Chapter 103
သတင်းများ လက်ခံရရှိပြီးနောက် မုထျန်းဟန်က လီဝမ့်လီအား နှစ်ထပ်နှင့်သုံးထပ်အကြားလှေကား၌ စောင့်နေရန်ပြောခဲ့သည်။ ဤသို့ဆိုပါက သုဝမ့်ကျင်းထွက်လာသည်နှင့် သူမ မည်သည့်တိုက်ခန်းကို သွားရောက်ခဲ့ကြောင်း သူတို့ခန့်မှန်းနိုင်မှာဖြစ်သည်။
လီဝမ့်လီက မိနစ်နှစ်ဆယ်မျှ ရပ်စောင့်နေခဲ့ပြနောက် ဒုတိယထပ်မှ လှုပ်ရှားသံအချို့ကြားလိုက်သည်။ သူ အောက်ထပ်အား ကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် အရှေ့ဘက်တိုက်ခန်းမှ ထွက်လာသည့် သုဝမ့်ကျင်းကို တွေ့လိုက်ရ၏။
စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာ၌ သုဝမ့်ကျင်းက သူမနောက်ဘက်ရှိ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ချိန်တွင် လီဝမ့်လီက ဖုန်းရှိအသံသွင်းစနစ်ကိုဖွင့်၍ ဖုန်းပြောဟန်ဆောင်ရင်း လှေကားများကိုအမြန်တက်လိုက်သည်။
သုဝမ့်ကျင်းက လီဝမ့်လီအား သတိကြီးစွာ စိုက်ကြည့်သွားသော်လည်း မူမမှန်ခြင်းမရှိကြောင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ အမြန်ထွက်ခွာသွားလေသည်။
ဆယ်မိနစ်အကြာ၌ တံခါးက ထပ်ပွင့်လာခဲ့ပြီး မုတ်ဆိတ်မွှေးများနှင့် လူတစ်ဦးထွက်လာခဲ့သည်။ သူ၏အမူအရာက အကြည့်တစ်ချက်နှင့်ပင် ပိန်လှီနေသော ဆေးစွဲသူတစ်ဦးမှန်း သိသာလှသည်။
လီဝမ့်လီက ထိုလူ၏ပုံကို တိတ်တဆိတ်ရိုက်ကူးလျှက် မုထျန်းဟန်ထံသို့ ပို့လိုက်၏။
မုထျန်းဟန်က ထိုပုံအားလက်ခံရရှိချိန်တွင် သူက မြန်မာမှပို့လိုက်သော သုဝမ့်လုန်၏ တည်နေကာအတိအကျနှင့် ပတ်သတ်သည့် တွေ့ရှိချက်များကို ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ခဏတွေးလိုက်ပြီးနောက် လီဝမ့်လီအား သုဝမ့်ကျင်းအစား ထိုဆေးသမားနောက်ကိုလိုက်ရန် ညွှန်ကြားလိုက်သည်။
မြန်မာနိုင်ငံရှိ ပြသနာကို ဖြေရှင်းနိုင်သည်နှင့် အဆိုပါ မူးယစ်ဆေးဖြန့်ဝေနေသော ဆေးသမားကိုလည်း သုဝမ့်ကျင်းအမှုအတွက် သက်သေအနေဖြင့် ရဲလက်သို့အပ်နှံမှာဖြစ်သည်။
ကြိုးကိုင်သူမှာ ချင်ချန်းယီ ဟုတ်ဟုတ်မဟုတ်ဟုတ် သူတို့ကြားထဲတွင် ဆက်သွယ်မှုအသေးစားလေးများ ရှိနေမည်ဖြစ်ကြောင်း မုထျန်းဟန် ယူဆထားသည်။ ယခုအချိန်၌ ချင်ချန်းယီက ခြေလှမ်းတိုင်းကို သတိကြီးစွာလှမ်းနေကာ သုဝမ့်လုန်အား ကာစီနိုတွင် ဖွက်ထားသည်မှလွဲ၍ မည်သည့်သဲလွန်စကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။