"Oğlum.. uyan hadi akşam yemeği vakti."
Zhan'in üzerinde yibo'nun bir tane bol tişörtü ve sadece boxer vardı.
Ne yapsındı böyle rahat ediyordu.
Hem hamileydi rahatına biraz daha düşkün olmuştu.
"Hmmm?"
Kadın zhan'ın bu haline güldü.
"Birazdan yibo da evde olur hadi kalk ne zamandır uyuyorsun acıkmışsındır."
Zhan gözlerini yumruk yaptığı eli ile ovalayıp açtı.
"Anne?"
Oda hala sabah bıraktıkları gibi dağınıktı.
Ama şu an bunu umursayan yoktu.
Zhan 'in utancı yeniden yüzünde yer edinirken,
Kırmızı yanaklarla annesine baktı.
"Şey.. anne sen in ben üstümü değiştirip gelirim."
Zhan karnın üzerine ki eline dikti bakışlarını.
Utanıyordu!
Elleri her zaman karnına olan zhan şimdi de kızını koruma iç güdüsü ile elleri karnındaydı.
İstemsiz oluyordu.
Özellikle son yaşadığı olaydan sonra bu dürttü artmıştı.
Kadın zhan'ın karnında ki elinin üzerine elini koydu.
"Oğlum neden utanıyorsun benden?"
Zhan ani gelen ruh değişikliği ile ağlamaya başladı.
"Anne sana sarılabilir miyim?"
Kadın ikiletmeden anında zhan'a sarıldı.
Zhan annesini özlemişti.
Bunun farkındalığıyla zhan daha şiddetli ağlamaya başladı.
"Oğlum ne oldu birden anlat bana? Yoksa yibo mu seni üzdü?"
Zhan kafasını iki yana salladı.
Annesine sarılmış halde.
"Annemi özledim.."
Kadın zhan'ın sırtını yavaş yavaş okşayarak sakinleştirmeye çalıştı.
Bir anne, ve bunca yıl yaşamış. Görmüş geçirmiş bir kadın olarak şu an ne yapması gerektiğini bilmiyordu.
"Ağlama annem.. yavrum benim, sakinleş hmm.. eminim annen böyle ağladını
görmek istemezdi."
Zhan'dan ses çıkmayınca.
Kadın onu yattığı yere geri yatırdı.
Zhan'in gözünden yaşlar akmaya devam ediyordu.
"Hanım ne oldu? Zhan iyi mi sesi aşağı kadar geldi."
Kadın zhan'ın gözyaşlarını sildi.
Ellerini tuttu. Güç vermek amacıyla.
Zhan başını diğer tarafa çevirip uyumaya çalıştı.
Gerçekten şu an yalnız kalmak istiyordu ama eğer bunu anne ve babasına söylerse kesinlikle onu yalnız bırakmayacaklarını biliyordu.
"O iyi bey. Sadece biraz anne oğul konuştuk. Duygulandı... Bırakalım biraz daha uyusun. Yibo sonra halleder. Yada ben kontrole gelirim."
Adam zhan'in yanına gelip ateşine baktı. Zhan'in en ufak şeyde ateşinin yükseldiğini biliyorlardı.
"Ateşi çıkmamış.gidelim."
Anne ve babası çıkarken zhan elini karnına attı.
"Sen olmasaydın bu kadar güçlü olmazdım bebeğim iyi ki varsın iyi varsınız."
Yibo burda olmamasına rağmen ona ithafen konuştu.
Zhan ağladığı için tekrar uykuya daldı.
"Hanım anlat ne oldu da bu çocuk böyle ağladı?"
Kadın rahatsız bir nefes aldı.
"Annesini özlediğini söyleyince ağlaması şiddetlendi.endişelenme. yibo'ya söylerim haberi olur."
