Chapter 40
မော့ဝူဟန်က အံသြသွားသည်။ မော့တိကို ကြိမ်းမောင်းမည့် စိတ်ပင် ပျောက်သွားသည်။ ယင်းက မကောင်းပါချေ။ သူ့အဖိုးက ရှောင်ကွေ့ ကြားနာပွဲကို မတက်စေရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ တတိယဦးလေးကလည်း သဘောတူသည်။ ပထမတော့ ရှောင်ကွေ့က သူ့ကိုတွေ့သည်နှင့် အရမ်းစိတ်ပျက်သွားမှာကို စိုးရိမ်၍ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံး စိတ်ဆိုးသွားလိမ့်မည်။ ဒုတိယအနေနှင့်မူ မီဒီယာများက သတင်းယူရန် ရောက်ရှိနေကြမည့်အကြောင်း သူသိထားပြီး ရှောင်ကွေ့ကို သူနှင့်တူညီစွာ ထိုဘောင်များထဲ၌ မပိတ်မိစေချင်ပေ။ အခင်းဖြစ်သည့်နေရာသာ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဖြစ်နေမည်ဆိုလျှင် သူ၏ အဖိုးတန်သမီးလေးအတွက် ခက်ခဲစေလိမ့်မည်။
သူ့အနေနှင့် ရှောင်ကွေ့ကို ဤကဲ့သို့ ရှက်စရာကောင်းသော ကိစ္စအတွက် သတင်းထဲမှာ မဖော်ပြခံရစေချင်ပေ။ ၄င်းသည် သူမအပေါ် အပျက်သဘောဆောင်သည့် သက်ရောက်မှုရှိမည်ဖြစ်သည်။
မော့ဝုဟန်က သူ့ဦးလေး၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို နားလည်သောကြောင့် မော့တိကို စိတ်ထဲမှပင် မုန်းတီးခဲ့သည်။ မော့တိကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက မော့မိသားစုသည် အွန်လိုင်းကို အလွဲသုံးစားလုပ်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့ မော့အုပ်စု၏ရှယ်ယာများလည်း ကျဆင်းမည်မဟုတ်ပေ။ သူ၏တတိယဦးလေးသည်လည်း ပြစ်ဒဏ်ချမှတ်ခံရမည်မဟုတ်ပေ။ အရေးကြီးဆုံးမှာ သူ၏ချစ်လှစွာသောညီမလေးသည် အဆိုပါအညစ်အကြေးများကြောင့် အင်တာနက်ပေါ်တွင် လှောင်ပြောင်သရော်ခံရလိမ့်မည်မဟုတ်ပါချေ။ ဤမော့တိက သေသင့်သည်။ သူအား အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ထောင်ချီဖြတ်တောက်ပစ်ချင်မိသည်။
မော့ဝုဟန်၏ တိတ်ဆိတ်ခြင်းနှင့်အတူ မော့လျှိုကွေ့မှာ ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားပြီး ဧည့်ခန်းမှ ထွက်ကာ ဗီလာတံခါးထံသို့ ပြေးသွားသောကြောင့် သူမကို လုံခြုံရေးအစောင့်များက တားဆီးလိုက်သည်။
မော့လျှိုကွေ့တစ်ယောက် အပြင်ထွက်ရန် အလောတကြီးဖြစ်နေပြီး ငိုတော့မည့်အချိန်တွင် ဗီလာအပြင်ဘက်၌ ကားတစ်စီးရပ်သွားကာ ချင်ချန်းယီက ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသည်။
