Chapter 77
သို့သော် အမျိုးမျိုးသော အနိုင်ကျင့်ခံရမှုများကြောင့် သူစုဆောင်းထားသည့် ငွေအနည်းငယ်ကို ဆေးရုံစရိတ်အနေဖြင့် သုံးစွဲခဲ့ရသည်။ ဤနည်းအားဖြင့် မော့မိသားစုက သူပေးခဲ့သော ငွေများကို အောင်မြင်စွာ ပြန်ယူနိုင်ခဲ့သည်။
မော့လျှိုကွေ့က ယခုအချိန်တွင် အိမ်တွင်မရှိသောကြောင့် သူမ၏ ဒရာမာဆန်ဆန် ငိုကြွေးမှုနှင့် ငြင်းခုံမှုများကို မတွေ့ရပေ။ မော့စစ်လန်နှင့် မော့ဝုဟန်တို့က အနီးနားတွင် ရှိနေကြသော်လည်း ရန်ပွဲကို ရပ်တန့်ရန် မည်သူမျှ မဝင်ရောက်ခဲ့ကြပေ။
မော့စစ်လန်အနေဖြင့် အစကတည်းက ဒုတိယအဒေါ်က မော့လျှိုကွေ့အား ပစ်မှတ်ထားသောကြောင့် သူမနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။
မော့ဝုဟန်နှင့် ပတ်သက်၍တော့ သူက ဝင်မစွက်ဖက်ဟုဆိုသော်လည်း သူ့နှာခေါင်း ကောက်သွားသည့် အကြောင်းအရင်းအား မော့လျှိုကွေ့က သူ့အမေအားပြောပြခဲ့လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။သူ့အကြောင်း တစ်ကြိမ်ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့အမေကတစ်ခါ ငိုပြီး သူ့ကို မျက်ခုံးဖြူဝံပုလွေလို့ခေါ်သည်။ သူ့နှာခေါင်းအကြောင်းကို ဆက်တိုက်ပြောနေခြင်းက သူ့အား ယုတ်ညံ့သည်ဟု ခံစားရစေပြီး ချစ်လှစွာသော ညီမလေးအပေါ် သဘောထားကွဲလွဲမှုလေးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အကြင်နာဆုံးနှင့် ဂရုအစိုက်တတ်ဆုံးညီမအပေါ် ထိုသို့သောခံစားချက်ရှိလာသောကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ မုန်းတီးခဲ့သည်။ ဒါက သိပ်ကို ရွံရှာစရာကောင်း၏။
မော့ဝုဟန်က သူ့အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီး တံခါးကိုပိတ်ချင်သော်လည်း မော့စစ်လန်က မော့တိ၏ အခန်းထဲသို့ သော့အပိုတစ်ခုဖြင့် ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ သူလည်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ နောက်က လိုက်သွားခဲ့သည်။
“စတုတ္တအစ်ကို မော့တိရဲ့ အခန်းထဲမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
မော့တိ၏တံခါးမှ ကင်မရာသည် စင်္ကြံသို့ ဦးတည်နေသောကြောင့် အတွင်း၌ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို မမြင်နိုင်သော်လည်း စူးရှသောအသံများအား ကြားနေရဆဲဖြစ်သည်။
