How You Forget

KABANATA 17

CHAPTER 17

-Falls-

Third Person Pov

"So can you give me my umbrella task?"maaring saad ng isang babae pagbaba ng kaniyang kumikimtab na kotse.

Kasing pula ng suot niyang fitted na dress ang mga labi niya.

"Ito po ma'am."pagbigay ng payong ng lalaking nakabarong galing sa driver seat.

Umirap ang babae nang makitang hindi pa bukas ito. Tumaas ang kilay niya at umawang ang labi,

"Your fired…"

Kahit kakapasok pa lang nito kahapon ay natanggal na agad ito ng wala pang sahod.

Iginala niya ang mga mata sa paligid. Kita ang tanawij na meron mata-taas na hundok at kalsada ngunit nabibilang lang ang mga tao na nagtutungo sa pataas na daan.

Humakbang siya ng paatras nang makita ang isang babae na hindi plantsa ang mga suot at mukhang katulong. May bilao sa ulo na ikinangiwi niya.

“Tara na ulit sa bayan, ang dumi rito.”nandiditing utos nito at habang nasa byahe ay ang mga mata niya ay nasa binta.

Tinatanaw ang dinadaanan ng kanilang kotse. Lumampas ang kanilang kotse sa Isang lumang malaking bahay at hindi niya maalis ang mga mata rito lalo na ang lalaking kanyang namukhaan.

"A... Ahzi?”wala sa sarili na kaniyang usal at tumakas ang luha sa kaniyang kaliwang mata.

Anong ginagawa niya dito? Buhay siya?

Hindi pwede iyon, how?

Kinagabihan habang nagkukuwentuhan ang magpinsan ay may kumatok sa kanilang pinto.

Bumungad si Astray rito.

"Astray ikaw pala."saad ni Feline ng buksan ang pinto.

Bumaba ng hagdan si Elise nang maabutan niya ang eksenang ito. Puno naman ng pagtataka ang kaniyang mukha.

"Ano ginagawa mo dito—"di pa natapos ang sasabihin nito dahil sa pagsalita agad ng pinsan niya.

"Ay alam ko naman eh, kaya nga pinag bihis kaagad kita. Bye Elise!”sabay tulak nito palabas ng bahay at sinarado agad ang pinto ng walang ano ano.

Naiiwan si Elise sa labas ng bahay na kasama si Astray.

"Sumama ka sa akin."tanging sabi ni stray tsaka sabay nilang nilisan ang Lugar na ito.
---------------------------

Elise POV

Hindi na ako nagtratrabaho sa bar, kaya masaya para sa akin na nakakalungkot kase isipin mo paano yung pagaaral ng kapatid ko kawawa naman siya diba, pero maayos naman dahil para pahinga sa gabi.

"Elise alam mo ba sa friday ay may mga guests na dadating."matinis na boses ng aking pinsan.

"Ehh, hindi ba di na ako makakapag trabaho ro'n.”kunot noong Saad ko, bakit kailangan pa niyang sabihin?

"Sinabi ko lang naman e."sabay tapik nito sa balikad ko.

Wala naman akong magawa sa pinag-uutos nito sakin ngayon. Kailangan ko raw magbihis ng maganda at mag-aayos para lang daw maganda ang aking tulog. Hindi naman ako tumutol.

"Eh, bakit mo kase ako pinag bihis?"tanong ko at bigla itong nanigas sa harapan ko.

"A-ah wala, basta."pag-iling niyang Saad kaya, ayos lang naman sa akin kung trip lang niya ito.

“Practice lang ako ng make up, haha.”mahina nitong sabi kaya napa tango na lang ako.

Matapos ay nanatili ako sa harapan ng salamin, kinikilala ang aking sarili.

Ang ganda ko kaya ngayon.

Nakadress tapos may make up.

Hindi ko inaasahan mukhang plinano ng pinsan ko at ang lalaking may hawak Ngayon ng aking kamay.

Saan kami pupunta?

Kikidnapin ba niya ako? Sana naman hindi.

Dahil nandito kami sa masukal na gubat, puro puno na mata-taas at ang mga daan ay medyo basa tsaka madilim. Gamit lang niya ang flashlight upang makita namin ang daan.

Ewan ko kung saan niya ako dadalhin, baka—hindi naman siguro. Ang OA ko naman.

“Andito na tayo.”napaangat ang tingin ko sa kaniya bago sa paligid.

Nalaglag ang aking panga dahil may mga alitaptap na kaming kasama habang naglalakad na nagbibigay rin ng ilaw kasama ang buwan at bitiwin sa langit na pinagmamasdan kami.

Akala ko ay ito na ang dahilan kung bakit niya ako dinala rito ngunit hindi pa pala.

Walang mga salita ang lumabas sa aking mga labi nang mamataan ang ilog at puno ng aliptaptap ang kapaligiran. Kita ang pananalamin ng buwan sa tubig.

"Ang ganda!"

"Maganda di ba kasing ganda mo."biglang saad ni Astray.

Mistulang may sariling Buhay ang mga kamay namin at pinagdikit ang mga ito.

Ang mga salitang galing lamang sa aking panaginip ay gising na gising ang aking diwa nang marinig.