AKSİLİK

9

Anlatmaya devam edeceği sırada telefonunun zil sesi kulaklarımıza ulaştı ve yavaşça cebinden telefonunu çıkartıp arayana baktı.Aramayı reddettikten sonra karşıdan karşıya geçtik ve görüş açımıza restoran girdi.Hadi anlat artık abi.

-"Başlarda dostluğumuz çok güzeldi,dokuzuncu sınıfa kadar...Barış bizim affetmeyeceğimiz çok kötü bir şey yaptı,özellikle Gurur'un hayata küsmesine neden olmuştu."

-"Ne yaptı abi?"

-"Gurur'un kardeşi Simge'ye tecavüz etti ve şiddet uyguladı.Daha sonrasında ise Gurur'un sevgilisiyle yataktayken fotoğraf çekinip kendi arkadaş grubumuza attı.Çok net hatırlıyorum fotoğrafın altına da yatakta çok iyi  yazmıştı.Kızın Gurur'un sevgilisi olduğunu bilmiyordu,bilse kardeşinin üstüne böyle bir olay yapmazdı.İşin kötü yanı biz kardeşine ettiği tecavüzü iki hafta geçtikten sonra öğrenmiştik.Simge korkudan söylememişti,Barış'ta oldukça rahattı.Bir şey anlamamıştık,aptaldık çünkü ona güveniyorduk."

Duyduklarım karşısında ağzım otomatik olarak şaşkınlıktan açıldığında sertçe yutkundum.Sevdiğim çocuk bir başka kızın belki de travması olmuştu.Kim bilir Simge neler hissetmişti,neler düşünmüştü.Böyle bir şey yapması çok kötüydü.

-"Hepimiz şoka girmiştik,yazdığı şey ve yarı çıplak bir şekilde attığı fotoğraf Gurur için felaket üstüydü Barış'la büyük bir kavga etti.İkiside karakolluk oldu ve birbirlerinden şikayetçi oldu.Biz bir şekilde Atalay ile şikayetlerini geri almaları konusunda ikna ettik.Gurur'un durmayacağını biliyorduk.Dört gün ondan haber alamadık,bir şey yapacağını düşündük ama Gurur bir kız için kendine zarar verecek tiplerden değildi...Sevgilisinin kapısının önünde tam dört gün boyunca beklemiş,sadece neden bana bunu yaptın demek için koskoca dört gün uyumadan beklemiş.Bizim yanımıza geldiğinde ilk söylediği bir daha çevremden birine yakın olursa onu diri diri gömerim  olmuştu.Gözaltlarını görmen lazımdı Ceylin,o kadar korkmuştukki kıza bir şey yaptı diye ama o kız kapıyı ona açmamış bile."

Derin bir nefes aldığı sırada elimi destek verircesine omzuna koydum arkadaşının başına gelenleri düşündükçe gözlerinde ki acı yoğunlaşıyordu.Abimi üzgün görmek istemiyordum ama bir yandan devam etmesini istiyordum.

-"Bu olay bir şekilde kapandı ve aradan iki hafta geçince Simge abisine anlatmıştı çünkü kendisinde büyük bir değişiklik vardı.Ne zaman onların evine gitsek korkuyordu,hiç korkmaması gereken insanlardan korkuyordu.Gurur bir şeylerden şüphelenip anlatması konusunda ısrar etmeseydi belki Simge ömrünün sonuna kadar saklardı.Her anlattığına şok oluyorduk.Zorla Barış'ın onu kendi evine götürmesinden tut üstünü çıkarıp her yerine dokunmasına kadar her şeyi anlattı.O kadar kötü olmuştuk ki,resmen anlatırken tekrar yaşamıştı o an olanları."

Anlattıkları onu zorluyordu.Ben ilk defa Barış'a olan ilgimden nefret ettim,ona yoğun hisler beslediğim için kendimden nefret ettim,onun için heyecanlandığım her gün için kendimden nefret ettim.

Gurur'un motoru yoktu.Abim anlatmaya devam edebilirdi,düşüncelerimi okumuş olacak ki hafif kenara çekildi ve sırtını duvara yaslayıp dudaklarını tekrar araladı.

-"Ben hayatımda ikinci kez arkadaşımı kaybedeceğimi sandım.Elinde tuttuğu bardağı sıkarak kırmıştı ve tek önemsediği kardeşiydi,Simge çok korkmuştu.Gurur'u kendime çok benzetiyorum çünkü ikimizin de kız kardeşi var yani onun vardı.İkizimin de ilk önemsediği kardeşiydi."

Yutkunup sustuğu sırada korkuyla elimle ağzımı kapattım.Lütfen o kız kendine bir şey yapmamış olsun Allah'ım!

