Chapter 139
Sue Xing NwayMay 04, 2023
Chapter 139
ကြေညာချက်အား အကြိမ်ကြိမ်ပြုလုပ်ခဲ့ပါသော်လည်း မော့တိ၏ဖုန်းကိုပြန်လာပေးသူမရှိခဲ့ပေ။
မုထျန်းဟန်သည်လည်း ဖုန်းခေါ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့သည့်တိုင် ပထမတွင် ဖုန်း၀င်သွားသော်လည်း ဖုန်းကိုချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်းပင် ဖုန်းပိတ်ချသွားသည်။
မော့တိအနေဖြင့် သူ၏ဖုန်းကို မှားယူမိသည်ဖြစ်စေ၊ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ယူသွားခဲ့သည်ဖြစ်စေ ပြန်ရနိုင်ချေမှာ အလွန်နည်းပါးကြောင်း ယခုအချိန်တွင် သေချာနေပြီဖြစ်သည်။
သူ၏စိတ်မှာ စတင်ပြိုလဲလာပြီး နှလုံးခုန်နှုန်းကလည်းမြန်လာသည်။
မော့တိ၏ဖုန်းကို ယူသွားသူမှာ သူတို့ထံ ပြန်လာပေးရန် ငြင်းဆိုနေသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် မုထျန်းဟန် ဒေါသထွက်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း မော့တိ စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေသည် မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူက ညင်သာစွာပင် သူ၏ လည်ပင်းကိုကိုင်ကာ ချော့မော့လိုက်သည်။
“စိတ်မသက်မသာ မဖြစ်ပါနဲ့။ အဲလူက ဖုန်းမြည်သံကို မကြားရတာ ဒါမှမဟုတ် ဖုန်းဘက်ထရီကုန်သွားတာမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ မနက်ဖြန် မှ ထပ်ကြိုးစားရှာကြရအောင် ။ အဲ့ထဲမှာ အရေးကြီးတာမပါဘူးဆိုမှတော့ သိပ်စိတ်မပူပါနဲ့။ မောလ်မပိတ်ခင် သွားပြီးအသစ်တစ်လုံးဝယ်ရအောင်"
မော့တိ မုထျန်းဟန်အားကြည့်လိုက်သည်။
ပန်းခြံ၏ တောက်ပနေသောမီးအလင်းရောင်များက သူ၏နောက်တွင် မှုန်ဝါးလာသည်။
မော့တိမျက်လုံးများ ပူလာသည်။ သူကရုတ်တရက် မုထျန်းဟန်၏ရင်ဘတ်ထဲ တိုးဝင်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို မြှုပ်နှံလိုက်သည်။
"ကိုကို၊ ကိုကို၊......ကိုကိုကျွန်တော်ကို ဒီလိုအမြဲတမ်းကောင်းပေးမှာလားဟင်။"
"မင်းဖုန်းလေး ပျောက်သွားတာနဲ့ပဲ မင်းအရူးအဖြစ်ပြောင်းသွားတာလား။"
မုထျန်းဟန်ကပြုံးလာသည်။ သူက မော့တိကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး သူ၏ခေါင်းလေးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။
