Kara Oğlan

Sesimi duymadınız!!

Korkut boynunda hissettiği nefes ile midesi kasıldı. Elleri titriyordu. Şu an yok olmak ve yaşamak istemiyordu. O gün aklına gelen anılar ile kasıldı. Şu an o adamın burada olması tüm yaşadıklarını tekrar canlanmasını sağlıyordu. Ve onu sakinleştiren tek kişiyi de kırmıştı.

"Çekil"diyebildi sadece. Dokunmak dahi istemiyordu. Sesi de fısıltı şekilde çıkmıştı.

"Şiştt sakin ol bakalım"diye geriye çekildi adam. Abisi telefon ile konuşmak için dışarı çıkmıştı. Hoş burada olsa bile yine onu suçlardı. Bundan 7 yıl önce ki gibi. Abisinin gelmesi ile biraz olsa da rahatladı. Onun yanında ona dokunmazdı. Öyle düşünüyordu zavallı Korkut.

"Hadi oğlum hazırlan"diyerek babacı bir tavırla konuştu. Uzaktan bunu gören iyi baba figürünü yerdi. Ama o kadar oyuncu biriydi ki kimse bilmezdi gerçek yüzünü. Onu bir tek o görüyordu ama kimse onu inanmamıştı. Adalet bile.  Derin bir nefes alarak sinirle baktı onlara.

"Ben gelmiyorum. Siz defolup gidin" dedi ve  arkasına döndü. Hadi bu şerefsizdi. Bunu biliyordu. Ama  annesinin ve abisinin tavırları, o gün ona söyledikleri onu mahvetmişti.

Bir kere bile gelmemişlerdi ziyarete. Şimdi de eve davet ediyorlardı. Onların bu yüzsüzlülerine karşın midesi bulanmıştı. Siniri tüm vücuduna sarmıştı. Ama onların yanında bunu belli etmeyecekti. Dik durucak ve onlara yenilmeyecekti. Konuşması abisini sinirlendirmişti.

"Utanmaz herif. Sen kimsin de gelmiyorum diyorsun. Ayağına kadar geldik ibne. Birde beğenmiyor şerefsiz" Korkut,abisinin bağırması ile gözlerini kapattı. Sakin olmalıydı ve onları buradan yollamalıydı.

"Abi beğe-..."

"Bana abi deme şerefsiz"dişlerini sıkarak konuştu Koray.

"Ben gelmek istemiyorum. Zahmet edip gelmişsiniz ama şimdi gidebilirsiniz"diyerek resti çekti. Koray üstüne doğru ilerlerken babası onu durdurdu.

"Sakin ol evlat. O daha genç. Düzgün düşünmüyor. Konuşup anlaşırız."diye gülümsedi. Korkut onun sesine bile tahammülü yoktu. Ayağa kalkıp onlara sinirle baktı.

"Defolun evimden. Ben gelmek istemiyorum"diyerek bağırdı. Koray dişlerini sıkıp sabır diledi.

"Lan birde bağırıyor. Sen babama iftara atmana rağmen seni kabul etmişiz aç köpek. Birde gelmeyeceğim diyor. Nankör herif" Korkut duyduğu kelimeler ile kahkaha attı. Ama bu kahkaha mutluluktan değildi.

"Bana bak abi bozuntusu. Ben iftira atmadım anlıyor musun? Bu sapık herif beni taciz ederken siz yoktunuz. Beni dokunurken öperken zorla siz yoktunuz. Annem yoktu. Ben kabusumu yaşarken sen yoktun. Ben o gün onu bıçaklamasam beni tecavüz edecekti. Ben o gün orda benliğimi yetirdim. Ben o gün öldüm Koray. Büyüdüm anladın mı? Ama siz ne yaptınız Peki. Bu adama inandınız. Beni sildiniz. Bir kere bile gelmediniz lan. Korkut ne yapıyor demediniz. Şimdi 7 yıl sonra gelip gidiyoruz demeye hakkınız yok. Ben o gün katil diye bağıran anneni, beni namussuz diye bağıran bir abim yok. Siz benim için ölüsünüz. Şimdi siktirip gidin ve sorunsuz mutlu ailenizle yaşayın."dedi. Son sözlerini söyleyip balkona çıkarken birden bağıran sevgilisi ile gözlerini yumdu. Ne istese tersi oluyordu.

"LAN!!!"