AKSİLİK

15

-"At artık şu yumruğu!"

-"Yapamam."

Gurur'u çıldırtmıştım.Abim köşede ki ikili lacivert koltukta rahat bir ifadeyle ve kahkaha atarak ikimiz arasında geçen diyaloglara gülüyordu.

Okul biter bitmez eve gelmiştik ve abimin ısrarıyla Gurur bana bu akşam boks yapmayı öğretecekti ve şu an yumruk atmamı istiyordu.Yaklaşık yarım saattir yumruk atmam için beni gaza getiriyordu.Her yapamam dememde küfürler savurup abime kızıyordu.

-"At artık şu siktiğimin yumruğunu kızım!"

Tam cevap vereceğim sırada zil sesi Gurur'un spor odasını sardı,burada bir sürü şey vardı.Koşu bandından kum torbasına,boks eldivenlerinden ağırlık kaldırımına kadar her şeye sahipti.

Abim kapıya bakmaya gittiğinde Gurur elimi tutup parmaklarımı içe doğru katladı ve yumruk haline getirdi.Kendisi yavaş bir şekilde elimi kum torbasına götürdüğünde yapamayacağımı söylememek için kendimi zor tuttum.

-"Oha Gurur'a bir kızın eli değiyor."

Kapıdan gelen gülüşmelerle Gurur hızla elini bilek kısmımdan çekti ve gülerek koltuğa kendini atan Atalay'la abime baktı.

-"Şu kardeşine bir şey söyle.Kafa atacağım şimdi kum torbasına."

Abim ona göz devirip bakışlarını bana çevirdiğinde kısa bir bakışma yaşadık ve yüzünde yavaşça beliren gülümsemesine kaşlarımı çatarak baktım.Ne düşünüyorsun abi?

-"Babam ve annemin seni sevmeyişini düşün."

Dolan gözlerimle kafamı önüme çevirdim ve hayal kırıklığına uğrayıp omuzlarımı istemsizce düşürdüm.

-"Seni sevmeyenlere ödetmek istiyordun...Hatırlıyor musun,bana bir ara şey demiştin keşke bende güçlü olabilseydim onlara hadlerini bildirmeyi çok istiyorum abi .Bunu yap Ceylin,sana kötü davrananlara vuruyormuş gibi vur.Sana kötü hissettirenlerden çıkar acısını kardeşim,bu senin hakkın."

Söylediklerini düşünmek bile istemedim,içimde büyüyen bir öfke vardı.Ya ağlayacaktım ya da bu şeye vurup kafamı dağıtacaktım.

Ben hayatımda ilk kez yaptığım şeyden emin oldum.O kum torbasına tüm gücümle bir yumruk attım.

-"Bunu baştan deseydin ya amına koyayım."

-"Atışmalarınızı izlemek güzeldi."

Abim ciddi ifadesinden çıkıp işte benim kardeşim  der gibi beni izlediğinde yüzümde ufak bir tebessüm oluştu ve elimi vurmak için tekrar kaldırmıştım ama Gurur havada ki elimi tuttu sonrasında nasıl vurmam gerektiğini tekrar gösterdi.

Dediği gibi yapıp bir yumruk daha attığımda Atalay'ın maç izler gibi bana tezahürat yaptığında yumruklarımın arasında gülmeden edemedim.

Saç diplerimin terlediğini hissediyordum,daha fazla yumruk atamayacaktım sanırım.Yavaşça kendimi yere attığımda Gurur yanıma eğilip toplamadığım saçlarımı karıştırdıktan sonra kolumdan tutup kaldırdı ve omzuma hafifçe vurup Atalay ile abimin tam karşısında dik durur vaziyette omuzlarımdan destek vererek ayakta tuttu.

-"Karşınızda ki küçük ördek değişimine bir adım attı."

Onlar beni alkışladığında abimin yüzünde oluşan gururlu ifade görülmeye gerçekten değerdi.Gülümseyerek oturacağım sırada Gurur kolumdan tutup nereye?  der gibi baktı.

