? Do you think i will be able to like you if she's well or unwell?"
"Of course not! That girl ruined us! If she's really unwell then she's at fault kaya tayo nag aaway away!"
"How can you think of that kel, i was so kind to you." leandale said, may paiyak-iyak pa siya.
"You want proof? Sure." lumabas ako at pumunta ng section 3. Hinanap ko si josh at hinila ko siya pero tinanggal niya.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo??" nagulat ako nang magalit ito. Okay, my bad.
"Please sumama ka sakin, tell them leandale's little secret. Please."
"What are you talking about?"
"Sabihin mo sa kanila lahat ng sinabi mo sa akin nung nasa coffee shop tayo, please." he looked at me na para bang nasisiraan na ako ng bait.
"Hindi ko maalala." am i making it all up? Am i the one who's insane?
"Where's the proof kel?" tumingin ako kay leandale, yang tingin na yan. That was the emotion she used nung nasa cr kami pero.. saglit lang dahil maraming nakatingin.
"Tama na kel, tama na pwede? Nakakapagod ka na, pagod na kami sa lahat ng kaartehan mo." tumingin ako kay karly. I thought she's genuine sa lahat ng ginagawa niya. All the advices, care, and love, genuine ba lahat ng yan? Now that she finally let her emotions out, napaisip lang ako all this time ba ganyan nararamdaman niya? Na i was a burden to her?
"Y'all betray me." tumingin ako kay josh saka umalis. I don't care anymore, i didn't expect na magiging ganto kami. I didn't expect na magiging ganun si karly, si karly na bestfriend ko. It's messed up, really really messed up. I left but right now, i didn't run nor cried i just left. I walked away from that place, away from that place, and away from this school.
-
After what happened hindi ako pumasok ng isang linggo, i just reasoned out na may sakit ako. Sa isang linggo na yun hindi ako nag bukas ng cellphone ko, nilock ko rin lahat ng pinto and i stayed here in my room. Bumababa lang ako if gusto ko kumain pero most of the time wala akong gana, everyone just betray me. I want to deal this alone, this anger and sadness will fade if im alone. Sunod sunod ang notif sound ng cellphone ko nang buksan ko ito, mostly kay damien and jace. Naririnig ko silang kumakatok at tumatawag sa labas pero ayoko muna kumausap. Una kong tiningnan ay kay damien, recently lang. Nag chat din siya agad nang iseen ko message niya.
damnien_: uy kel! kamusta ka? okay ka lang ba? kumakain ka ba sa tamang oras? kamusta ka? huy kamusta ka??
Sunod sunod niyang chat yan, magkahiwa-hiwalay pa. I replied that im fine so far. I might say im fine, a bit. Humirit pa siya ng pupunta raw siya rito sa bahay kaya nag reply nalang ako ng sige. Maybe now is the fresh start, now is the day where i should decide about my life. Nilinis ko ang buong bahay to freshen my mood at nag bake ako ng kahit na anong pastry. This is my coping mechanism, sadly i can't do this with mom and dad. I miss them, i haven't talked to them the whole week kaya kinuha ko cellphone ko at kinuhaan ng picture lahat ng na-bake ko. I messaged them saying i miss you guys! with the baked pastries pic. Maya maya lang ay may kumatok na nga sa pintuan namin kaya hindi na ako nag taka kung sino.
"Ang bango!" bungad ni damien.
"Of course, ako gumawa eh." i smirked after i said that at bumalik na sa pag mamasa ng flour.
"Kel," i looked at him. "Are you okay?"
"Yes." i directly said.
"Gusto mo ba mag unwind? Punta tayo somewhere."
"Like where?"
"Ako bahala sayo, mamayang gabi yun." sagot niya. Mamaya?
"Don't tell me bar to." he smirked, th? "Minors palang tayo, bawal tayo ron."
"Ako nga bahala." he winked. I just rolled my eyes and continued what I'm doing. After kong maprepare lahat ay nag bake na nga ako ng mga pastries. "You can't continue that kel," tumingin naman ako sa kanya.
"Ang alin? Pag b-bake? Ikaw kaya ipasok ko rito." he chuckled.
"Namiss ko yang kel na yan," again, i rolled my eyes. "Hindi yan ang ibig kong sabihin, i mean yung pag absent mo. You can't continue that or else babagsak ka." natigilan naman ako. Yes, I can't continue it pero hindi ko sila kayang harapin.
"Don't worry, i got this." i assure him. Tumango lang ito and i continued again what I'm doing.
-
Hi guys! Thank you for reading this story! (ʃƪ＾3＾）
BINABASA MO ANG
Needing You (you, Series #1)
Jugendliteratur(you, series #1) I need you, can you come? But yeah, nandun ka sa kanya habang ako naghihintay lang ng atensyon mo. - ONGOING
