Kara Oğlan

Kötü günler bitti (!)

K-S

"Imh...Serhat dudaklarım acıdı"diyerek dudaklarını çekti. Serhat mızmızlanarak tekrardan doyamadığı dudaklara atıldı. Öyle bir öpüyordu ki susuz kalmışta,susuzluğunu gidemiyormuş gibiydi.

Serhat, Kerem'in mızmızlanmasıyla dudaklarını bıraktı. Gözlerini açtığında nefes nefese kalmış,dudakları şiş ve kızarmış bir âdet Kerem vardı. O kadar güzeldi ki tüm güzellik algılarını unutturabilirdi Kerem.

"Çok güzelsin"diyebildi sadece. Şu an onun etkisinde olmasa daha nice şeyler söyleyebilirdi Serhat ama onun karşısında nutku tutulmuştu.

Kerem, ona hayranlıkla bakan adama aynı şekilde karşılık verdi. İçinde beslediği o yoğun duyguları dışa vurmaya başlamıştı. Mühürlenmiş kalbi özgürlüğüne kavuşmuşçasına çarpıyordu.

"Ben seni öpmeden nasıl duracağım artık Serhat"dedi fısıltıdan ibaret sesiyle. Serhat yutkundu. Dudaklarında buruk bir gülümseme ile baktı gözlerine.

"Ben nasıl duracağım Kerem. Tadını almışken durabilir miyim sanıyorsun" Dolu gözlerine inat gülümsedi sevdiğine.

"Ne yapacağız peki Serhat. B-Ben artık..."lafını bölen bir çift dudaklardı.

"Sonra konuşalım olur mu güzelim. Şimdi seni doymak içimde ki hasreti dindirmek istiyorum"dedi ve bir daha asla koparmayacağı dudaklara atıldı.

......

(D-K)

Sıkıca sarılmıştı Devrim. Kokusunu içine çekip onun varlığını şükrediyordu. Halen kırgın olsa da ona olan sevgisi her zaman üstün oluyordu. Kırılsa bile onsuz yapamazdı.

"Çok seviyorum seni"diye fısıldadı Korkut'un kulağına. Kulağının hemen altına ise hafif bir öpücük kondurdu. Uyanık olduğunu biliyordu. Konuşup aralarını bir an önce halletmek istedi Devrim.

"Sana kırılsam da sensiz nefes bile alamadım ben. Yanına gelip sımsıkı sarılmak ve her şeyin geçeceğine öperek inandırmak istedim. Biliyorum yanlış yaptım. Özür dilerim. Ama beni de anla bebeğim. Ben sana tüm çıplaklığımla her şeyi anlatırken senin anlatmamana kırıldım. Güvenmedin sandım. Daha doğrusu o güveni sana veremedim sandım. Yine de bu yaptığım eşşekliği haklı çıkarmaz biliyorum. Özür dilerim aşkım. "Dedi Devrim. Boynuna gömülüp derin bir nefes aldı. Bu koku almadan yaşamak ona haramdı.

Korkut burnunu çekip ona doğru döndü. İkisi de hatalıydı. Ona anlatmalıydı. Anlatsa belki şu an bunlar olmayacaktı.

"İkimizin de suçu var Devrim. Bende hata ettim. Seni güvenmediğim için değildi ama korktum iste. Bana ailem bile inanmamışken başkasının inanmasını düşünemedim. Özür dilerim. Gelmeyince kötü oldum sadece. Beni bıra..."

"Seni asla bırakmam Korkut. Bunu unut. Seni çok seviyorum"dedi.

"Öpebilir miyim artık seni,hımm?" Devrim gülümseyerek onun bu isteğini yerine getirdi.

İlk hareketsiz duran dudaklar,Korkut'un hareket etmesiyle alevlendindi. Devrim onun bacaklarının arasına girerek kabarmış aletini pantolonunun üstünden onun aletine bastırdı. Korkut dudaklarının içine inledi.

Şu an şefkatli ortamdan uzaklaşmışlardı. Ortada şehvetten başka bir duygu yoktu.

"Doyamıyorum Korkut ve asla doyamayacağım"diyerek güzel kokulu boyna doğru keşife çıktı. Korkut aletini onun aletine sürtüp inledi. Devrim daha fazla dayanamadı.

Ayağa kalkıp pantolona çıkarırken bir cam kırılma sesi ile ikili irkildi. Ve dışarıdan da sesler geldi.

"ÇIKIN LAN İBNELER!!!"