-"Her şey çok hızlı gelişmişti.Gurur çıldırmıştı,sevgilisinin olayı aklına bile gelmiyordu kardeşi,canının parçasına yakın arkadaşı sandığı çocuk zorla dokunmuştu işini halledip üstüne dövmüştü...Biz o günden sonra Gurur'u tanıyamadık.O gece Barış'ın evine gitmişti ve onu komaya sokana kadar dövmüştü.Öldürmemişti çünkü bize söylemişti bir daha buna benzer bir şey yaşanırsa onu diri diri gömecekti.Dediğini yaptı."

Her duyduğumda Barış'a olan öfkem artıyordu.Simge'nin hissettiği şeyleri düşündükçe üzülmem artıyordu.O Gurur denilen çocuk ve kardeşi çok kötü zamanlar geçirmişlerdi.

-"Barış komadan çıkar çıkmaz yurt dışına gidecekti çünkü Gurur'dan korkuyordu...Bizde o günden sonra Gurur'dan korkmuştuk.Gurur onun komadan yeni çıkmasını umursamadan mezarlığa götürmüştü Atalay ve ben takipteydik çünkü biliyorduk bunu yapacağını.Barış'ın yardım çığlıklarını duymamıza rağmen kılımızı kıpırdatmadık çünkü daha fazlasını hak etmişti.Gurur'un gözü kimseyi görmezdi bizde yardım etmeyi düşünmedik bile.Gurur onu toprağın altında iki gün bıraktı sonrasında biz polisi aramasak Barış orada ölü bulunacaktı,başının belaya girmesini istemediğimiz için yaptık ama o bunu anlamadı sonra bizden de uzaklaştı."

-"Abi devamını anlatmana gere-"

-"Simge o piç yüzünden intihar etti kendini zehirledi ve sadece Gurur'a mektup bıraktı,Gurur dışında o mektubu okuyan yok.Barış'ın ailesi çocuklarını savunup onu içerden çıkardığında Barış'tan tekrar nefret etmiştim,o sırıtışı gözümün önüne geldikçe kötü oluyorum...Gurur,Simge öldükten ertesi günü Amerika'ya taşındı.İki yıl oradaydı sizin okula gelince şaşırdım çünkü Barış'ı yaşatmayacağını düşünüyordum...Gurur çok değişti.Kendini boksa verdi,olgunlaştı.En bilindik boksörlerden oldu maçlara çıktı.Kendini savunamayanlardan nefret ediyor çünkü o kişiler ona kardeşini hatırlatıyor."

Abim derin bir nefes bırakıp üzgünce gökyüzüne baktığında ona sarıldım ve birkaç dakika sonra Gurur'un sesini duydum.

-"Kardeşini mi özledin bizi mi belli değil."

Hafif kıskanmış gibi çıkardığı sesi tebessüm etmeme sebep oldu.Atalay'da vardı yanında.Bakışlarımı Gurur'dan ayıramıyordum kendimi çok kötü hissetmiştim.Yaşadıkları çok kötüydü.

-"Bu küçük ördek bana neden acıyan gözlerle bakıyor?"

Parmağıyla yüzünü buruşturup beni gösterdiğinde abim ve diğer arkadaşı kahkaha attığında kaşlarımı yavaşça çattım ama küçük sinirim hemen geçmişti.Onun haline çok üzülmüştüm.

Benim nerem ördeğe benziyordu?

-"Ve hâlâ öyle bakmaya devam ediyor."

Beni abime şikayet ediyormuş gibi parmağıyla tekrar beni gösterdiğinde dudaklarımı aralayıp cevap vereceğim sırada Atalay önce davranıp konuşan kişi oldu.Gülerek konuşması ayrı bir şeydi.

-"Kızla uğraşma."

-"Uğraşmıyorum,sadece bu ördek neden bana üzgün gözlerle bakıyor onu merak ediyorum."

-"Bir kitap okumuştum karakterine çok benziyorsun."

Bir anda geniş olan omuzlarını sanki daha çok genişletebilirmiş gibi açtığında Atalay ve abimin kahkaha atması bir oldu.

-"Bu egoya girmeden yemek yiyelim,bayılacağım neredeyse."

-"Ego sensin lan."

Abim he he  diyerek Gurur'un koluna girdiğinde çocuk kolunu abimden kurtarmaya çalıştı ve bu seferde kaşlarını çatıp sinirli bir ses tonunda abimi bana şikayet etti.

-"Şunu kolumdan al üzerimde ki gömleğin düğmesini almak için böbreğini satması gerektiğini söyle!...Lan kolumu bıraksana,ahtapot gibi sardı amına koyayım."

O dışında hepimiz gülmeye başladığında gerçekten enerjilerinin abimle aynı olduğunu gördüm.O an keşke benimde abimin arkadaşları gibi arkadaşlarım olsaydı diye düşünmeden edemedim.