Chapter 21
တိုက်ခန်းသို့ မရောက်မီအထိ တက္ကစီဒရိုင်ဘာမှာ ပိတ်ကြပ်နေသောယာဉ်ကြောအတွင်း မိနစ်လေးဆယ်မျှ မောင်းလိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက် မော့တိ ပိုက်ဆံရှင်းကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
မော့တိ ဖက်ထုပ်အနည်းငယ်မျှ ပြုလုပ်လိုက်ကာ ကြက်သွန်ဖြူနှင့် ရှာလကာရည်ကို တစ်ဝက်စီမျှထည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏ရိုးရှင်းသောအစားအစာကို အပြီးသတ်လိုက်သည်။
ညစာစားပြီးချိန်တွင် သူ၏ပြန်လည်သုံးသပ်ထားသော လမ်းညွှန်ချက်အရ ၇နာရီခွဲမှ ညသန်းခေါင် ၁၂နာရီအထိ စာကြည့်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများ ခြောက်သွေ့လာသည့်အချိန်မှသာ ရပ်တန့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်စဉ်းအနည်းငယ်ခပ်ကာ စားပွဲကိုရှင်းလိုက်ပြီးနောက် မော့တိ ရေမိုးချိုးလိုက်လေသည်။ သူရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာချိန်တွင် အချိန်မှာ ၁၂နာရီခွဲနေပြီဖြစ်ပြီး ဆံပင်ခြောက်အောင်သုတ်ပြီးနောက် လိုက်ကာကိုဆွဲကာ အိပ်ရာဝင်လိုက်တော့သည်။
သူအိပ်ရာတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ပြီးနောက် လက်ကိုဆန့်တန်းလိုက်ချိန်၌ သူ့ကို နေရာတွင်ပင် တောင့်ခဲသွားနိုင်သော တစ်စုံတစ်ရာကို မြင်လိုက်ရပြီး အအေးဓာတ်မှာ သူ၏ဦးရေပြားမှခြေဖျားအထိ စိမ့်ဝင်လာလေသည်။
ဘမျးးး
စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း မော့တိ လိုက်ကာကို ပိတ်ချလိုက်သည်။ သူ၏လက်မောင်းမှာ စားပွဲ၏ထောင့်စွန်းနှင့်ခိုက်မိသွားကာ ချွန်မြနေသောသစ်သားစပေါ်တွင် ရှည်လျားသည့်သွေးကွက်တစ်ခုပေါ်လာလေသည်။
သူ၏ပြင်းထန်သောရှော့ရနေခြင်းနှင့် နှလုံးသားအနက်တွင်းမှ တိုးထွက်လာသော အလွန်အမင်းထိတ်လန့်မှုတို့ကြောင့် သူ၏အာရုံကြောများကို ထုံကျဉ်သွားစေပြီး သူလုံးလုံးပင် နာကျင်မှုကို မခံစားနိုင်တော့ချေ။
သူ၏ခေါင်းထဲတွင် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင် မြင်လိုက်ရသည့်လူဖြင့်သာပြည့်နှက်နေသည်။ လမ်းမီးတိုင်၏အလင်းရောင်အောက်မှာပင် ထိုလူ၏မျက်နှာသွင်ပြင်လက္ခဏာမှာ ထင်ရှားစွာ ပေါ်ထင်နေသည်။ ငယ်ရွယ်ချောမောပြီး ကောင်းမွန်စွာ ထုဆစ်ထားသောမျက်နှာရှိသော်လည်း ထင်ရှားသော မျက်ခုံးနှင့် မျက်လုံးများက ထိုလူကို ရုန့်ရင်းကြမ်းကြုတ်သည့်ပုံပေါ်နေစေသည်။ ထို့အပြင် ဘယ်ဘက်နားရွက်ပေါ်ရှိ ထင်ရှားသောနားပေါက်များဖြင့်အနှီလူမှာ မမှားယွင်းနိုင်ပေ။ ထိုသူမှာ မော့လျှိုကွေ့ကို ပထမဆုံးအကြည့်တစ်ချက်မှာပင် ချစ်ကျွမ်းဝင်သွားခဲ့ပြီး သူမကို သူ၏ဘဝတစ်ခုလုံးဟု မှတ်ယူထားသည့် ချင်ချန်းယီဖြစ်လေသည်။
