TENİ TENİME [BxB]

55.

"Oleg kim?"

Haftalar sonra çocuğun ağzından ilk çıkan söz bu olmuştu. Vlad, dolu gözlerinden akan yaşları Aden görmesin diye yüzünü iyice yatağa kapadı üzgün adam. Sessizce ağlarken sarsılan bedenine baktıkça Aden de ağlamaya başladı. Eliyle hala Vlad'ın saçlarını okşuyordu.

İki adam da uzun süre sessizce iç çekerek ağladıktan sonra Vlad burnunu çekerek başını yasladığı yerden kaldırıp elinin tersiyle ıslak yanaklarını silerken onu izleyen çocuğa baktı. Üzgün yüzüne yerleştirdiği hafif tebessüm bile içindeki acısını belli ediyordu adamın.

"Oleg...

Oleg benim... Her şeyim."

Vlad, Oleg hakkında konuşurken gözlerini boşluğa sabitleyip gülümsedi. Onu düşünmek bile adamı mutlu ediyordu.

"Senden iki yaş büyük. Ona o kadar çok benziyorsun ki..."

Acı ve özlemle gülümseyen mavi gözlerden yine bir damla yaş süzüldü yanaklarına doğru. Derin bir iç çekerek anlatmaya devam etti.

"Saçın, tenin hatta gülümseniz bile aynı biliyor musun?"

Kirpikleri ağladığı için hala ıslak olan Aden'in dudağının kenarı hafifçe yukarıya kıvrılmıştı.

"Seni gördüğüm ilk an inanamadım. Gülümseyerek masa yaklaştığında bir an Oleg'sin sanmıştım. O yüzden gözlerimi senden ayıramadım yemek boyunca."

Gülerek kafasını sağa sola salladı Vlad o anları düşünürken.

"Sen... Sen de tıpkı Oleg'im gibi meleklere benziyorsun. Onun gibi nefes kesici bir güzelliğin var."

"Altı yıl boyunca bir kez olsun onu sevmekten vazgeçmedim. Hala daha da çok seviyorum."

Aden anlamıyordu adamın söylediklerini. Hem Oleg den onu kaybetmiş gibi bahsediyor hem de hala hayatında ama yanında değilmiş gibi konuşuyordu. Pürüzlü sesiyle ona sordu.

"O nerede şimdi?"

Adamın yüzü aninden asılmış, kucağındaki ellerini birbirine sarıp acı bir iç çekmişti. Aden birazdan duyacağı şey için tedirgin olmuştu. İçinden umarım Oleg'e bir şey olmamıştır diye geçirerek adamı izliyordu.

"O... Cennette."

Aden'in dudakları titreyince ağlamamak için birbirine bastırdı.

"İki yıl önce onu kaybettim.

Öyle hayat doluydu ki...

Onun gibi birinin hayata gözlerini yumması haksızlık. "

Hala Oleg'in gidişini kabullenemiyor gibiydi Vlad.

"Ne oldu ona?"

Derin bir nefes aldı. Bu derin nefeleri almasa sanki konuşamayacak gibiydi.

"Lösemi. "

"Zayıf bedeni kaldıramadı hastalığı her geçen gün gözlerimin önünde kollarımın arasında eriyip gitti."

"Kurtaramadım onu..."

Adamın son sözlerinden sonra boğazından kaçan acı bir hıçkırıkla beraber gözyaşları akmaya başladı. Ellerini yüzüne kapatmış hıçkırarak ağlıyordu. Ağlamasının şiddetinden titreyen bedenine sarılan ince kollarla bir an bocalasa da o da kollarını zayıf bedene sıkıca sardı.

Aden sarıldığı adamın ensesindeki saçları şefkatle okşarken sakinleşmesini bekledi.

Bir süre sonra sakinleşebilen adamdan kollarını ayırıp arkasına yaslandı bitkin oğlan. Vlad kendini toparlayıp sessizce oturdu.

"Beni Oleg'in yerine mi koydun yoksa benden mi hoşla--"diye soracakken Aden, Vlad'ın kaşları çatılmış halde bakışlarını hızla Aden'e çevirip lafını kesti.

"Asla!"

O kadar net bir dille reddetmişti ki bir saniye bile düşünmemişti Vlad.

"Oleg'e sadece çok benziyorsun ama o olamazsın. Oleg'im sonsuza kadar tek kalacak kalbimde."

"Neden bana yardım ediyorsun o zaman? Neden Oleg diye sesleniyorsun? "

"Oleg'imi özlemediğim bir saniyem bile yok. O sanki hiç gitmemiş gibi... Evimin koridorlarında, odamda kısacası her yerimdeymiş gibi yaşıyorum. Onun adını bile sesli söylemek öyle iyi geliyor ki... Sana her seslenişimde sanki ona sesleniyorum gibiydi. Biliyorum kulağa çok aptalca geliyor ama işte..."

"Aptalca değil! "

Vlad kafasını burukca sallayıp bakışlarını yine ellerine dikti.

"Sana Oleg diye seslenirken farklı bir niyetim yoktu. Seninle ilgilendim çünkü bana ihtiyacın vardı çok zor günler geçirdin. Senin gibi bir meleğin tüm bunları yaşaması haksızlık. Bu kadar severken böyle olmamalıydı. "

Aden üzgün bir şekilde başını öne eğdi.

"Üzme kendini. Tüm bu yaşadıkların kötü bir kabus gibi geride kalacak belki ilerde hatırlamayacaksın bile o yüzden daha fazla üzme o küçük kalbini. "

"Yapamıyorum. "

"Ben yanındayım. Sana söz veriyorum her zaman da yanında olacağım. Oleg'imi yaşatamadım ama bir meleği daha kaybetmeye niyetim yok. "

"Dayanamıyorum "

"Alışacaksın. İnsan her şeye alışıyor ufaklık. Sen yeter ki yaşama tutun. Kimse için değil sadece kendin için yaşamalısın. Güzel gözlerinden sadece mutluluk gözyaşları akmalı"

Aden derin bir nefes alıp başını yastığa dayayarak gözlerini kapadı. Vlad çocuğun elini avcunun içine alarak sıktı.

"Yeni bir hayat kuracağız seninle beraber. İster burada ister başka yerde ve sen iyi olacaksın. İyi olman için her şeyi yapacağım. Seni üzenlere bunun hesabını birlikte soracağız."

Oğlanın sargılı bileğini yavaşça okşayıp " Bir daha da böyle bir saçmalık da yapmayacaksın!" derken Aden'e dik dik baktı.

Oğlan sessizce kafasını sallarken Vlad'ın bahsetti intikamda takılı kalmıştı aklı. İçindeki deli sevgiye rağmen intikam almalı mıydı yoksa arkasına bakmadan yeni bir hayata mı başlamalıydı diye kafasında sorular dönmeye başlamıştı bile.

"İyi olacaksın..."

"İyi olacağız..."