"Ben dinler, yazarım..." serisinin birinci hikayesi.
Zehra Kadın ise yalnız başına yerin altında koşmuştu ve güvenebileceği tek varlık kendisi olmuştu. Henüz yalnızken yaşadığı korkunun etkisinden yeni çıkmıştı ve bu yüzden yanında güvenebileceği bi...
Sarı kedi, nefes nefese kalmıştı. Küçük gövdesi hızla inip kalkıyordu. Gözleri ayın yeryüzünü selamlamadığı gecenin boşluğunda iki küçük mavi fener gibi parlıyordu. Burnu oynamaya başladı, etrafta olabilecek herhangi bir tehlike işaretini koklayarak bulmaya çalışıyordu. Tehlike olmadığına karar vermiş olacak ki mağaranın karanlığına doğru birkaç adım attı, zifiri karanlık içinde yok oldu.
Selçuk bağırdı:
-Sarman!
Uzaktan bir miyavlama sesi geldi. Beria:
-Bize sesleniyor, dedi. Satı Ana ve Zehra Kadın karanlık gökyüzüne baktılar, yukarılarındaki ağaçların dallarında bir sürü kara kuş toplanmıştı. Yeniden mağaranın içine baktılar. Parıldayan bir çift mavi göz onları yanına çağırıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
