Chapter 133
Sue Xing NwayMay 03, 2023
Chapter 133
မော့တိ နေ့လည်စာ စားပြီးသည်နှင့် သူ့အခန်းသို့ပြန်လာပြီး မုထျန်းဟန်ထံ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
ထိုcommentတွေကို ဖတ်ပြီး မော့တိ ကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားခြင်းကြောင့် သူ့အခန်းထဲသို့ တစ်ယောက်တည်း ပြန်သွားသည်ဟု တခြားလူတွေက ထင်လိုက်သည်။
ကျောက်ချွင်က အင်တာနက်အသုံးပြုသူများနှင့် ငြင်းခုံနေစဉ် ရှန့်ယွီချောင်ကို တံတောင်နှင့်တွက်လိုက်ပြီး
"နင်တို့ ယောက်ျားလေးတွေ ရှောင်တိနဲ့ စကားသွားပြောပြီး အားမပေးဘူးလား?"
"ငါက အဲလိုစကားလုံးတွေကို ကောင်းကောင်းမပြောတတ်ဘူး ငါက မဟုတ်တာတွေပြောမိပြီး ပိုဆိုးအောင်လုပ်မိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?"
ရှန့်ယွီချောင်က သူ့ခေါင်းကို ကုတ်လိုက်ပြီး
"မိန်းကလေးတွေက ပိုပြီး တွေးခေါ်တတ်ပြီး ပရိယာယ်ကြွယ်တဲ့အတွက် နင်နဲ့ ညီမမုံ့တို့က သွားမပြောသင့်ဘူးလား?"
"ဒါပေမယ့် အခု ရှောင်တိက သူ့အခန်းထဲမှာရှိနေတာ ငါတို့ မိန်းကလေးတွေက အထဲကို ဝင်လို့မရဘူးလေ နင်တို့ကောင်တွေက သူ့ကို ဘာလို့ မခေါ်တာလဲ? ဒါဆို ငါတို့ သူ့ကို စကားပြောလို့ရတယ်"
ကျန်းကျယ်မုံ့လည်း ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ ဝတုတ် ငါနဲ့လိုက်ခဲ့"
ရှန့်ယွီချောင်က လင်ကျွင်းဖုန်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ မလုပ်တာ ပိုကောင်းမယ်လို့ထင်တယ်”
ဟန်ချောင်မှ သူတို့ကို တားလိုက်ပြီး
“ရှောင်တိက ဒီကိစ္စကို ငါတို့နဲ့ မပြောချင်တာ သေချာတယ်။ ခဏလောက် တစ်ယောက်တည်း နေပါစေ။ နောက်ပြီး သူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မော့မိသားစုမှာ နေခဲ့ရတာကြောင့် သူ စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ဘူးဆိုတာက ခက်ခဲလိမ့်မယ်။ သူ့ကို စိတ်ငြိမ်အောင်ထားလိုက်ရင် ဒါကို ဖြေရှင်းဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခု သူ စဉ်းစားနိုင်အောင် ကူညီပေးလိုက်တာပဲ။ ဒုက္ခမပေးဘဲ နေရအောင်"
