Chapter 125
Sue Xing NwayApril 28, 2023
Chapter 125
ဤသည်မှာ သူ့အတွက် စုန့်ယွီကိုလိုက်ရန် အခွင့်အရေးရှိသေးသည့် သင်္ကေတ မဟုတ်ပါလား။
အပြုသဘောဆောင်သောအတွေးများ ခေါင်းထဲရောက်သောကြောင့် လိုင်သယ်စစ်၏မျက်လုံးများမှာ အရိုးပုံကြီးတွေ့မိသည့်ခွေးတစ်ကောင်နှယ် အရောင်တလက်လက် တောက်ပလာကြသည်။
မုထျန်းဟန်က လိုင်သယ်စစ်၏ပေါတောတောရုပ်ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းခါမိသည်။ ဤအရူးကောင်မှာ လွန်ခဲ့သောဆယ်နှစ်ကပုံစံနှင့် တထေရာတည်းပင်။
လိုင်သယ်စစ်၏ပေါကြောင်ကြောင်ရုပ်ကို မော့တိလည်း တွေ့မိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အနည်းဆုံးတော့ လက်တွေ့ကာလသို့ သတိပြန်ဝင်လာစေရန် ကူညီပေးသင့်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ သူက လိုင်သယ်စစ်၏အင်္ကျီစကိုဆွဲပြီး အသာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ လိုင်သယ်စစ်သည် အတွေးကမ္ဘာထဲမှ ပြန်ရုန်းထွက်လာပြီး သူ့အား မျက်စိမှိတ်ပြနေသော မော့တိကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လိုင်သယ်စစ်က မျက်နှာပေးပြင်လိုက်သော်လည်း စိတ်ထဲတွင်တော့ ရီဝေဝေဖြစ်နေဆဲပင်။
မော့တိ: “…”
ဦးလေးစုန့် လိုင်သယ်စစ်ကို စိတ်ကျန်းမာရေးရောဂါသည်အဖြစ် မထင်ပါစေနှင့်ဟုသာ မျှော်လင့်နေရတော့သည်။
စုန့်ယွီ မှာကြားထားသော ဟင်းပွဲများသည် ထိုစားသောက်ဆိုင်၏အကောင်းဆုံးဟင်းပွဲများ ဖြစ်သောကြောင့် အရသာမှာ ခံတွင်းမတွေ့စရာ မရှိချေ။ သူတို့အားလုံး သဘောတွေ့ကြသည်။
မော့တိက အစားအသောက်များကို သဘောတွေ့သည်သာမက စုန့်ယွီနှင့် စကားစမြည်ပြောပြီး အချိန်ကောင်းတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတွင် စုန့်ယွီမှာ သူ့အား အကြီးအကျယ် အကူအညီပေးခဲ့သော ကလေးနှင့် လက်ဆုံစားချင်နေခဲ့သည့် ထမင်းဝိုင်းတစ်ဝိုင်း အထမြောက်ခဲ့ရသည်။
သူတို့နှစ်ဦး၏ရင်းနှီးခင်မင်မှုကို မုထျန်းဟန် စိတ်မခုပါချေ။ သူက သူတို့၏စကားဝိုင်းကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် နားထောင်ပေးပြီး မော့တိ၏ပန်းကန်လုံးကို စားစရာကုန်သည်မရှိအောင် ဆက်တိုက်ဖြည့်ပေးနေသည်။
