Eyes Don't Lie, HyunLix [Omegaverse]

-19-

SELAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAM!

Yarın okul var! Sıçtım,sıçtım,sıçtım! 9. Sınıf oldum ve AYYY! birsürü ders var offf

Bu arada geçen bölüm "yattığınızı biliyorum." Demişti ya jyp aslında sevgili olduğunuzu biliyorum demek istemiştim. Fakat yanlış kelime kullanmışım.

Jyp onları kamera ile izlemiyor yani WLWMSMWMSMSMD

YORUM İSTERİMM

iyi okumalar! 💋

______

F:

Dediği şey ile ağzımdan sadece "Ne?" Kelimesi çıkmıştı.

"Duydun. Bu şirketin bir anlaşması vardı felix. Kuralları vardı." Sadece şaşkınca duruyordum. Şirketten gitmek istemiyorum.

"Efendim-"

"Hayır felix. Tazminatı ödeyeceğim ve sende gideceksin." Dediğinde kalbim acıyla atmaya başladı.

Gözlerim dolduğunda hızla sildim.

"Bir şans daha veremez misiniz?  Bu iş benim hayatım." Sıkıntıyla gözlüğünü taktı.

"Bakın, özel hayatınız beni ilgilendirmemeli. Ama felix sen bu işe başlarken şartları ve koşulları biliyordun. Eğer ilişki yaşarsan neler olacağından da haberdardın."

"Fanlarımızın çoğu Arkamızda, linç yemeyiz?" Dediğimde bana önündeki tabletini çevirdi.

Kötü yorumlar vardı.

"Daha çıktığınızı bilmeden, sizi linçleyenler var. Eğer sevgili olduğunuzu söylersek, bunlar daha da artacak. " Kafamı hyunjine çevirdim.

"Ama şöyle birşey var, bizi yakıştıran Çok fazla fan var. Dizi de tüm yakın sahnelerimize editler yapılıyor ve herkes beğeniyor."

"İşte, belirsizlik var hyunjin. Kesin olarak ne yaşayacağımızı bilmiyoruz."

"Beni kovarsanız, sizde linçlenirsiniz ama efendim?"

"Ben işimi yapıyorum felix. Kuralları koydum. Ve ona uymadın."

"Efendim, lütfen-" hyunjin sözümü kesti.

"Bay Park, basına duyuralım."

"Ne?" Dedi şaşkınlıkla.

"Sevgili olduğumuzu söyleyelim? Eğer çok fazla linçlenirsek, bunun sorumluluğunu alıyorum." Dedi kararlılıkla hyunjin. Ardından elimi tuttu.

"Pekala. Tamam. Size bir şans veriyorum." Heyecanla hyunjine sarıldım. Ardından saygıyla eğildim. Bunu yapması bile birşeydi.

Odadan çıkınca heyecanla hyunjine sarıldım. Hızla karşılık verirken gülüyordu.

"Saklamamıza gerek kalmadı!" Dedim ama ardından hızla ayrıldım.

"Ya linçlenirsek?" Hyunjin yanaşıp yanağımı öptü.

"Bence destek çıkacaklar." Umarım!

Kalçam ağrıdığı için daha fazla ayakta
kalamadım. Sonuncu turu yapmayacaktık ya.

"Hyunjin hızla eve gitmemiz gerekiyor." Dediğimde belimi tutarak asansöre bindik.

Hyunjin bir elini sırtıma yerleştirdi. Eğilip bacaklarımı tutup beni kucağına aldı. Ellerimi omuzlarına koydum.