Chapter 55
“ဒီနားမှာ နည်းနည်း ပေနေတယ်”
မုထျန်းဟန်သည် မော့တိကို နူးညံ့ညင်သာသော မျက်နှာထားဖြင့် ငုံ့ကြည့်ပြီး ချစ်ခင်ကြင်နာစွာ ပြုံးပြသည်။
မော့တိ၏ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် မုထျန်းဟန်၏လုပ်ရပ်မှာ သာမန်အစ်ကိုတစ်ယောက်၏လုပ်ရပ်မှ အရင်းခံထားခြင်းဖြစ်သည်။ .... သို့သော် ထိုအရာမှာ အဓိက မဟုတ်ချေ။ ထိုလုပ်ရပ်အပြီးတွင် မုထျန်းဟန်သည် သူ၏လုပ်ရပ်အပေါ် စေ့စပ်သေချာစွာ ပြန်လည်သုံးသပ်မိသည်။
သူ၏လက်ချောင်းများက မော့တိ၏နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ရောက်ရှိနေပြီးဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်မှ လက်ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်လျှင် ပို၍သာ အနေခက်သွားစေလိမ့်မည်။
(၁၀)ရက်ကြာပြီးမှ ပြန်လည်တွေ့ဆုံရခြင်းသည် မော့တိအပေါ်ထားရှိသော သူ၏ခံစားချက်များကို ပို၍ပင် မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးပွားလာစေသည်။ ဤနေ့ဤအချိန်တွင်တော့ သူကိုယ်တိုင် ငြင်းဆန်မည်ဆိုလျှင်ပင် အချိန်အကြာကြီးခွဲခွာနေရသော ချစ်သူနှင့် ပြန်လည်ပေါင်းစည်းတွေ့ဆုံရသော ခံစားချက်မျိုး ဖြစ်နေသည်။
ခေါင်းရှင်းနေသည့်အချိန်တွင် ထိုကဲ့သို့ အခြေအနေဖြစ်နေသည့်တိုင် အဆင်ပြေသေးသည်။ သို့သော် ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက ကိုယ့်ဘက်ပါပြီး ယမကာတန်ခိုးလေးက အနည်းငယ်ပြလာချိန်တွင်တော့... အချိန်မီ ဘရိတ်မအုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။
သူတို့နှစ်ဦးသား ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြောစရာစကား ရှာမရခင်မှာပင် အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးသည် ရုတ်တရက် ဘုန်းခနဲ ပွင့်သွားလေသည်။
“ငါ ပြန်ရောက်ပြီ ___”
လိုင်သယ်စစ်သည် ရုပ်ရုင်ဇာတ်ကားများထဲကလို အဝင်လှသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် ကြိုးစားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ၏လက်ကိုမြှောက်ပြီး ဆံပင်ကိုသပ်တင်ခါနီးတွင် သူ၏အရှေ့တွင်ရှိနေသောမြင်ကွင်းကြောင့် ဒူးပင်မခိုင်ချင် ဖြစ်သွားရသည်။
