Eyes Don't Lie, HyunLix [Omegaverse]

-20-

SELAAAMM!!! YB GELDİ BEĞĞ!

Ödevler ve dersler bitti şimdi dinlenme ve eğlenmek vakti!!!!

Yorum istiyorum lütfeeeenn

Okul yüzünden mutsuz olanlarınız için komik ve istediğiniz birşey yaptım. ❤️ kimse mutsuz olmasın. Suratınızda gülümsemeniz hiç solmasın.❤️💋

Ödevleri dayadılar gene😓 ama bitirdim💅

İYİ OKUMALAR ASK KADINLARIM!

______

F:

O haberden sonra sosyal medyaya hiçbirimiz girmedik. Karşılaşacağımız tepkiyi bilmiyorduk. Bu yüzden, günün sonunda bakacaktık.

Şuan hyunjin ve ekiple dolaşıyorduk. Çoğu kişi sevgili olduğunu söylemişti. Mesela chan ve seungmin.

Chan Lana'nın konser biletini tutup, seungminin önünde eğilmiş. Ardından, ona çıkma teklifi etmiş. Seungmin bu duruma çok şaşırmış ve hemen kabul etmiş.

Bunu bana seungmin çok heyecanlı bir şekilde anlatmıştı. Hatta bir ara 'Think ı need someone older.' Diyip chanı gösteriyordu.

Changbin ve jeongin zaten çıkıyorlardı.

Minho ve jisung...Aslında ben ikisininde birbirine aşık olduğunu düşünüyordum. Ama minhonun asılsız davranışları ve duygularını gizlemesi oldukça kafa karıştırıcıydı.

Bunları boşverip, gezintinin tadını çıkartmaya çalıştım. Maske ve şapkalar yüzünden tanınmayacağımızı düşünerek, hyunjinin elini tuttum.

Elimi sıkıca tutunca, onu hızla kafeye çekiştirdim. Sırada beklerken, ötekilerin de ayrıldığını gördüm. Anlaşılan herkes kendi halinde dolaşacak.

_______

Jisung:

Felix ile hyunjin birlikte kafeye ilerlemişlerdi. Öteki arkadaşlarımda sevgilileriyle birlikte yanımızdan ayrılınca minho ile tek kalmıştım.

Ona karşı söylemek istediğim çok şey vardı. Ama susmayı tercih ediyordum.

Bende gidecekken, minho kolumu tuttu.

"Nereye, jisung?" Diye sordu kaşlarını çatıp.

"Kafam nereye eserse." Diye yanıt verdim. Kolumu ondan sertçe çektim. Yürürken, hızla önüme geçti.

"Ne istiyorsun?" Dediğimde "Konuşmak istiyorum." Dedi.

"Ben istemiyorum." Diyerek yanından geçtim. Ama gene önüme geçti.

"Senin derdin ne!" Diye sesimi yükselttim.

"Evimde konuşalım. Gel benimle." Diyerek elimi tutup arabaya çekiştirdi.

Arabaya bindim.

"Konuşmak istemiyorum. Evime bırak beni." Dediğimde kafasını iki yana salladı. Ardından arabayı kilitledi. Anahtarı da alıp, cebine koydu.

"Seninle aramızdaki sorunu çözmeden ayrılmak yok." Dediğinde sesindeki kesinlik belliydi.

"İstemiyorum, seninle konuşarak hiçbir şeyi çözemeyiz!" Dedim sinirle.

"Öpüşelim o zaman? Öyle çözülür." Dediğinde daha da sinirlendim. Resmen alay ediyordu.

"Benimle alay etmeyi bırak." Yüzünü yaklaştırmıştı bana.