Chapter 3
"ခင်များတို့တွေ သူ့ကိုလူကောင်းလို့ထင်မနေကြနဲ့၊ အဲ့ကောင်က ဟန်ဆောင်နေတာ"
အမျိုးသားဆရာဝန်နှင့် သူနာပြုခေါင်းဆောင်တို့က တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးကြည့်ကာ ကောင်လေးနှစ်ယောက်၏စကားတို့ကို လျစ်လျူရှူလိုက်သည်။ သူတို့က နှလုံးသားထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်ကာ သူတို့ရှေ့မှကောင်လေးအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကြရှာသည်။
ကောင်လေးကို လွန်ခဲ့သည့်တစ်ပတ်က ပို့လာခြင်းဖြစ်ပြီး အသက်ဆုံးရှုံးလုဆဲဆဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူ့အား သေခြင်းတရားမှ ကယ်တင်ရသည်မှာ မလွယ်ကူခဲ့ပေ။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်အတွင်း မည်သည့်မိသားစုဝင် သူ့အားလာမတွေ့သည်ကို မဆိုထားနှင့်ဦး၊ ဒီနေ့မှာ အနှီဆန်ကုန်မြေလေးနှစ်ယောက်နှင့်ပင် တွေ့လိုက်သေးသည်။ အဲဒါကအရမ်းကိုပဲ... အိုက်ယား...။
ဆရာဝန်က မော့တိအား နှစ်သိမ့်စကားအနည်းငယ်ပြောပေးရန် ပြင်လိုက်စဥ်မှာပင် မော့တိတစ်ယောက် သူ၏အိပ်ယာထက်၌ ပြန်လှဲကာ သူ့ကိုယ်သူ စောင်ဖြင့်လွှမ်းခြုံလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ကုတင်ပေါ်ရှိ လုံးလုံးသေးသေးလေးက သနားစရာကောင်းပြီး အထီးကျန်နေပုံရသည်။ အမျိုးသားဆရာဝန်က နှုတ်ခမ်းကိုဖိလိုက်ပြီး ပြောသည်။ "မော့တိ၊ အများကြီးမတွေးနဲ့နော်၊ ကောင်းကောင်းအနားယူလိုက်ပါ"
ပြီးနောက်တွင် သူကတံခါးကို ငြင်သာစွာပိတ်ကာ သူနာပြုများနှင့်အတူ ထွက်သွား၏။
စောင်အောက်တွင် မော့တိက လက်ကိုမြှောက်လျက် မျက်နှာကိုကာလိုက်လေသည်။ သူ၏တုန်ရီနေသည့်လက်တွင် အပြာရောင်သွေးကြောများ ထောင်ထနေ၏။ သူ၏မျက်ဝန်းတို့သည်လည်း အနီရင့်ရောင်တို့ စွန်းထင်လျက်နေသည်။
သို့ပေသိ ယင်းတို့မှာ ဝမ်းနည်းခြင်း သို့မဟုတ် ဒေါသကြောင့်မဟုတ်ဘဲ စိတ်လှုပ်ရှားမှူကြောင့် ဖြစ်ပျက်နေခြင်းသာ။
သူပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ သူကမူလဇာတ်ကွက်ကို ပြောင်းလဲလိုက်ပြီ။ သူ၏မူလကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲလိုက်လေပြီ။ ယခင်ဘဝက ဤအချိန်တွင် သူ့ကို တောင်းပန်ရန် အပြင်းအထန် ဖိအားပေးခံခဲ့ရသည်။ သူက'မနာလိုဝန်တိုခြင်း'ကြောင့် 'ဟန်ဆောင်'ခဲ့ခြင်းဟူ၍ ဖော်ထုတ်ခံရပြီး မော့လျှိုကွေ့ထံမှ 'မျက်နှာဖြတ်ရိုက်'ခံလိုက်ရလေသည်။ ပြီးနောက် ထောင်ချီသောလူတို့ထံမှ အပြစ်တင်ခြင်းကို ခံရလေသည်။