-"Daha çok işimiz var oturmayı düşünme."

-"Ama yoruldum ben."

-"Amacına ulaşmak için çok terlemen gerek."

Tam konuşacağım sırada Atalay kucağında duran cips paketinden bir tane ağzına attı ve dolu ağzını önemsemeden heyecanla konuştu.Tabii abimle Gurur'un öldürücü bakışlarına da maruz kaldı.

-"Sen terlemen gerek deyince ikiniz için çok fesat düşündüm bir an şey yapıyorsunuz-"

Yüzüne yediği yastığı atan abim sayesinde kucağında duran cips paketini yere düşürmüştü.Gurur onu ciddiye almayıp bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerimi kaçırdım.Utanmıştım.

-"Kardeşimi ne utandırıyorsun lan!"

Gurur da gülmeye başlayıp beni kolumdan tuttu ve boks eldivenlerimi güzelce çıkartıp koşu bandını çalıştırdı.

-"Bir saat koşacaksın,bir saat yürüyüş yapacaksın,sabah beraber kalkıp tempolu bir şekilde koşacağız.Her sabah koşu yaparım artık sende boks yapacağına göre alışmalısın...Şimdi bir saat koşmalısın."

Gözlerim irileşirken bunları nasıl yapacağımı düşündüm.Bir kere üşenirdim ben.Nasıl her sabah kalkıp koşacaktım?

-"Ben sadece kum torbasıyla işim olduğunu sanmıştım.Koşmaya ne gerek var?"

-"Olası bir durumda kavga çıkarsa ve senin kaçman gerekirse bacaklarını güçlendirmelisin.Bu boksörlerin en önemli kurallarındandır,vücudun ne kadar esnek olursa o kadar iyi hamlelerin olur.Olay yumruk ve tekmede değil."

-"Bak sen vücudun esnek olur dediğinde benim aklıma ikinizin yatakta şey-"

-"Lan dayak yiyeceksin sus artık!"

Abim ensesine sertçe geçirdiğinde Atalay somurtup söylendi ve susmak zorunda kaldı.Abim bana öpücük attığında ona gülümsedim ve Atalay'a ters ters bakan Gurur'a döndüm.

-"Tamam dediklerinin hepsini yapacağım...Ne zaman tam anlamıyla dövüşmeyi öğrenebilirim?"

-"Acele etme.Yavaş ve doğru bir şekilde öğreteceğim,hızlı olursan aklın karışır karşında duran kişiye zaman tanırsın ve bu senin için iyi olmaz."

Konuşacağım sırada abim ayağa kalkıp yanımıza geldi ve cebinde taşıdığı tokayı çıkartıp arkama geçti sonrada saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yapıp gururla suratıma baktı.

-"Abi toka nereden çıktı?"

-"Cebimde kalmış odamızda bulmuştum."

Gözlerinde oluşan hüzün onun yalan söylediğinin kanıtıydı.O kızın tokasıydı.İlk aşkının ona verdiği ilk ve  son hediyeydi.Kız başka bir ülkeye taşınmasına rağmen abim onu deli gibi sevmeye devam etmişti.Onların aşkı çocukluktan geliyordu,ne zaman ondan bahsetsem abimin gözlerine hüzün gelirdi.Sanırım abim onunla ilgili şeyleri hâlâ saklıyordu.Hayatımda sadece bir erkeğin üzmeyeceğinin garantisini verebilirdim,tek bir erkeğe kefil olabilirdim.Bu kişide abimdi...O sevdi mi tam severdi,ilk aşkı yıllar önce başka bir ülkeye gitmişti üstelik kızla sevgili bile değildi sadece arkadaşlardı ama abim onun için kafayı yemişti.Kızın yanından ayrıldıktan sonra ağlayarak bana sarılışını ve dediklerini asla unutamazdım.Bana,çok güzel kokuyormuş Ceylin ve ben onun kokusunu o gitmese öğrenemeyecektim demişti.Abim severse harbi severdi.