Chapter 56
“ဟင့်အင်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ဒီမုန့်တွေက မင်းတို့အတွက်။ နေ့လယ်ကျ စားကြပေါ့။”
မော့တိက သရေစာမုန့်အိတ်ကြီးတစ်အိတ်ကို ထုတ်ပြီး စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ကွန်ပျူတာကိုဖွင့်ရင်း ရှန့်ယွီချောင်နှင့် လင်ကျွင်းဖုန်ကို စကားစလိုက်သည်။
“မင်းတို့ တီထွင်ထားတဲ့ဂိမ်းကို စမ်းဆော့ကြည့်ပြီးပြီ။ ဆန်းသစ်နိုင်စွမ်းအား နည်းပေမဲ့ မဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူး။ ပရိုဂရမ်ရေးတဲ့အပိုင်းကတော့ အရမ်းရိုးလွန်းတာပေါ့။”
“အာ အဲဒီအကြောင်းကြီးကို ထည့်မပြောပါနဲ့တော့။ စိတ်မကောင်း ထပ်မဖြစ်ချင်တော့လို့ပါ။”
ရှန့်ယွီချောင်က သူ၏စောင်အောက်သို့ ထပ်ဝင်သွားပြန်လေသည်။
မော့တိ သက်ပြင်းချမိသည်။
“မပြောနဲ့ဆိုလည်း ပြီးတာပါပဲ။ မင်းတို့ ငါ့အဖွဲ့ထဲကိုဝင်ပြီး ဂိမ်းတွေ အတူတူတီထွင်ချင်သလားဆိုတာကို မေးမလို့ပါ။”
“ဟမ်”
ရှန့်ယွီချောင်သည် သူ၏စောင်အောက်မှ လျှပ်စီးကဲ့သို့လျှင်မြန်စွာ ထွက်လာပြီး မော့တိကို မျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူးဖြင့် ကြည့်နေသည်။
“ရှောင်တိ၊ မင်း တကယ်ကြီး ပြောနေတာလား။”
“အင်း ဒါပေမဲ့ လက်ရှိဂိမ်းအတွက်တော့ မဟုတ်ဘူးနော်။ နောက်တစ်ဂိမ်းအတွက်။ ကုဒ်ရေးတဲ့အပိုင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး မင်းတို့ အကူအညီ လိုလိမ့်မယ်။”
“အခုလောလောဆယ် မသုံးသေးလည်း ရတယ်ကွာ။ ဒီပြိုင်ပွဲမှာ ဆက်ပြီးပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ဦးမယ်လို့ ငါ့ကိုယ်ငါလည်း မထင်တော့ပါဘူး။ အယ် အယ် အယ် ရှောင်တိ။ မင်းက သိပ်တော်တာပဲ။ ရှောင်တိလေး၊ မင်းက ငါသဘောအကျဆုံး ညီလေးပဲ။”
