AKSİLİK

14

Geri ver,geri ver bana düşümü...

-------------------------

Derse odaklanamadan zil çalmıştı ve ben abimi çok merak ediyordum.İkinci ders bitiminde hoca sınıftan çıkar çıkmaz ayağa fırladım ve alt kata doğru ilerledim.Onların yanına gidip konuşmam gerekiyordu.

Merdivenlere doğru gideceğim sıra sağ tarafta duran kalabalık dikkatimi çekti.Bu kızlar neden kızlar tuvaletinin kapısında duruyorlardı.

Meraklı tarafım ağır bastığı için hızlı adımlar kalabalığa karıştım ve aradan içeriye baktım.Gördüğüm manzara karşısında şoka girmiştim.Azra Sude'yi dövüyordu.

Saçlarından tutup yere fırlattığında ikisinin de bağırarak ağladığını fark ettim.Azra için çok zordu,onu en iyi sanırım Gurur anlardı.

-"Nasıl yaparsın bu kahpeliği bana?!"

-"Azra...Lütfen."

-"Ne lütfen lan!...Hiç mi o sikik vicdanın sızlamadı? Bu kız benim için her şeyi yaptı,ben bu kötülüğü ona nasıl yaparım diye hiç düşünmedin mi? Nasıl bir karaktersizsin sen!"

Azra tüm öfkesini onun suratına kustuğunda Sude yerde çökmüş bir şekilde ağlıyordu.Elleriyle kulaklarını kapatıp olduğu yerde ağlamaya devam ettiğinde hepimiz sessizce olanları izliyorduk.Herkes Azra'ya hak verdiği için Sude'ye yardım eden yoktu.Haline üzülmüştüm,çok ağlıyordu.

Daha fazla dayanamayarak aralardan geçtim ve tuvalete girip Sude'nin yanına ilerledim,onun yanına diz çöktüğüm sırada Azra daha çok ağladı ve gözyaşlarını hızla silip Sude'ye tekrar bağırdı.

-"Bu kötülük yaptığın kız senin için yanına geldi bak!...Dön bir etrafına bak amına koyayım,kim daha kötü kim daha iyi anlayacaksın...En çokta sana inanıp,sana güvenip o kötülüklerine ortak oldum diye pişmanım."

Sude onun yüzüne bile bakamıyordu,ağlamaktan tüm makyajı akmıştı.Elimi yavaşça saçlarına koyup okşamaya başladığımda içimde oluşan o acıma duygusuna engel olamadım.

-"İyi misin?"

Sude kendini hızla yana kaydırıp ona yakın olmamı istemediğinde Azra bağırmaya devam etti.

Bu kıza cidden iyilik yaramıyordu.

-"O iyi insanları hak etmiyor,boşver...Çekmeyin lan sizde! İşiniz gücünüz izlemek,Allah'ın bir günü bu kıza yapmadığınız kalmadı.Bir şey olmamış gibi videoya çekiyorsunuz."

Duyulan zil sesiyle Azra son kez Sude'ye bakışlarını çevirdi ve ona tam anlamıyla acıyan gözlerle bakıp bir şey demeden tuvaletten ayrdıldı.Sude'nin yanından ayrılıp bende kalabalığa karıştım ve giden üzüntü duygumla sınıfıma girdim.

Sonraki teneffüs kesinlikle abimin yanına gitmeliydim.

**************

-"Ne oluyor yine?"

Kendi kendime merakla kantinin kapısından geçtiğimde çoğu insanın bana olan bakışlarını gördüm.Ne yapmıştım yine?

Abimleri arayıp bulamamıştım ve bakmadığım tek yer kantin kalmıştı.Kantine girdiğim sırada gözlerim masaları taradı ve orta masaların birinde oturan bizimkileri gördüm.

Bizimkiler...Ne güzel bir duyguymuş bunu söylemek.Kendine yakın gördüğün insanların yanına gidip normal bir şekilde sohbet etmek.

Gülümseyerek yanlarına gittim ve onlara selam verip abimin yanına oturdum.Gurur hızla dudaklarını aralayıp işret parmağıyla beni gösterdi ve daha önce yaptığı gibi beni abime şikayet etti.

-"Bu kız harbi enayi...Ben buna nasıl dövüşmeyi öğreteceğim?"

Kaşlarımı çatıp ne olduğunu anlamaya çalıştığımda abim ona kötü kötü baktı ve o sırada Atalay telefonunun ekranını bana doğru döndürüp çekilmiş olan videoyu başlattı.

Gözlerim şaşkınlıkla büyürken beni,Sude'yi ve Azra'yı çektikleri videoyu izledim.Atalay telefonu kendine çevirip videodan çıktığında onun ve Gurur'un gerçekten bana sinirli olduğunu fark ettim.

-"Bakmayın öyle kıza."

-"Nasıl bakalım kardeşim? Onu koruyoruz,onun yanında duruyoruz.O gidiyor rezil ettiğim kıza,kendisine zorbalık yapan kıza,onu asla anlamayan kıza yardım etmeye çalışıyor."

-"Uzatma Gurur...Üzülmüş,acımış yardım etmek istemiş."

-"İyi bırakalım üzülmeye devam etsin...Acırsa acınacak duruma düşeceğini şu kardeşine öğret yoksa ona bir bok öğretmeyeceğim."

Gurur sandalyesini geriye ittirip ayağa kalktığında kucağımda duran ellerimle oynamaktan başka bir şey yapamıyordum.

-"Gurur haklı aga."

-"Kız üzgün Atalay.Ne yapayım? Acıdı kıza yardım etmek istedi,onun içini biliyorum ben."

Gözyaşım yanağımdan akarken Atalay'ın da masadan kalktığını anladım.Abim ve ben yalnız kaldığımızda derin bir nefes aldı sonra çenemi başparmağıyla yavaşça tutup ona bakmamı sağladı.

-"Ağlama,seni ağlarken görmek beni çok üzüyor...Her ne kadar sana kızamasam da onlar haklı Ceylin.Canını yakanların canını yakmazsan üstüne gelmeye devam ederler.Sen iki arkadaş arasında olan mevzuya neden karışıyorsun? Ne gerek vardı bu kadar iyi olmaya,onlar hak etmiyorlar."

-"Biliyorum ama dayanamadım...Bir an kendimi görür gibi oldum abi.Ağlarken kimsenin yardım etmeyişini,seyirci olup sadece izlemelerini gözümün önüne getirdim ve o yüzden Sude'nin yanına gittim...Onu sadece birkaç saniye anladım,ama o dediğiniz gibi bunu hak etmiyor.Söz veriyorum bundan sonra kimsenin konuşmasına atlamayacağım,hak etmeyen insanlar için kılımı bile kıpırdatmayacağım."

-"Aferin benim kardeşime."

Saçlarımı karıştırdığında söylenmeye başladım en sevmediğim şeylerden biriydi.Birkaç dakika sonrasında kalkıp sıraya girdik ve elimizde kahvelerimizle kantinden çıktık.

Merdivenlere yöneldiğimiz sırada aklıma gelen şeyle içimden birkaç küfür savurdum.Müdürün odasında neler olduğunu sormamıştım.

-"Müdür ne dedi?"

-"Barış uzaklaştırma aldı...Ailesinin okula yaptığı yardımlar sebebiyle atamadılar,bir hafta uzaklaştırma alarak cezasını çekeceğini söylediler.Gencecik bir kızın sonu oldu,kardeşime zorbalık yaptı ama sadece bir hafta okula gelmeyecek.Sisteme bak be."

Sonuna kadar haklıydı abim.Bir hafta uzaklaştırma çok azdı,Barış zaten okula ailesinin zoruyla geliyordu.Okuma isteği olmayan biriydi,bir hafta uzaklaştırma ona ceza değil ödül olacaktı.

Hissediyordum bir şeyler olacaktı veya bir şeyler yapacaktı.Onu düşlediğim her an için kendimden tiksindim,sevdiğim çocuğun bu kadar karaktersiz olması.Özellikle insanlara böyle kötülükler yapmasına rağmen sevdiğim için kendimden tiksindim.Bana seninle birlikte olduğum hayalini kurduğum zamanları geri ver...Sen bilmesen de seni senden daha çok sevdim.Bana zamanımı geri ver.